Met Amsterdam ben ik getrouwd en ik ben ook steeds verliefd. Natuurlijk. Al is die vanzelfsprekendheid er lang niet in elk huwelijk. Maar gelukkig is Amsterdam dan ook niet jaloers op mijn buitenechtelijke liefdes die ik in de loop der jaren heb gefrequenteerd. Er zijn een aantal steden in Europa waar ik op slag verliefd op ben geworden. In willekeurige volgorde:
Lissabon. Wat een parel van een stad. Ik ben er maar één keer geweest, maar Lissabon en ik zijn zeker nog niet klaar met elkaar. Als Europa een klas is dan is Lissabon misschien wel het mooiste meisje van de klas. Ik wil haar zeker nog eens ontmoeten.
Sevilla. Het jaloersmakend mooie meisje waar iedereen die haar heeft gepasseerd nog nog even het hoofd voor omdraait. En godskoleros, wat heb ik daar lekker gegeten en gedronken. Wat een prachtige stad. Ik zou Sevilla graag nog eens in mijn armen sluiten om er een hartstochtelijke flamenco op het leven mee te dansen.
Napels is dat lekkere rauwe, scheldende en kettingrokende wijf uit je klas die al drie keer is blijven zitten, die een bierflesje met haar tanden openbreekt, de kroondop op de grond uitspuugt, met een knauwerig accent vraagt of je een slokje wilt en je dan mee naar haar huis sleurt om je te verslinden. Die weiger je niet. Onweerstaanbaar. Eerst Napels zien en dan sterven, luidt het gezegde. Ik heb Napels al gezien, maar voor ik de pijp uitga wil ik er graag nog eens heen.
Verdere favoriete buitenvrouwen van mij: Londen, Barcelona, Budapest en onze gezamenlijke geliefde Agia Galini.
En toen zaten wij ineens in Benidorm. Ik moest Benidorm namelijk een keer zien van mijn meisie. Mijn liefste is er talloze keren geweest, met haar ouders en later met haar vrienden. Hoe plaatsen we Benidorm in die klas? Laat ik eerlijk zijn: bepaald niet het mooiste meisje in de klas. Benidorm is in geen enkel opzicht een verliefdmakende plek.
Alle vooroordelen die je over Benidorm kunt hebben kloppen wel zo’n beetje: de stad is compleet gericht op schreeuwerig massatoerisme met al die wolkenkrabbers, pensionado’s, scootmobielcity, chronisch dronken Engelse toeristen en mannen van middelbare leeftijd in voetbalshirts, zoals ik. Als antropoloog van de koude grond is Benidorm daarom best interessant. Zo zag ik tijdens mijn dagelijkse ochtendwandeling vanaf ‘s ochtends vroeg al vrolijk drinkende Britten en zag ik de hele dag zo ongeveer de hele Premier League aan voetbalshirts voorbij lopen. Daar kun je, zo je wilt, van alles van vinden, maar ik heb in die hele week geen vechtpartij gezien en geen wanklank gehoord. Iedereen heeft het er wel naar de zin, mensen laten elkaar lekker met rust. In al die steden waar ik in mijn leven wel verliefd op ben geworden heb ik veel meer rottigheid gezien. En waarom zou je mensen ook de maat moeten nemen?
En weet je wat het is: dezelfde zon die er in Lissabon, Sevilla en Napels schijnt doet het ook prima in Benidorm. En ook in Benidorm kun je prima wijn drinken en lekker eten. Met Spanje heeft het allemaal weinig te maken, maar we kwamen eigenlijk voornamelijk om uit te rusten. Er is in onze levens nogal veel gebeurd het laatste half jaar en dan is gewoon even een week eruit zijn en even opladen al lekker. De zon deed ook in Benidorm zijn rustgevende werk en onze vitamine D-tank zit weer even vol.
Gewoon effe rust. Wijn drinken en Yathzee spelen op het balkon.
Een bijzondere dag met voetbalcultheld Gerdo Hazelhekke en zijn vrouw Jeanne die in de regio wonen. En mijn oom Franklin en zijn Daniëlle waren ook toevallig in de buurt voor een paar dagen zon, dus daar hebben we ook een topdag mee gehad!
Niet verliefd op Benidorm.
Maar het was wel leuk.
Het was fijn om er te zijn.
Het was gewoon prima,
Even was het leven windstil.
Even geen storm in Benidorm.
Eén reactie
Regenachtige groet uit Amsterdam-Zuidoost