Rodweek 160 Oud zijn

Tijdens mijn kortstondige carrière in verpleeghuizen leerde ik een wijze levensles van een de bewoners: ‘Lieve Rod, iedereen wil oud worden, maar niemand wil oud zijn. ‘

De mevrouw had een prachtig rijk leven gehad, maar kreeg op haar oude dag met veel pijnen en nare klachten te kampen. Als er al een vogelveertje op haar voet dwarrelde had ze al helse pijnen.

Die mevrouw was begin 80. Een respectabele leeftijd. Ik moet het nog maar zien te halen.

Gisteravond was ik in Paradiso om de 80e verjaardag van mijn vriend ome Jur te vieren. Jur is een levend instituut in de Amsterdamse muziek- en uitgaanswereld. Hij staat nog steeds een paar dagen in de week achter de bar van mijn geliefde Maloe Melo te knallen. Dan ben je voor mij een held.

Jur heeft nooit zo enorm z’n best gedaan om zo oud te worden. Altijd hard werken, drankje en rokertje erbij, leuke mensen om je heen verzamelen, nooit vergeten om naar mooie vrouwen te kijken en de humor en de muziek in het leven houden. Dat zijn de gemeenschappelijke recepten van onze levens. Net als Jur heb ik ook nooit zo erg m’n best gedaan om heel erg oud te worden. Ik heb gewoon genetische mazzel gehad en ik heb tot dusverre ook geen domme of fatale pech gehad.

Ik ben nog lang geen 80 en ik weet ook niet of ik zo’n gezegende leeftijd mag halen. Ik durf er geen tientje op te wedden. Maar mocht ik het per ongeluk wel halen dan zou ik net zo’n verjaardagsfeestje als ome Jur in Paradiso willen! Of in mijn geval, de Melkweg, ik ben een kind van de muziektempel aan de andere kant van het Leidseplein. Maar Jur had een prachtige volle Paradiso! En dat was welverdiend. Hij is een icoon van de stad. Onze eigen Jordanese Keith Richards. Niet kapot te krijgen.

Jur! Op de volgende 80 jaar, mijn lieve vriend. Ik hoop dat ik er dan ook nog ben. Dan ben ik 125 en jij 160. Ik denk eerlijk gezegd niet dat ik het haal.

Bij Jur sluit ik het niet uit, tot het tegendeel bewezen is.

En terwijl opa (ik) al voor middernacht weer in z’n mandje lag, proostte Ome Jur nog maar eens op zijn rijke leven in een met vrienden gevuld Paradiso.

Op die manier wil ik graag oud worden en ook oud zijn.

Yoooooo! Mijn nieuwe boek ‘Lockdownsyndroom’ komt komende week uit! Columns over de lockdownperiode waarin veel deuren dichtgingen, maar ook weer nieuwe deuren opengingen. Een boek over een periode waarin ik veel over mezelf heb geleerd. Humor en (zelf)reflectie vloeien naadloos in elkaar over. Ook een boekie kopen? Laat een reactie achter of stuur een bericht. Quanta costa: 15 euro als we in Amsterdam afspreken, verzenden 19,50 euro.

Beste Johan Derksen,

JohanDerksenPak439Ik neem aan dat u blij bent dat het WK er op zit? U bent, in uw rol van brombeer eindelijk eventjes verlost van de babbelzieke Wilfred Genee, uw pispaaltje Hans Kraaij Jr., de voedselverwerkende eenmansindustrie Jan Boskamp, de afkickende Wim Kieft en het schaterlachkanon Rene van der Gijp. Vooral met die laatste boterde u niet helemaal lekker hè, de laatste tijd? Mijn god, ik ben op begrafenissen geweest waar de stemming joliger was dan aan jullie beroemde stamtafel de laatste afleveringen.

Dan werd u ook nog eens op uw nummer gezet door een bondscoach die door u en uw tafelgenoten wekenlang met de grond gelijk is gemaakt. Een coach die wint heeft gelijk en u, de criticaster, niet. Maakt Silva 2-0 in die wedstrijd tegen Nederland dan had Spanje er waarschijnlijk met 3-0 of 4-0 overheen gewalst en dan had u het glorieuze gelijk en de publieke opinie aan uw zijde. Nu klapte Nederland er met 5-1 op en dan bent u ‘die zure zeiksnor’. Lees verder

Beste Viktor Fischer,

Schermafbeelding 2013-06-26 om 13.41.23Beste Viktor Fischer,

Het zijn de kleine dingen in het leven waar ik soms intens blij van kan worden. Zoals, laatst toen ik de rubriek ‘persoonlijk’ las in VI. Normaal gesproken lees ik die voor het slapen gaan omdat de antwoorden die profvoetballers geven op hun favoriete boek, film, eten, etcetera, zo voorspelbaar en zaaddodend saai zijn dat ik vaak al halverwege het rubriekje in een comateuze slaap gekukeld ben. Al die voetballers kun je ‘wakker maken voor de saotosoep of de roti kip van mama’, ze drinken allemaal ‘Fernandes, 7up en als ze uitgaan weleens een mixje’, ze luisteren allemaal naar hiphop, r&b of dubsteb, ze lezen op dit moment allemaal de biografie van Zlatan of Kluivert,  ze spelen allemaal graag FIFA op de Playstation en ze vinden het allemaal heerlijk om soaps te kijken met hun vriendin.

Veel spannender wordt het vrijwel nooit. Lees verder

Beste concertganger,

Ik hou van u. Heel erg veel. U houdt net als ik van muziek en uitgaan. Goed, we houden niet altijd van dezelfde muziek, maar daar gaat het niet om. En natuurlijk hou ik ook niet van alle concertgangers. Stomme mensen zitten overal tussen, maar het gaat me om u: de doorsnee concertganger  die ik wekelijks een keer of drie verwelkom in de Melkweg.  Daarom hou ik trouwens ook van u, want dankzij u heb ik al veertien jaar een baan. Als u niet meer komt kan de tent dicht en moet ik misschien wel werk gaan doen op een plek die ik een stuk minder leuk vind dan mijn huidige werkplek. En dan word ik ongelukkig en sterf ik triest en verbitterd. Beter blijft u dus gewoon komen.

Maar, hoeveel ik ook van u hou, sommige gedragingen van u snap ik niet zo goed. Al veertien jaar niet. En nu moet ik het toch maar eens kwijt. Lees verder