Haha, je bent me er wel eentje hoor! Of was de brief die een aantal kennissen van mij uit jouw naam ontvingen geen vervroegde 1 aprilgrap? Zeg me alsjeblieft dat het een 1 aprilgrap was, Edwin. Kijk, als je een makkelijk slachtoffer zoekt voor een practical joke dan ben ik je perfecte slachtoffer. Ik trap namelijk net zo makkelijk in een slechte 1 aprilgrap als in een grote hoop hondenstront waar iedereen overheen stapt. Dat begon al toen ik een jaar of tien was was en mijn ouweheer de klassieke grap met mij uithaalde door me een doosje ‘bougievonken’ te laten halen bij de overbuurman. Kwam ik met een blik kattenbrokken thuis en daar moest iedereen dan heel erg hard om lachen. Hilarisch en zo. Of toen ik er als jochie ooit in een kroeg op uit werd gestuurd om een doos Corona-glazen te halen bij een andere kroeg. Ik kwam onverrichter zake terug en de hele kroeg lag in een deuk. Want Corona-glazen bestaan helemaal niet! Lachen man. Lees verder
Category Archives: Voetbal
Allerhande verhalen over voetbal, brieven aan beroemde (ex)voetballers en nog veel meer!
Beste Mino Raiola,
Stel dat u ooit een carrièreswitch overweegt en besluit om de zaken van armlastige schrijvertjes te behartigen in plaats van die van puissant rijke voetballers, dan laat ik me graag door u vertegenwoordigen. Ik heb het zakelijk instinct van een zak uien en u weet een man als Zlatan al bijna zijn hele loopbaan tevreden te houden. Dan ben je niet de eerste de beste pizzabakker, dan kun je heel wat.
Uw jongens lopen met u weg. Dat weet ik toevallig van een voormalige Nederlandse voetballer die zich in zijn korte loopbaan ook door u liet vertegenwoordigen. Hij is nog altijd lovend over u en uw onderhandelingstactieken. Logisch, want u heeft indertijd behoorlijke goede contracten voor hem geregeld. En u bent er zelf ook niet armer van geworden. U heeft naar verluidt een kleine tweehonderd miljoen euro binnengeharkt met uw activiteiten. Er zijn dagen dat ik het niet op mijn bankrekening heb staan. Lees verder
Mannen vechten nooit met mama
Het is een beetje het verhaal van mijn leven: ik weet altijd alles als laatste van iedereen. Als twee mensen die ik ken blijkbaar al twee maanden de kalk van het plafond neuken met elkaar ben ik die sukkel die op een avond tegen een vriend zegt:
‘Zie ik A en B daar nou staan zoenen?! Dat geloof je toch niet!’
‘Rod, ze wonen al zowat samen, dat weet iedereen.’
‘Oh… eh… ja…. o.k…’
En zo las ik afgelopen week dus van het werkelijk ge-nia-le plan van de Braziliaanse club Sport Club do Recife: om het supportersgeweld te beteugelen zet die club tegenwoordig de moeders van de hooligans in als steward. Ik dacht iets heel nieuws te lezen, maar m’n gabber Marcel kende dit nieuws natuurlijk al weken. Lees verder
Beste Colin Kâzim-Richards,
Dat Feyenoord dit seizoen niet minimaal een keer of acht tegen Ajax heeft gescoord mogen we gerust het achtste wereldwonder noemen. Ik ben bij beide Klassiekers aanwezig geweest. Als verstekeling in Rotterdam en zondag met mijn seizoenkaart in Amsterdam. Ajax heeft in mijn aanwezigheid nog nooit in de Kuip verloren en dat gebeurde ook dit seizoen niet, maar Jezoes Coeristoes te paard zeg! Als ‘we’ toch een keer met 5-1 op onze lazer hadden moeten krijgen was het toen. En gisteren hadden jullie ook gewoon met 0-3 moeten winnen. Maar nee, de onderlinge eindbalans van dit seizoen is dat Ajax één goaltje heeft gemaakt en jullie nul. Ajax vier punten, jullie eentje. En dat mag jij je natuurlijk ook best aanrekenen. Jouw scoringsdrive is een beetje te vergelijken met de sexdrive van een panda: die is dus niet heel hoog. Je statistieken waren tot dit seizoen van een Rene van Rijswijk-achtige allure, al breek je dit seizoen je eigen persoonlijke record, ook al is het maar in onze armetierige eredivisie. Maar toch: gisteren had je er gewoon twee moeten maken. Met name die bal die je op de doellijn van Ajax nog uit het doel wist te houden was bijzonder. Ik zou het haast kunst noemen. Lees verder
Beste Francesco Totti,
Natuurlijk. We zijn allemaal gelijk. Alleen sommige zijn meer gelijk dan anderen. Zo had een vriend van mij vroeger, als we naar Ajax waren geweest, nog wel eens de neiging om met zijn bezopen kop achteloos een sigaret op te steken in de metro. En niemand zei er wat van terwijl hij, alsof het de normaalste zaak van de wereld was, lekker zijn sigaretje stond te roken in een overvolle metro. Toen een andere vriend een week later ook even stoer wilde doen en hetzelfde deed kreeg hij de volle laag van nagenoeg iedereen in die metro. Hoe hij het in zijn hoofd haalde om zoiets asociaals te doen. Het werd nog net geen vechten.
