Ik hou van u. Heel erg veel. U houdt net als ik van muziek en uitgaan. Goed, we houden niet altijd van dezelfde muziek, maar daar gaat het niet om. En natuurlijk hou ik ook niet van alle concertgangers. Stomme mensen zitten overal tussen, maar het gaat me om u: de doorsnee concertganger die ik wekelijks een keer of drie verwelkom in de Melkweg. Daarom hou ik trouwens ook van u, want dankzij u heb ik al veertien jaar een baan. Als u niet meer komt kan de tent dicht en moet ik misschien wel werk gaan doen op een plek die ik een stuk minder leuk vind dan mijn huidige werkplek. En dan word ik ongelukkig en sterf ik triest en verbitterd. Beter blijft u dus gewoon komen.
Maar, hoeveel ik ook van u hou, sommige gedragingen van u snap ik niet zo goed. Al veertien jaar niet. En nu moet ik het toch maar eens kwijt.
Dan bent u met 1500 man sterk vertegenwoordigd bij een concert van Barfing Zebra & The Cuntlickers (ik noem maar wat) en dan wilt u allemaal tegelijk uw jas ophangen bij mij en mijn collegae. Dan staat u minstens acht rijen dik te wachten, te dringen, te duwen en te schreeuwen dat het een godverdomde aard heeft. En soms roept u zelfs nadat u zich klapwiekend een weg naar voren heeft gebaand: ‘Ik was eerwst!’ Maar dat zijn meestal de kakkers onder u, die zijn gewend om overal voor te kruipen om er zelf beter van te worden.
Waarom doet u zo gek?
Waarom gaat u niet vast een kijkje nemen in de zaal, neemt u vast een biertje en komt u terug zodra het wat rustiger is? Ruimte genoeg bij de bar, want al die sukkels staan met z’n allen in de rij bij de garderobe.
Hetzelfde ritueel herhaalt zich vervolgens aan het einde van het concert. U gaat dan, nog heftiger dan aan het begin, met 1500 man in die hal tegen elkaar staan duwen.
Waarom?
De bar is nog open.
Er draait nog muziek.
Waarom zou u in godsnaam niet nog een zuipie doen en daarna in alle rust uw spullen pakken?
Of u piept er even een half minuutje tussenuit tijdens de toegift, mocht u direct weg moeten na afloop van het concert.
Het is allemaal heel eenvoudig en het maakt het begin en het einde van de avond een stuk minder stressvol.
Ik bedoel dit niet om u af te zeiken, mijn lieve concertganger.
Zie het als een tip van een vriend.
Tot snel weer!
Met vriendelijke groet,
uw vriend,
Rodney Rijsdijk
P.S.: Als echte vriend geef ik u ook nog een bonustip. Een andere mogelijkheid om zonder in de rij te staan uw jas te krijgen is door op een plek waar dat niet gewenst is een sigaret op te steken. Een alerte portier pakt u dan in uw kraag, begeleidt u naar buiten en haalt dan vervolgens uw jas op bij de garderobe. Zo kan het ook.
Dat komt, allerliefste Rodney, omdat de gemiddelde Garderobegebruiker nou eenmaal het hysterische idee heeft dat zijn jas het allerbelangrijkste is wat daar hangt Daar moet hij of zij naar believe en op elk moment toegang tot hebben, ten alle tijden iets uit kunnen halen, en bij eventueel vermissing van het nummertje hoor jij dus gewoon tussen al die jassen naar die ene zwarte met bontkraag gaan zoeken om te controleren of er in de linker zak een sleutelhangertje zit met daaraan een breedbek kikkertje met een rood fluwelen broekje aan
Dus in zijn of haar ogen ligt het probleem niet bij hem of haar, maar bij jou(of mij zo af en toe)
De garderobe is niet jou werkplek, zo denken velen, maar hun persoonlijke kast waar jij toevallig de eer hebt om in rond te mogen lopen en met jasjes mag spelen
Op zich is het een schoon streven dat jij hier iets aan probeert te doen, maar reken in hemelsnaam niet op enige verbetering, want daar heb ik persoonlijk een hard hoofd in:P
Mocht het je toch lukken, chapeau, namens mij en alle garderobe medewerkers wereldwijd
Hoi Rodney, ik vond het een mooi verhaal maar werd getroffen door de prachtige replieken van, kennelijk, collega Trudy.
De verwachtingen van de garderobegebruiker goed beschreven. En, ik wil hier nog wel iets aan toe voegen. Als al die gebruikers na het optreden zich aanmelden voor de ontvangst van hun jas, dan zou ik maar zorgen dat dat keurig geregeld is.
Jouw tips zijn zinvol en voor mij volstrekt logisch. Maar voor hun niet. Het moeten duwen wordt jou persoonlijk aangerekend. En als dat nog een paar keer gebeurt dan wordt de chef (hebben jullie zo iets?) ingeschakeld.
Ik ben bang dat Trudy gelijk heeft.. je zoekt de rede waar die niet is.
Maar toch goed geprobeerd! tot gauw.
Hahaha komt me zo bekend voor haha ik ben dan ook meestal wel te vinden aan de bar nog ff na praten colaatje erbij en wachten tot de drukte over is
Haha, waarom is de jas ook altijd zwart als ze het nummertje verliezen, of in ieder geval een zwarte jas zónder bijzondere kenmerken? Bhééé’, stelletje schapen… En dan nog niet begrijpen waarom ze moeten wachten dat het gros van het publiek naar buiten is..
Voelt haar nu heel klein en verstop d’r het liefst onder die enorme berg jassen….
Je hebt zoooo gelijk!
nooit te oud om te leren, Trijntje 😉
Als er een prijs zou zijn voor de meest gerespecteerde garderobe medewerker zou ik net zolang stemmen tot ik zeker zou weten dat jij hem zou winnen 🙂