Alles goed bij je nieuwe club VfL Bochum? Ik weet niet of je het Nederlandse nieuws nog een beetje volgt, maar hier zijn we momenteel in de ban van Glaucio. Glaucio is een jongetje van 13 dat hier geboren en getogen is, maar omdat zijn vader jaren geleden in Angola oorlogsmisdaden zou hebben gepleegd wordt nu het hele gezin teruggestuurd. De waanzin ten top. Glaucio droomt er van om voetballer te worden.

Net als jij vroeger bij Ajax, onwillekeurig moest ik er ineens aan denken. Lente 2002, jij en je jeugdvriendjes Johnny Heitinga, Wesley Sneijder en Nigel de Jong stonden op het punt van doorbreken bij Ajax, de club waar jullie samen opgroeiden vanaf jullie elfde. Die halve bekerfinale van het tweede elftal tegen het eerste van Utrecht. Jij maakte er twee. Het was helaas niet genoeg, Utrecht won na strafschoppen. Daar ging het na afloop niet over. Het ging over die geweldige spits uit Ajax 2. Dat zou wel eens een grote kunnen worden, daar waren we het allemaal over eens.  

Dat zag Ajax ook en jij kreeg, evenals je jeugdvriendjes, een contract aangeboden. En daar ging de Nederlandse bureaucratie in zijn onmetelijke wijsheid eens even gezellig voor liggen. Het CWI besloot namelijk dat jij niet aan de ‘kwaliteitscriteria’ voldeed. Nou lijkt het mij dat Ajax daar een iets betere kijk op heeft dan een stoffige ambtenaar, maar de hoge heren waren onverbiddelijk: jij moest het land uit. Dat jouw hele familie was uitgemoord in Angola en dat je daarom als kind hierheen was gevlucht werd maar even ter kennisgeving aangenomen. Ajax moest je met pijn in het hart laten gaan, maar via een noodplan van de club kon je naar Duitsland, naar Hertha BSC. De Duitsers omarmden je wel en gaven je zelfs de Duitse nationaliteit. Dus van een illegaal in Nederland  was je ineens de meest plat Amsterdams pratende Duitser ooit.

Het voetballen heeft jou dus gered, maar ik vraag me wel eens af hoever jij had kunnen komen als je je destijds bij Ajax door had mogen ontwikkelen en een Nederlands paspoort had gekregen. Dan had jij wellicht met je jeugdvriendjes in Oranje gespeeld. Misschien is Nederland de wereldtitel in 2010 niet misgelopen door de teen van Casillas maar door de pen van de Nederlandse bureaucratie. In dat geval verdient Nederland niet beter, maar we zullen het nooit weten.

Dat mensen nooit leren van hun fouten blijkt maar weer. Glaucio en zijn zus worden ’terug’ gestuurd naar Angola. Hoe kinderen kunnen worden teruggestuurd naar een land waar ze nooit hebben gewoond is mij overigens een raadsel. Ik hoop dat Glaucio, er net als jij, in slaagt om profvoetballer te worden. En dat hij de grote ster wordt van Angola waarmee hij op het WK van 2026 verrassend de WK-finale bereikt. Tegen Nederland. De in Nederland geboren Glaucio maakt de winnende voor Angola en springt in de armen van de bondscoach die Nederland zestien jaar eerder ook graag wereldkampioen had gemaakt: Nando Rafael. Nederland blundert weer eens grandioos en schiet op lachwekkende wijze in eigen doel. Lachwekkend, als het niet zo intriest was.

Met vriendelijke groet,

Rodney Rijsdijk