Rodweek #24 The Winner Takes It All

Het zit die arme Geert Wilders ook niet mee. Hij ziet er ook een beetje uitgeblust uit de laatste tijd. Dan wordt zijn electoraat al stukje bij beetje afgepakt door een Latijn sprekend kakkertje met een Franse naam en dan blijkt zijn voorman in Rotterdam één of andere neonazistische Holocaustontkenner te zijn. Zo’n extremistische drol kun je er als partij die toch al een tikje dubieus is nou net niet bij hebben, dus De Blonde Pruik kon niet anders dan die enge fascist uit de partij te gooien. Eén keer de naam van die griezel op Google intoetsen had hem die ellende bespaard trouwens, want hij is bepaald geen onbekende in die kringen. Slordige research van ome Geert. Een nieuw dieptepunt in een toch al roerige PVV-leden-geschiedenis van oplichters, mishandelaars en brievenbuspissers. Het Latijn sprekende kakkertje met de Franse naam telt er vast een zeteltje bij en over een paar jaar blijkt al het werk van Het Orakel van Venlo voor de kat z’n togus geweest. Lees verder

Piet Keizer

Je kon hem zomaar tegenkomen en dat gebeurde me dan eens in de zoveel jaar ook. Gewoon overdag in een kroeg in Oud West of in een niet al te kakkineus deel van Oud Zuid. Op het oog een  doodgewone Amsterdammer die doodgewoon de krant zat te lezen onder het genot van een kopje koffie. Maar laten we wel wezen:  wie een karrenvracht aan landstitels, bekers, drie Europacups en een wereldbeker met Ajax heeft gewonnen is geen doodgewone Amsterdammer meer, al deed Piet Keizer nog zo z’n best om op te gaan in de krioelende mensenmassa. Zijn uiterlijke verschijning, ietwat corpulent en grijzend, deed niet vermoeden dat hij vroeger de frêle linksbuiten van het grote Ajax uit de jaren zeventig was. Misschien wel de beste voetballer die ooit op de Nederlandse velden heeft rondgelopen. Beter dan Cruijff? Ik ken mensen die hem hebben zien spelen en die zeggen van wel. “Cruijff was de beste, maar Keizer was beter”, schreef wijlen Nico Scheepmaker ooit. Ik durf het niet te zeggen.  Lees verder

DFDS-reis Newcastle en Middlesbrough

img_20161018_0001Een Twentefan, een Den Haag-fan en een Ajacied worden met z’n drieën door DFDS op pad gestuurd om het verschil te testen tussen een wedstrijd in het Championship en eentje in de Premier League. De twee hoogste voetbalklassen in Europa’s voetbalwalhalla: Engeland. Het klinkt als het begin van een slechte grap, maar dat was de werkelijke setting het afgelopen weekend! Onze eerste wedstrijd is op zaterdagmiddag de Championship-wedstrijd Newcastle United- Brentford. Ja wel, Newcastle United speelt dit seizoen op het tweede niveau terwijl de club in alles een Premier League -club is. De bruisende stad, het majestueuze St. James’ Park midden in het centrum van Newcastle en natuurlijk de enorme achterban. Het stadion zit bij thuiswedstrijden nog steeds bomvol. ‘The Magpies’ zijn ook na de teleurstellende degradatie van vorig seizoen nog springlevend. In niets is te merken dat we hier ‘maar’ naar een wedstrijd op het tweede niveau  kijken. Daar is de club simpelweg te groot voor.

In het Championship spelen dit seizoen wel meer gevallen grootmachten, zoals Aston Villa, Fulham, Leeds United en QPR. Terwijl wij genieten van pie en pints wint Newcastle United, met Vurnon Anita in de basis, met 3-1 van de gasten. Ik ben een blij man. Niet alleen omdat we een leuke wedstrijd hebben gezien en een lekker biertje hebben gedronken, maar ook omdat ik bij de bookmakers onder de tribunes de uitslag goed heb gegokt. Voor een inzet van tien pond krijg ik er dik zeventig voor terug en zo is een complete dag eten en bier drinken snel terugverdiend. Zo’n gokje geeft een leuke extra dimensie aan het kijken naar de wedstrijd. Zo juich ik stiekem toch zachtjes voor de eretreffer van Brentford die mij die zeventig piek oplevert. Lees verder

Beste Peter Bosz,

peter boszEen kennis van mij vindt altijd iedereen een lul tot het tegendeel bewezen is. Totaal het tegenovergestelde van hoe ik in de wereld sta. Iedereen begint bij mij met een tien. Die kunnen mensen behouden, maar er kunnen natuurlijk ook punten af gaan. Als ik je een stomme eikel vind kom je sowieso uit op een onvoldoende en als ik je echt een totale nul vind dan hoef ik helemaal niks met je te maken te hebben. Kortom: iedereen krijgt van mij de kans om te bewijzen dat hij of zij oké of zelfs geweldig is, tot het tegendeel is bewezen.

Dat geldt voor de mensen die ik leer kennen, maar dat geldt ook voor iedereen die in dienst staat van het eerste elftal van mijn favoriete voetbalclub. En dat ben jij dus vanaf komende zomer. Prima. Laat het maar zien, zou ik zeggen. Als coach van Heracles en Vitesse liet je je ploegen leuk en attractief voetballen. Ofschoon het werken bij die clubs natuurlijk niet te vergelijken is met het werken in de slangenkuil Ajax en de druk die er bij een club als Ajax komt kijken. En onderschat daarin de druk van de supporters niet. Die kunnen een trainer maken of breken en ik heb er vele gebroken zien worden in de Arena. Lees verder

Beste Johan Cruijff,

johan 011Het is Eerste Paasdag. En hoewel ik allesbehalve een gelovig mens ben weet ik dat het volgens het verhaal uit  het grote sprookjesboek der Christelijke zielen dat met Pasen de wederopstanding van J.C. moet zijn. Maar helaas, de kans dat u of Johnny Cash (de enige grote J.C.’s die daadwerkelijk hebben bestaan) uit de dood herrijst lijkt me ongeveer even groot als de kans dat u deze postume open brief ooit zult lezen. Ik zal er aan moeten wennen om in een Amsterdam te leven waarin ik niet meer zomaar Johan Cruijff door het Vondelpark kan zien skeeleren op een mooie lentedag. Eigenlijk kunnen we weer opnieuw met de jaartelling beginnen. Het is vandaag dus 3 dagen Na Cruijff. Lees verder

Droomloting?

ajax barcaIn 1986 werd ik als 9-jarig jongetje gegrepen door het FC Barcelona-virus. We waren met het gezin voor het eerst in die regio op vakantie en aan alles merkte ik de grootsheid van die club. Toeterende auto’s door de straten na een simpele competitiezege, overal tenues in de winkels en overal spandoeken voor de club. Het maakte grote indruk op de kleine Rodzooi.

In Nederland was Ajax mijn cluppie, maar van de hele Ajax-connectie die er ook toen al bestond met FC Barcelona had ik nog geen idee. Cruijff was op dat moment nog niet de trainer van Barça, dat was Terry Venables. Pas twee jaar later werd Cruijff trainer in Camp Nou nadat hij Ajax niet voor het eerst en, naar later bleek, ook zeker niet voor het laatst met slaande deuren had verlaten. Lees verder