Dit jaar is het tien jaar geleden dat André Hazes naar de eeuwige tapkasten vertrok. Toenmalig Ajax-trainer Ronald Koeman wist toen te melden dat een echte Ajacied was heengegaan. Het is maar goed dat Hazes dit niet meer heeft gehoord, want hij zou, zeker in zijn jonge jaren, nog liever een frambozenlimonade aan de bar bestellen dan ooit voor Ajax juichen. Hazes was van oudsher, als jongen uit een Amsterdams arbeidersnest, supporter van arbeidersclub DWS, de club die later opging in FC Amsterdam. En daarbuiten lag zijn sympathie eerder bij een andere arbeidersclub, Feyenoord, dan bij het wat meer chique Ajax. Wellicht dat hij Ajax de laatste jaren wat meer volgde omdat er a) geen andere club meer was in Amsterdam en b) zijn zoontje wel een Ajax-supporter is. Maar een echte supporter van Ajax, dat was hij zeker niet, getuige onderstaande foto ook.
DWS. Mooie club. Hoewel de club al lang niet meer de grandeur heeft die het vroeger had vond ik het toch altijd een bijzondere club. Die mooie blauwzwarte shirts, de historie. Ik had DWS en FC Amsterdam nog graag in de eredivisie willen zien spelen, maar helaas ben ik daar net iets te jong voor.
Het is dit jaar ook precies vijftig jaar geleden dat in huize Hazes aan de Gerard Doustraat ongetwijfeld de vlag zal zijn uitgehangen want in 1964 werd DWS kampioen van Nederland. En dat direct in het eerste jaar na de promotie. Ajax werd op een straatlengte achterstand vijfde.
Deze week stond er een prachtige foto in de VI. Een elftalfoto van DWS die, als ik het goed zie is genomen in de Haarlemmerpleinbuurt (Buiten Oranjestraat?) of in de nabijgelegen Spaarndammerbuurt waar de club vandaan kwam. De jongens staan midden in de natgeregende straat. De foto die ik boven dit verhaal post is die foto, maar er is wat vanaf gesneden. Er staan op de foto in VI langs de zijkanten allemaal nieuwsgierige buurtkinderen en voorbijgangers te kijken hoe DWS daar staat te poseren. Tante Toos hangt uit een raam, een waslijntje kleding wappert vrolijk in de wind en een paar prachtige oldtimers staan in de straat. Zo mooi worden elftalfoto’s nooit meer. Jan Jongbloed en Arie de Oude herkende ik. De rest niet. Net iets voor mijn tijd. Rinus Israël had ik herkend, maar die stroomde een seizoen later pas in en ik miste Frits Flinkevleugel die toen wel bij de selectie zat. Die moest waarschijnlijk gewoon werken in zijn sigarenzaak in de Kinkerstraat.
En wellicht herkent u de jongetjes op onderstaand jeugdelftalfotootje van DWS die letterlijk met kop en schouders boven hun teamgenootjes uitstaken en later ook wel eens een cupje hier en daar hebben gewonnen. DWS ploetert ondertussen in de Zondag Derde Klasse en moet wellicht fuseren met FC Chabab. DWS is dezer dagen, om met een bekende oud-speler te spreken, ‘niet te benijden’….
Of als je je verzet tegen FC Chabab, niet te besnijden 🙂
hahaha!
Meesterlijk. Het zou kunnen dat je jezelf overtroffen hebt. Maar in jouw geval is dat erg moeilijk.
Wat een fijne column ouwe ajacied. DWS is een stukje Amsterdam wat we zullen gaan missen dan