En zo was het gisteren ook met jouw selfie na je gelijkmaker tegen Lazio. Jij kwam er mee weg omdat jij het was. Zelfs je duckface werd je vergeven. Iedereen vond het wel humor. Ik ook. En toch: als Cristiano Ronaldo dit had gedaan hadden we hem allemaal een vervelende ijdeltuit gevonden. Als Mario Balotelli dit had gedaan hadden we het aandachttrekkerij genoemd. Dat is hoe de wereld werkt. Lees verder
Beste Louis van Gaal
Met stijgende verbazing luisterde ik naar uw persconferentie van afgelopen weekend. Dit keer betrof mijn verbazing eens niet uw grappige manier van Engels spreken, maar iets anders: u vindt dat het in Engeland maar eens afgelopen moet zijn met die rare traditie van voetballen op de feestdagen. U, uw staf en uw spelers hebben tenslotte ook familie en die wilt u graag zien tijdens de feestdagen…
Welnu, Mijnheer van Gaal, ik ben zelf werkzaam in de Amsterdamse horeca en mijn salaris bedraagt een fractie van dat van u, uw stafleden of zelfs maar de slechtst betaalde wisselspeler van Manchester United. En dat is zeker geen klacht hoor, zo werkt de markt. Ik kan helaas niet voetballen en ik heb er ooit heel erg voor gekozen om in de horeca te werken omdat ik dat leuk vind om te doen. En zo heeft u er heel erg voor gekozen om in de Premier League te werken, waar men al sinds de Industriële Revolutie met de feestdagen tegen een bal aan trapt. En nou weet ik ook wel dat tradities vaak niet voor eeuwig zijn,maar als er dan toch eentje mag blijven dan graag die. En daar worden u en uw collegae in de voetbalwereld dan ook bovengemiddeld goed voor betaald. Lees verder
Ziggo-droom
Dus. Ajax heeft een nieuwe hoofdsponsor. Ziggo. Dan is het in deze tijden waarin mensen met de dag gekker worden natuurlijk een kwestie van seconden voordat de eerste sneue flapdrol van een rivaliserende club op zijn Twitter-account meldt dat hij ‘zijn Ziggo-abonnement op gaat zeggen, want ik ga niet #020 sponsoren #100%-anti-ajakkes’ en meer van dat soort capuchonnen-retoriek. Of in dit geval Calimero-retoriek want wat laten die mensen zich kennen zeg…. Lees verder
Beste Co Adriaanse,
Wat kunnen de tijden veranderen hè? Ik weet nog wel dat ik in 2001 heel erg boos op u was omdat u het waagde om de trainerscapaciteiten van Marco van Basten in twijfel te trekken. ‘Een goed paard is nog geen goede ruiter’, zo zei u en nogal wat mensen die ook maar iets met Ajax te maken hadden reageerde vol onbegrip, inclusief ik dus. Marco van Basten was immers één van de beste voetballers ooit, dus die zou die jonge gasten toch alles kunnen leren? Kom zeg. Maar ja, in die tijd dachten veel mensen ook nog dat Ruud Gullit een potentiële toptrainer was. Mijn god….. We wisten allemaal nog net dat de aarde rond was en niet plat, maar daar hield het dan allemaal wel zo’n beetje mee op. Lees verder
Beste Eric Gudde,
Iedere columnist heeft het wel eens: even een tijdelijke droogte. De ene week haal ik de inspiratie voor het typen van een stukjes overal en nergens vandaan kan en kak ik de ene na de andere column er achteloos uit en soms, zoals deze week, kost het allemaal net iets meer moeite. Noem het literaire obstipatie. Spitsen hebben het ook wel eens. Knallen ze er de ene zondag nog drie in, staan ze de wedstrijd daarna weer als een motorisch gestoorde manke maraboe te schutteren dat het een aard heeft. Zo heeft iedere beroepsgroep wat, mijnheer Gudde. Lees verder
Onversneden Voetbalromantiek
Stel je eens voor: een wedstrijd in het hedendaagse profvoetbal waarbij de politie zo goed als onzichtbaar is. Een wedstrijd waarbij geen opgefokte ventjes met capuchonnetjes op hun lelijke hoofden op zoek zijn naar tegenstanders om mee te vechten. Van die puisterige ventjes die heel hard roepen dat ze “Amsterdam Hooligans!!” zijn, maar die gewoon in Koog aan de Greppel wonen. Jongetjes die zielsgelukkig mogen zijn dat er bij het stadion alleen maar ID-controle is en geen IQ-controle, want anders zouden ze nooit een wedstrijd mogen zien… Als je die mannetjes dus wegdenkt bij een gemiddelde competitiewedstrijd dan hou je het leuke publiek over. Afgelopen woensdag was er dus zo’n wedstrijd: JOS/Watergraafsmeer-Ajax. Amsterdamse clubs onder elkaar en ook supporters die voor de verandering eens grotendeels uit Amsterdam en omgeving kwamen. Het poëtische spandoek: “Wij zijn JOS, Ajax is de klos!”, de hilarische stadionspeaker van JOS (“Ajax komt op 0-8, wederom Milik, het is wel weer genoeg zo.”) en vooral de prettige sfeer op de tribunes: het was mooi. Onversneden voetbalromantiek. Slechts de bierprijzen verraadden dat we ons toch echt in 2014 bevonden. Lees verder