Rodweek 125 Dickpic

Het is nu, op het moment van schrijven, maandag 7 februari 2022. En het tijdstip is 20.25. Een dikke twintig uur geleden wist ik nog niet wat ik nu wist. Tot ik, vlak voor ik met mijn enigszins benevelde hoofd, vlak voor het slapen gaan, nog even het nieuws keek. En in één klap weer nuchter was. Ik dacht eerst serieus even dat ik De Speld of een soort gelijke grappenmakerssite las of dat 1 april dit jaar vroeg viel. Dit is nu gewoon de column die ik nooit wilde schrijven, maar toch voel ik me geroepen om er iets over te zeggen: de kwestie Marc Overmars.

Toen dat hele gebeuren rond seksueel overschrijdende toestanden bij ‘The Voice’ zich afspeelde vroeg mijn vriendin mij of ik ooit in mijn leven weleens een dickpic naar iemand had verstuurd. En of ik daar alsjeblieft in alle eerlijkheid ‘nee’ op kon antwoorden. En ja, dat kon ik naar eer en geweten en op het hoofd van mijn kat met een volmondig ‘nee’ beantwoorden. De enige dickpick die ik eventueel weleens zou kunnen hebben gestuurd was een foto waar Dick Advocaat een beetje lullig opstond. En ik hou van flauwe piemelgrappen en moet altijd lachen als iemand een balzak onder een waterkraantje heeft getekend. En mijn gabber James en ik tekenden, toen we in de Melkweggarderobe werkten altijd piemels op kassaformulieren of in het gevonden voorwerpenboek. Voor de rest kan ik niks bedenken.

Een vrouwelijke collega vroeg mij laatst ook of ik mannen kende die dickpics hebben gestuurd. Zij heeft er al zoveel gehad dat ze er mee kan kwartetten. Alweer kon ik in alle eerlijkheid ‘nee’ zeggen, maar ik weet niet of het waar is. Ik denk namelijk dat ik ze wel ken. Ik ken nogal veel mensen, dus de kans dat er hier en daar wat mannen in mijn entourage zijn die zoiets hebben gedaan is levensgroot.

Maar ik zou nu, met een mes op mijn keel, werkelijk en oprecht niemand van mijn mannelijke vrienden of kennissen durven aanwijzen die ik van zoiets zou betichten. Maar, dat dan ook weer: ik zou ook voor niemand meer mijn handen in het vuur steken na alle drek die er de laatste tijd als een oud lijk in de gracht komt bovendrijven.

Marco Borsato, zo’n brave Hollandse hitjes-zanger, het lievelingetje van alle vrouwen die naar de Huishoudbeurs gaan. Ali B, die gezellige knuffelmocro. De man van Linda de Mol. En godverdomme zo’n Bible-belt-jongen als Marc Overmars! En al die andere types die dit soort dingen doen. Van die ogenschijnlijk brave mannen die gewoon gore viespeuken blijken te zijn.

Wie of wat moet of kan ik nog geloven? Ik durf niet meer te beweren dat ik niemand ken die een ongewenste dickpic heeft gestuurd naar een dame. Het kan niet anders. Er is er maar eentje waar ik het zeker van weet dat ie dat nooit heeft gedaan en dat ben ik zelf.

Ik zie me mezelf ook godbetert al staan, met m’n broek op mijn enkels een selfie van mijn kroonjuwelen maken. Alsof iemand ook maar een nanoseconde geil zou worden van een foto van een man van middelbare leeftijd met een buikje, met z’n broek op z’n enkels en met z’n lul bengelend tussen z’n benen. Hoe dan? Net als straatjongetjes die naar meisjes en vrouwen sissen of haar voor hoer uitmaken. Neeeeeeeee! Wat denk je daar ooit mee te bereiken? En waarom zou je het überhaupt doen? Nee, nee, nee! Ik kan er echt met mijn volle verstand niet bij.

En dan zie ik ineens zo’n treurig beeld van Marc Overmars voor me. Kijk ‘m dan staan, Mighty Mouse. De kleine grote man. Staat daar een multimiljonair van middelbare leeftijd met z’n broek op z’n enkels een foto van z’n pielemuis maken en die door te sturen naar een medewerkster van Ajax, een collega van hem. Een man die alles heeft bereikt in zijn leven: een prachtige vrouw (voormalig Miss Holland) en koters, een glansrijke carrière als voetballer en als bestuurder bij Ajax. Financieel is hij waarschijnlijk tot in z’n tiende nageslacht onafhankelijk. De man heeft fucking alles! Maar Google nu zijn naam nu maar eens, ik heb het zojuist gedaan: het gaat alleen maar over zijn seksueel overschrijdende gedrag. Alles waarvoor hij heeft gewerkt, zijn hele reputatie en goede naam weggevaagd door zijn eigen domme gedrag. Daar kunnen al zijn miljoenen niet tegenop.

