Beste Samuel Eto’o

samuel etooMocht je deze week besluiten om voor Ajax te tekenen dan kun je, zodra je een huis hebt, een leuke housewarmingparty geven. Daar zijn we namelijk erg van in Amsterdam. Wij houden wel van een feestje, vooral als we het niet zelf hoeven te organiseren en we slechts onszelf en een sixpack bier of een fles wijn mee hoeven te nemen. Wanneer in Amsterdam een van je vrienden is verhuisd dan is de eerste vraag aan de verhuisde niet: ‘En, woon je fijn in je nieuwe huis?’ Nee, de eerste vraag luidt doorgaans: ‘Hey ouwe, wanneer is de housewarming?’ Voorwaarde is wel dat het binnen de stad is, liefst ook binnen de ring, want anders vinden we het weer ‘een klote-eind weg’. Dus dan weet je dat vast. Op de housewarming kan ieder selectielid van Ajax in elk geval drinken uit een door jou gewonnen beker, want je hebt een behoorlijke kast vol zilverwerk verzameld.

Maar goed, zo ver is het allemaal nog niet. Je moet eerst nog maar besluiten of je het allemaal wel wilt. Je bent 33 jaar, de schaapjes staan al jaren zo droog als de oudste maagd ter wereld, dus voor geld hoef jij niks meer te doen. Dat is een luxe die maar weinigen zich op jouw leeftijd kunnen permitteren. En nog minder mensen kunnen besluiten dat het ze wel leuk lijkt om even een jaartje voor Ajax te spelen.

Ik zou het toejuichen. Je zou niet alleen door je voetbalkwaliteiten van toegevoegde waarde zijn voor Ajax, je zou jongens als Richairo Zivkovic en Arek Milik kunnen klaarstomen voor het grote werk. Dat zijn jonge puppies die een hoop kunnen leren van een gelouterd topschutter als jij.

Het enige waar het op stuk kan lopen is natuurlijk het salaris. Wanneer je voor Ajax tekent zal die club waarschijnlijk jouw slechtst betalende werkgever ooit zijn. Ajax hanteert een salarisplafond van 1 miljoen euro. Ik weet dat werken voor een dergelijke fooi in Eto’o-land ‘vrijwilligerswerk’ heet, maar ja, is geld dan alles? Je hebt ook een tijdje in Rusland gespeeld, bij die club met die rare naam, die nu alweer over de kop is… Hoe heetten die lui ook alweer? Annie Malakalachkaka of zo? Twintig miljoen per jaar betaalden die jou…. Ja, daarvoor speel ik ook wel twee jaartjes in een corrupte Russische deelstaat… Maar sportief gezien? Kom op zeg…. Het is het enige land waar je niks hebt gewonnen, behalve nog meer geld dan je al had… Dan is Ajax toch veel leuker? OK, onze competitie is ook niet briljant, de verdedigers lust je rauw bij een kopje lauwe thee, maar je speelt wel Champions League, je speelt om het kampioenschap en je kan jonge gasten beter maken…. Daar moet het toch om gaan voor de echte sportman?

Je bankrekening is nu al zo gevuld dat jouw familie zich minimaal tot in jouw twaalfde nageslacht geen zorgen meer hoeft te maken, maar een prijzenkast kan natuurlijk nooit vol genoeg zijn. Dus kom gezellig naar Amsterdam en geef Ajax die vijfde titel op rij. In Nederland krijgt de kampioen een schaal, dus dan kun je volgend seizoen op je feestje de bitterballen vanaf een mooie zilveren schaal serveren. Hopelijk tot in de Amsterdam Arena, alwaar het gisteren gonsde…. Was je er wel, was je er niet op de tribune? Je was er niet. Hopelijk ben je er over twee weken wel bij Ajax-PSV… Niet op de tribune, maar op het veld in het magische Mokumse rood en wit…

Met vriendelijke groet,

Rodney Rijsdijk

Van deze auteur verscheen ook de bundel ‘Kroegkronieken’, Amsterdamse kroegverhalen met ballen! Gesigneerd exemplaar bestellen? Dat kan. Stuur een mailtje naar [email protected] en het komt in orde!

4 Comments

    • Hè Mr.H., nou had Rodney zo’n leuk stukje geschreven, ik las het met een glimlach, nou ga jij het bederven. Gewoon dénken dat ie toch niet komt en ondertussen lekker de rest laten dromen “het zal toch niet waar wezen?” 😉 . Maar Rodney, schrijf gerust verder!

      Reply
  1. Rodney, hoewel ik – zoals je uit mijn naam kunt opmaken – niet zoveel op heb met Ajax moet ik bekennen dat ik jouw stukjes heel leuk vind. Ook dit keer weer een heel leuk verhaal.

    Reply

Leave a Comment.