Rodzooi #8 Godney

Afgelopen week, na zoveelste barbaarse aanslag op de samenleving, met ditmaal Barcelona als decor, googlede ik de definitie van het werkwoord ‘geloven’ maar eens op het alwetende internet. Eens kijken of die overeenkomt met mijn eigen definitie van dat woord, want ik heb de laatste jaren het gevoel dat sommige mensen de betekenis van het woord niet helemaal meer begrijpen. Al zoekend kom je dus uit op termen als ‘menen dat…’ of ‘denken’. ‘Ik geloof dat hij ziek is’. Of het al iets stelligere ‘Dat geloof ik graag’, om het vertrouwen in de woorden van de ander uit te spreken. En uiteraard word ook het aanhangen van een godsdienst als een van de definities genoemd. Maar nergens wordt gesteld dat ‘geloven’ hetzelfde is als een feitelijke waarheid. Als ik geloof dat Ajax kampioen wordt (hoe gek dit momenteel ook moge klinken), dan is dat geen vaststaand feit. Allesbehalve zelfs op dit moment, kan ik wel zeggen. Lees verder

Rodweek #7 Kramperen

Nee, mijn favoriete manier van vakantie vieren is het nooit geweest. Met een rolletje pleepapier onder je arm naar het toilet gaan, met z’n allen boven een metalen trog tandpasta uitrochelen en douchen met een muntje in een hok waar al zestien anderen voor jou hebben gedoucht en je met een beetje pech nog lauw water hebt ook. Tel daarbij het pogen tot slapen in een gammel lekkend tentje op een slecht matrasje zodat je elke ochtend met een halve hernia ontwaakt. Ik heb het nooit gesnapt. Waarom zou je in hemelsnaam je comfortabele huis tegen betaling inruilen voor een primitieve tent met een slecht matras en zonder douche en toilet? Kramperen noem ik het altijd.   Lees verder

Rodweek #5 Uberhart

Het was op een rustige nazomerdag in 2010 dat de kersverse burgemeester van Amsterdam, Eberhard van der Laan, ons café plotseling kwam vereren met een bezoek. Dat hij en zijn gevolg in ons café belandden was niet geheel toevallig, want de hele club werd gechaperonneerd door opa Frits, de opa van mijn ex-vriendin. Opa Frits is een krasse tachtiger die nog steeds in allerlei ouderenraden zit en een drukkere agenda heeft dan ik. Een bekende verschijning in de Kinkerbuurt. Een rijzige man die nog steeds met tamelijk stevige tred door de buurt loopt. Van der Laan en opa Frits woonden in de jaren 80 en 90 naast elkaar in Amsterdam-West, dus toen de burgemeester zijn eerste werkbezoek aan Oud West deed was het niet meer dan logisch dat opa Frits daar een begeleidende rol in zou spelen. En anders had opa Frits die rol trouwens zelf wel opgeëist. Op het Ten Kateplein aangekomen zei Frits: ‘Kom, Eberhard, we gaan hier even een bakkie koffie drinken, want hier werkt mijn kleinzoon.’ En opa Frits is zo’n man die je niet gauw tegenspreekt, dus wat er ook op het programma stond: eerst koffiedrinken bij mij. Lees verder

Vondelpark, dinsdagochtend

Amsterdam 2013 008Het is de eerste dag van het jaar dat ik mijn slippers uit de kast haal, mijn korte broek aantrek en koers zet richting het Vondelpark om mijn horecagrijze teint er eens af te branden. Ik loop het park binnen via het Kattenlaantje.

Waar zal ik eens liggen? Niet in de buurt van de speelvijver, dat zie ik al snel. Het is er nu al erg druk met spelende kinderen. Nou ben ik geen kinderhater, maar zo’n overdaad aan gekwetter en geschetter kan ik nog even niet velen om elf uur des ochtends. Lees verder