Rodweek 177 Van Budapest tot Binnenhof

Afgelopen week waren mijn vriendin en ik in Budapest, Hongarije. Sinds mijn eerste stappen in de Hongaarse hoofdstad in 1994 ben ik er zeker een keer of dertig geweest. Ik hou heel veel van die stad. Of ik er ooit zou willen wonen? Geen haar op mijn rijkelijk begroeide hoofd die er aan denkt. Waar Nederlanders vanuit de onderbuik nogal eens klagen dat ze in hier een dictatuur leven: ga maar eens een tijdje in Hongarije wonen. Hongarije is op papier een parlementaire democratie, maar in de praktijk een dictatuur waar de ijzeren knoet van de rechts-extremist Viktor Orban regeert.

Als Westerse toerist die er maar even is heb ik daar, zolang ik mij netjes gedraag, geen enkele last van. Hoewel ik in Nederland goed kan rondkomen, maar ook weer niet puissant rijk ben kan ik in Hongarije met mijn westerse portemonnee een vorstelijk leven leiden.

Dat is dus niet de dagelijkse realiteit van de gemiddelde Hongaar die voor een hongerloontje werkt. De boodschappen kosten er ongeveer de helft van wat het in Nederland kost, maar als je vier keer zo weinig verdient dan hoef je geen hogere wiskunde te hebben gestudeerd om te weten dat het voor veel mensen echt sappelen geblazen is. In Hongarije zijn zaken als armoede, verslaving, criminaliteit, corruptie en slechte gezondheid dan ook veel meer aan de oppervlakte dan in Nederland. Veel zichtbaarder. En mensen kunnen er geen fuck tegen doen. Ze hebben niks te zeggen. Vooral voor jonge mensen is het leven er tamelijk uitzichtloos. Dat verklaart ook dat je niet overal even vrolijk en heppie-de-peppie wordt behandeld in een winkel of in een café. Veel mensen daar leiden gewoon een zwaar leven. Hongarije is geen Derde Wereld-land, maar zeker dik Tweede Wereld. Vraag een Hongaar naar het mooiste gebouw van Budapest en je zal als antwoord krijgen: het parlementsgebouw langs de Donau. En dat is ook echt de parel van de stad. Dezelfde Hongaar zal je daarbij ook toevertrouwen dat het gebouw van binnen het meest verrotte gebouw van het land is. Niet omdat het slecht onderhouden is maar vanwege de walgelijke regering die erin zit.

Kijkend naar en vergelijkend met Hongarije hebben wij het hier echt niet zo heel slecht als we weleens denken. Bij ons in Nederland is de regering incompetent, klungelig, onnozel, gek en zijn sommigen een parodie op een politicus, maar die eikels kiezen we zelf! En al jaren kiezen ‘we’ voor dezelfde sukkels. Met hier en daar nog wat clowneske partijen erbij die voor spek en bonen mee mogen blaten. En we hebben zo idioot veel smaken in partijen dat ik na de vorige verkiezingen een baard tot op de grond had kunnen hebben voordat er eindelijk een coalitie was. Want die wil niet met die en die sluit die uit als die meedoet en bladibladibla. We lullen wat af hier in dat gekke landje van ons. Maar wat we van die pannekoeken die ons regeren ook mogen vinden: Nederland is, hoewel ze ons van alles proberen op te leggen, geen dictatuur. We hebben deze lamballen zelf gekozen om ons te vertegenwoordigen. En dan kun je het eens zijn met de uitkomst of niet (ik voel me al jaren totaal niet vertegenwoordigd in deze regering): dit is de deal.

En terwijl ik dus even kort op vakantie was in het land van Orban klapte op het Binnenhof in Den Haag de regering uit elkaar. En Mark Rutte, samen met Orban de langstzittende premier van Europa, houdt het voor gezien. Nadat we eerst nog even een maand of vier demissionair gaan lopen te leggen te hannesen.

Ik hoop dat we verstandig gaan kiezen in november. Dat vier regeringen Mark Rutte ons land totaal niets hebben gebracht zou te denken moeten geven. En het lijkt me een goed idee dat we, hoewel de onvrede in het land groot is, ook elkaar eens wat minder de maat gaan nemen.

-Niet elke VVD-er is een empathieloze rechtse lul met teveel geld
-Niet elke SP-er is een blowende steuntrekker
-Niet elke PVV-er is een domme racistische boze witte man of vrouw
-Niet elke D66-er is zo koud als Kaag
-Niet elke Partij voor de Dieren-stemmer is een boomknuffelende veganist
-Niet elke BIJ1-stemmer is een militante verpester van de Nederlandse cultuur
-Niet elke PvdA-er is een VVD-light-achtige salonsocialist
-Niet elke Groen Links-stemmer is een extreem-linkse activist
-Niet elke CDA-er is een ouwe sufkut met een Gaastra-jas
-Niet elke FvD-er is een complotdenkende en boreale rassentheorie-verspreidende antivaxxer
-Niet elke Christen Unie-stemmer is een over-religieuze fatsoensrakker die alles wil verbieden
-Niet elke BBB-er is onderbuikstemmend klootjesvolk.

