Goede smaak is niet te koop. Hoe rijk je ook bent. Dat denk ik altijd als ik een foto van Prins Berhard Jr. zie, en die zie je de laatste tijd nogal eens voorbijkomen. Behalve een wanstaltige smaak in monsterlijk lelijke brillen heeft Prins Bernhard jr. ook 590 panden in bezit, waarvan 349 in Amsterdam. Een ‘pensioensvoorziening’, zo noemde dit lid van de Koninklijke familie deze investering. Welnu, deze hoogheid is met een gouden lepel in zijn bakkes geboren in een familie van ‘oud geld’ en heeft het maatschappelijk ook niet slecht gedaan met zijn bedrijven, dus hoeveel pensioen denkt deze meneer nodig te hebben? Of verkeert de prins in de veronderstelling dat hij 468 wordt en dus nog een dikke vier eeuwen met zijn geld moet doen? Welnu, hij is 48, dus over maximaal 40 of 50 jaar heeft ook deze Bernhard gewoon een houten jas, net als z’n opa naar wie hij is vernoemd. Het creatief omgaan met de waarheid is in dezen trouwens duidelijk een erfenisje van opa. Het is natuurlijk gewoon ordinaire huisjesmelkerij en slecht te verantwoorden in een stad waar betaalbare woonruimte tegenwoordig bijna net zo schaars is als palmbomen op de Noordpool. Zijn graaigedrag zorgt ervoor dat woningen nog onbetaalbaarder worden dan ze al zijn, al zal de prins daar geen patatje minder om eten. Vraag dat maar aan de snackbarhoudster uit De Pijp die in het recente verleden na 23 jaar uit haar populaire zaak werd gezet door de prins en zijn vastgoedvrindjes omdat ze de ruime ‘dringend nodig hadden.’ Hij heeft niemand vermoord, maar een flinke vastgoedvoorraad onttrekken aan de toch al overspannen Amsterdamse huizenmarkt grenst aan criminaliteit.
Wie ook eindelijk De Pijp uit is, is Charles Manson. Sekteleider en seriemoordenaar, al had hij naar eigen zeggen zelf nooit iemand vermoord. Hij zou alleen zijn volgelingen tot al die moorden hebben aangezet. Fout genoeg dus. Ik ben altijd tegen de doodstraf geweest en dat ben ik nog steeds, maar dit misbaksel met dat hakenkruis op zijn voorhoofd had van mij ook wel wat eerder mogen gaan. Als ik Charles Manson zag dacht ik altijd: ‘Jongen, wat had het de wereld een bak ellende bespaard als jouw moeder je gewoon had doorgeslikt en haar mossel dicht had gehouden.’
En over mosselen gesproken. Mijn god, wat houd ik van mosselen. Het fijne van mosselen is trouwens dat je er eindeloos mee kunt variëren. Als ik zelf mosselen kook dan doe ik dat meestal in witbier, witte wijn of met rode curry pasta. Nico, de eigenaar van mijn favoriete voetbalkroeg De Gouden Florijn had ze afgelopen donderdag gemaakt in de varianten met bokbier, witte wijn en pastis. Echt ontzettend lekker, daar word ik blij van. En ik werd dit seizoen voor de verandering ook eens blij van Ajax dat dit weekend de grootste uitoverwinning ooit boekte en ik was er live bij! (Psst! voor verslag NAC-Ajax door mij, klik hiero!)
Maar waar ik momenteel het meest blij van word is dat ik mijn linkerarm steeds beter kan gebruiken na mijn nogal klunzig opgelopen sleutelbeenbreuk van bijna vier weken geleden. Ik had me nooit beseft hoeveel ik met twee handen deed. Nou ben ik met twee handen al behoorlijk onhandig, maar met één hand is het helemaal behelpen. Ik heb inmiddels al weer een klein postwijkje gelopen en deze week begin ik weer voorzichtig met een paar uurtjes in Café de Toog.
Ik ben dus weer op de weg terug. Vanavond presenteer ik een popquiz en morgenochtend weer fris en fruitig een klein rondje post over de grachten lopen. Ik moet per slot van rekening wel werken voor m’n pensioenvoorziening.