Natuurlijk wisten we gisteravond allemaal dat een Syrische vluchteling Frankrijk eerder zou halen dan Oranje. In hoeverre Syriërs ooit Oranje gaan halen met al die Drentse rednecks daar is dan trouwens weer een vraag van een geheel andere orde, maar dit terzijde.

Nederlanders, het blijft een raar volkje. Zo gauw het Nederlands Elftal zich kwalificeert voor een eindtoernooi dan zien ze zichzelf vaak als gedoodverfde favorieten. Dat andere landen misschien ook wel eens een kansje zouden kunnen maken komt niet in een Nederlands hoofd op. Viva Hollandia, hup Holland hup en volwassen mensen zetten een oranje molen of een kaas op hun hoofd. Oranjefans zijn clownesk. En de oranje fanclowns kregen met hun aandoenlijke Erica Terpstra-achtige enthousiasme nog bijna gelijk ook, want  met een tweede en een derde plaats op de laatste WK’s heeft Nederland het gewoon prima gedaan.

Een ander typisch Nederlands dingetje is dat Nederlanders na zo’n resultaat ook gelijk geloven dat ze heel erg goed zijn. Niets bleek minder waar tijdens de afgelopen kwalificatiereeks. Het spelniveau zakte dieper dan de Titanic. Tsjechië, IJsland en Turkije (landen waar in uw tijd nog schamper over werd gedaan) eindigden met speels gemak boven het inspiratieloos voetballende Oranje. Oranje beneden. Creativiteit: nul. En dat kleine voetballandjes als Albanië, Wales en Noord-Ierland wel naar het EK gaan maakt het natuurlijk allemaal nog pijnlijker. Landen die veel minder begaafde spelers hebben dan Nederland maar die desnoods dwars door een muur heen rennen als dat nodig is. Waarom snappen Nederlandse spelers niet dat alleen maar goed kunnen voetballen niet genoeg is?

Wie de schuldige is? Ik heb geen idee, u moest de puinhoop van Guus Hiddink opruimen, maar wat ik wel denk is dat deze groep een strakke hand en een autoriteit nodig heeft. Klein voorbeeldje: vanmorgen las ik een interview met een van uw spelers die, ongetwijfeld lief bedoeld, zei: ‘Danny is een topcoach.’ Danny is een topcoach?! Vervang de naam ‘Danny’ eens door ‘Rinus’. Die ouwe Michels trok toch je kop er af als je hem bij zijn voornaam noemde? Zeker als je hem in de media ook zo zou noemen. Bij Feyenoord noemen de jongens Van Bronckhorst ‘Gio’, ook in de media. Noem mij ouderwets, maar ik snap dat niet. En natuurlijk veranderen tijden, zijn spelers mondiger en zijn de verhoudingen wat minder hiërarchisch dan vroeger, maar de teugels wat meer aantrekken zou volgens mij geen kwaad kunnen. Ik pik er willekeurig een van de heren uit: Memphis ‘Dr. Drepay’ bijvoorbeeld, die vindt zichzelf goed, fantastisch en een stijlicoon. De cijfers: tien kwalificatiewedstrijden, nul doelpunten en nul assists. Laat hem daar eens aan werken in plaats van aan zijn look met kekke roze sjaals en gekke hoedjes.

Op deze manier hoeft de KNVB die maffiose WK’s in Rusland en Qatar niet eens te boycotten, want daar gaat Nederland zich dan toch niet voor plaatsen, zijn ze van ook weer van dat morele dilemma verlost. We stevenen af op een periode die verdomd veel doet denken aan de jaren 1981-1987. Nederlandse clubs stelden in Europa niets voor en  Oranje kwalificeerde zich nooit voor eindtoernooien. De enige Nederlander die je in die tijd op een eindtoernooi zag was scheidsrechter Jan Keizer. Dat zal nu dus waarschijnlijk Björn Kuipers worden.

Sportief zal het voor u niet het beste jaar zijn geweest en dan druk ik me voorzichtig uit, maar gelukkig heeft u in elk geval één succesverhaal dit jaar: uw bijdrage aan de kortstondige bestseller ‘Wenen van Geluk’, waar ik zelf ook aan mee heb geschreven, dank daarvoor nog! Een lichtpunt in het makke duister. Welnu, de tuin kan winterklaar worden gemaakt (bij scheurgras gewoon neutronenkorrels gebruiken), daar heeft u nu alle tijd voor en wellicht dat u dan aan vakantie toe bent. Misschien is een weekje Frankrijk iets?

Met vriendelijke groet,

Rodney Rijsdijk