Behoudens de bovengenoemde stereotypes die er altijd binnen de partijen zijn hebben een hoop mensen uiteenlopende redenen om op ‘hun’ partij te stemmen. Laten we ook eens kijken waarom mensen stemmen zoals ze stemmen en op basis daarvan de dialoog aangaan in plaats van elkaar maar de hele tijd vanuit de ideologische loopgraven te beschieten. Hoeveel we ook op elkaar schieten: het schiet niet op en aan het einde is iedereen boos op elkaar. Oh ja, en als we het niet met elkaar eens zijn gaan we mensen met de dood bedreigen. Dat is ook heel hip tegenwoordig. Laat die achterlijke trend ook eens stoppen.

Begrijp me goed: ik ben het met heel veel zaken in ons land totaal oneens. Maar dan ook echt totaal. En van dat hele zooitje in Den Haag mag minimaal tweederde wat mij betreft Rutte en Kaag achterna. Maar geloof mij, mensen hebben hier burgerrechten waar ze in Hongarije natte dromen van hebben.

De fysieke afstand tussen het Parlementsgebouw in Budapest tot het Binnenhof in Den Haag bedraagt een kleine 1400 kilometer. De politieke afstand is echt nog lichtjaren verder.

Rodweek 116 Dromen van de Obrigadogado

Elke 10e van de maand heb ik een droom, namelijk dat ik een hele vette prijs in de Staatsloterij win. Ik heb een abonnement. En dan heb ik het niet over die 7,50, dat tientje of die 20,- die ik zo en dan wel eens win, nee, de komma is dan een plaatsje of zes naar rechts verschoven. Ik droom dan dat ik een dik grachtenpand in Amsterdam zou kopen. Of een tweede huis in Barcelona. Of een vakantiestulpje in Budapest. Of ik droom van een eigen helikopterplatform op de Dam. Waarom een helikopterplatform? Ik heb helemaal niks met helikopters. Nou, gewoon omdat het kan! Of, mijn nieuwste droom: ik zou een Indonesisch restaurant openen in het centrum van Lissabon en die dan Obrigadogado noemen. En dan zou ik daarnaast een slijterij openen die ik Portugall en Gall zou noemen. Gewoon omdat het kan!

Zo huppel ik elke 11e , zodra ik wakker word, gloeiend van hoop richting de laptop, log in op de site van de Staatsloterij, zie vervolgens dat ik niks of weinig heb gewonnen en de dromen zijn weer als overrijpe puisten uit elkaar gespat. Zo ook vanmorgen. Ik mocht weer eens 7,50 bijschrijven op mijn rekening en zodoende moeten de plannen voor de Obrigadogado weer terug de koelkast in. En in die koelkast zullen ze met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid wel blijven ook. Maar een mens moet altijd blijven dromen toch? En daarbij heb ik in mijn leven al genoeg (en iets realistischere) dromen wel zien uitkomen, dus mij hoor je niet klagen.

Maar Lissabon vind ik dus echt een droomstad. Ik ben er slechts één keer geweest. En dat was toen ik met vrienden onze jaarlijkse voetbaltrip met Ajax maakte. Dat was in 2018. Wat een verpletterend mooie stad. Heerlijk weer, lekker eten en drinken en de schilderachtige stad als decor: in zo’n omgeving houdt ome Rod het wel een tijdje uit. Daar kom ik dus zeker nog terug.

Mijn liefde voor voetbal heeft me sowieso op prachtige plekken in Europa gebracht. Prachtsteden als Barcelona, Madrid, Praag en Lissabon. Maar ook in niet per se supermooie, maar wel leuke steden als Lille en Hamburg. Of in echte Britse voetbalademende steden als Londen, Newcastle, Manchester en Glasgow. Een gekke plaats als Timisoara in Roemenië. Saaie steden als Milaan en Turijn. Maar ook lelijke steden zoals Warschau of, zoals vorige week, Dortmund.

Meine gutte, Dortmund. Wat een grafstad is dat. Je zal er maar wonen. Als je denkt dat Eindhoven lelijk is, dan ben je nog nooit in Dortmund geweest. Dat die stad zwaar getroffen is in de Tweede Wereldoorlog is verschrikkelijk, maar dat ze er in die kleine tachtig jaar daarna werkelijk niks leuks van hebben weten te maken is tenhemelschreiend. Gelukkig wordt er genoeg bier verkocht om je er niet al te bewust van te hoeven zijn.

Maar, en dat moet ik eerlijk zeggen, het stadion van Borussia Dortmund behoort absoluut tot de mooiste en meest indrukwekkende stadions waar ik ben geweest. Vroeger heette het nog gewoon het Westfalenstadion, en zo noemen de fans het ook nog steeds, maar tegenwoordig heet het officieel het Signal Idunapark. Een afzichtelijk lelijke sponsornaam voor zo’n voetbalwalhalla. Net zo lelijk en nietszeggend als de stad zelf.