En vergis je niet, ik heb absoluut geen medelijden met hem. Ik heb medelijden met zijn slachtoffers. Ik heb medelijden met zijn gezin. En ik baal persoonlijk godverdomme dat Ajax een fantastische bestuurder kwijt is. Maar ik vind dat Ajax goed gehandeld heeft. Geconfronteerd met zijn gedragingen, hoor en wederhoor toegepast en hem zelf laten opstappen.

De klap zal, logischerwijs, nog lang nadreunen. Goed dat de vrouwen nu tegen dit soort machtige perverse mannen opstaan. Macht perverteert, maar hoelang nog? Er wordt momenteel flink aan de boom gerammeld en de rotte appels pleuren nu naar beneden. En dat is maar goed ook. Weg met dat soort ellende.

Natuurlijk baal ik dat Overmars het heeft verkloot. Overmars als één van de beste bestuurders die Ajax ooit heeft gehad kwijtraken: dat is heftig. Maar zeer terecht in dezen. Hij was een droom.

Maar de meeste dromen zijn bedrog.

Van wie was dat liedje ook alweer?

Rodweek 35 Titanic Amsterdam

Afgelopen zondag was het precies 106 jaar geleden dat de Titanic zonk terwijl het orkest doorbleef spelen om nog paniek te voorkomen. Toen duidelijk werd dat het schip echt aan het zinken was en er nog maar weinig reddingssloepen aanwezig waren brak er natuurlijk alsnog paniek uit en was het dus voor veel mensen al te laat. Ik kan nooit meer aan de Titanic denken zonder de legendarische reis in 2013 van Marcel en mij naar Newcastle. Met de boot vanuit IJmuiden naar Newcastle. Op volle zee, na reeds een respectabel aantal pints, vonden wij het een goed moment om de ‘I’m the King of the World!’-scene uit die drakerige film die over de ramp gemaakt is na te spelen. Lees verder

Beste Marc Overmars,

marc overmarsGoed dat je de regie zelf in handen hebt genomen met die Eto’o door hem dat ultimatum te stellen. Wat denkt zo’n omhooggevallen pannenkoek wel niet? Wij zijn Ajax en hij moet het een eer vinden om voor ons te spelen. Niemand is groter dan de club, dus ook hij niet. Ik denk niet dat hij naar Ajax komt, al had ik het graag willen zien. Eto’o, gegeseld door zo’n vieze Hollandse regenbui, ploeterend tegen Cambuur… Eto’o die bij de Krommedijk in Dordrecht aankomt en voorzichtig aan Davy Klaassen vraagt waar het stadion is… Eto’o in Volendammerkostuum achter een bord boerenko’ol in een heel slecht item van Harry Vermeegen…. Eto’o die lachend topscorer wordt…. Het zouden beelden om van te smullen worden. Maar helaas, Eto’o gaat waarschijnlijk datgene doen wat hij altijd deed in zijn carrière: hij kiest voor het grote geld.

Gelukkig ben ik een supporter die meedenkt en heb ik al gelijk een alternatief voor je. Een zeer betaalbaar alternatief en nog transfervrij ook. Dat moet jou wel bevallen, koopjesjager Marc Netto’o! Lees verder

Beste Marc Overmars,

Rodney schrijftBeste Marc Overmars,

Weet je nog, wat we altijd voor je zongen (of nou ja, lalden dan) in Ajax’ mooie oude stadion De Meer, als jij weer eens een tegenstander je hielen liet zien?

‘Jalalalala! Miep Miep! Miep Miep! Jalalalala! Miep Miep! Miep Miep!’

Welnu, als we één conclusie mogen trekken uit de verloren wedstrijd om de Johan Cruijffschaal tegen PSV is het wel dat we dat in elk geval nooit voor Daley Blind zullen zingen. Tenzij met een vleugje cynisme, hetgeen ons supporters niet helemaal vreemd is. Blind rent de honderd meter in twee minuten. Zijn gebrek aan snelheid werd extra pijnlijk zichtbaar toen ik later op de avond Usain Bolt als een opgevoerde racewagen een Olympisch record zag lopen.

Lees verder