Als volgend tripje hadden we, ook om de lelijkheid van Dortmund te compenseren, eigenlijk gepland om eind deze maand naar Istanbul te gaan. Dat is ook zo’n stad waar ik al jaren van droom, maar door alle maatregelen en het feit dat Ajax-fans die dag sowieso niet welkom zijn in het stadion moeten we de trip naar de parel aan de Bosporus ook nog even in de koelkast zetten. Nou ja, er is in die koelkast nog genoeg plek tussen al mijn droomhuizen en de Obrigadogado.

    

Rodweek 60 Brandende billen in Budapest

In 1994 kwam ik, als zeventienjarige, voor het eerst in Budapest. We mochten kiezen aan welk schoolreisje we deel wilden nemen: Londen, Parijs of Budapest. Opvallend: de wat saaiere leerlingen kozen Londen en Parijs, de boefjes kozen Budapest. Ik sloot me bij de laatste groep aan. Parijs en Londen lagen dichtbij. Daar konden we altijd nog heen, zo redeneerden wij. Budapest was Oost-Europa, mysterieus, beetje gek, de Muur was nog niet zo lang gevallen, en dus spannend! En wat hebben die knakkers daar al die tijd verborgen gehouden voor ons achter dat IJzeren Gordijn, zo vroegen wij ons af? Lees verder

Beste Bart Vriends,

bart vriendsAls ik jou een jaar geleden had gezegd dat je met Go Ahead Eagles in De Kuip zou winnen, Europees voetbal zou halen en nu in voorbereiding zou zijn op een seizoen in de Jupiler League dan had je me laten opnemen. En toch is het zo gegaan. De Eagles gaan Europa in op basis van het Fair Play Klassement en omdat FC Twente niet wilde, de Eagles wonnen in de Kuip van Feyenoord, maar vlogen via de nacompetitie ook uit de Eredivisie. Dat mogen we een tamelijk bizar seizoen noemen.

Maar dan toch die jongensdroom: Europees voetbal spelen. Op het oog ook een prachtige loting. Ferencváros. De nummer twee van Hongarije. Roemruchte club. Fantastische stad. Ik kom er graag, was er deze maand nog. Maar helaas, de duivel scheet onbarmhartig over de adelaarskop: Ferencváros had nog een straf uitstaan bij de UEFA. Iets met racistische supporters. Tja, daar kan Ajax over meepraten. Toen die daar half jaren negentig met een redelijk gekleurd team speelden rolden er alleen maar apengeluiden van de tribunes. Hongaren zijn prima mensen, maar al het racistische vullis zit helaas bij Ferencváros in het stadion. Lees verder

Budapest 3 (slot)

Astoria, 10 juli 2013, 10.23

Astoria-Hotel-Budapest-photos-ExteriorHet centrum van Budapest ontwaakt met sirenes en getoeter. Elke dag weer. Zoals het een echte metropool betaamd. Een wekker is niet nodig hier. Als je niet wakker wordt van de kakofonie van stadsgeluiden dan is het wel doordat je op een bepaald moment je nest uitdrijft met de 33 graden die het hier is.

Ik zit in het Astoria Hotel, Hartje Budapest en ik kijk uit over Muszeum Korut. Het hotel heeft de perfecte ligging. Het ligt bij alles in de buurt waar ik wil zijn. Daarbij heb ik geschiedenis met het Astoria. Lees verder

Budapest 2

Naar Budapest gaan en dan niet even langs de Donau wandelen is als naar je favoriete stuk in het theater gaan en dan bij de beste scene op de gang wachten tot het klaar is. Het was mijn derde dag en hoewel mijn hotel niet ver van de rivier met de mooie bruggen lag was ik er gewoon nog niet aan toegekomen om er even langs te wandelen. Het was laat in de avond, ik had gegeten bij vrienden en ik wilde nog iets doen. Nog geen zin om te slapen en in de kroeg kom ik in Budapest al meer dan genoeg. En zo bedacht ik me dat het wellicht lekker was om nog een fijn avondwandelingetje te maken zo voor het slapen gaan. Beetje genieten van het uitzicht, beetje mijmeren, sigaretje erbij… In al die twintig jaar dat ik hier kom had ik dat nooit in mijn eentje gedaan, bedacht ik me. Ik was altijd met mensen samen. Nu was ik alleen.

En dan ben je ineens een prooi. Lees verder

Budapest 1

De Heenreis, 6 juli 2013, 11.17 ergens in het luchtruim tussen Amsterdam en Budapest

taxiMijn vriendin, maar ook andere mensen, lachen er nog wel eens om dat ik altijd ruim voor vertrek op het vliegveld wil zijn. Al zijn de boardingpasses uitgeprint en heb ik alleen handbagage mee: ik ga standaard tweeënhalf uur van te voren de deur uit. Terwijl ik normaliter vanaf mijn huis in een half uur op Schiphol ben. Dan kan alles rustig en stressloos verlopen en als we tijd over hebben (ruim, meestal dus) dan kunnen we die besteden aan eten, drinken en voor mijn part nog wat winkelen.

Vanmorgen vertrok ik naar Budapest. Boardingpass al geprint en enkel handbagage mee. Lees verder