Zaterdagavond 5 juli, Café Bern, Nieuwe Hoogstraat

  1. bernJaren geleden, het zal ergens in de jaren negentig geweest zijn, nam mijn maatje John mij mee naar zijn favoriete restaurant. Of althans, wat dan voor restaurant door moest gaan. We kwamen binnen in een rokerige bruine kroeg met vergeelde en gekrulde posters aan de muur. De kans dat we hier lekker zouden eten leek me ongeveer even groot als mijn kans op een date met Cameron Diaz. Ik verwachte er dus niet al te veel van, maar John zei dat hij hier al tien jaar kwam en dat deze tent echt fantastisch was. John’s grenzeloze enthousiasme over deze hut had volgens mij ook wel te maken met de allejezus lekkere serveerster die een van zijn vaste neukertjes was. Maar goed, ik moest nog overtuigd worden.

Bier nummer vier stond voor onze neuzen toen Johnny’s chickie onze kaas- en vleesfondue serveerde. Hij tikte haar op haar fraai gevormde derrière en giechelend wenste ze ons smakelijk eten.

‘Eet smakelijk, ouwe rups!’, wenste John mij toe en even later was ik een stukje entrecôte in kruidenboter aan het bakken een roerde ik en stukje brood door het hete kaasmengsel. John had geen woord te veel gezegd. Het was goddelijk. De heerlijke kaasfondue, de entrecôte in kruidenboter en om het af te maken de knoflooksalade die ook daadwerkelijk stijf staat van de knoflook. Dat is de gouden drie-eenheid van Bern.

Sinds die dag ben ik fan voor het leven.

Geen hip en modern gedoe. Gewoon een bruine kroeg met een prettig uit de hand gelopen kaasfonduetraditie. En mijn vriendin en ik hadden ons vijfjarig samenzijn natuurlijk ook kunnen vieren in een chique aanstelleritis restaurant waar ze gevulde hertenreet op een bedje van wilde bladspinazie serveren met zwanenhals gevuld met druiven als voorafje, maar we vinden Bern toch net iets leuker….

Ik belde om te reserveren, want achenebbesj of niet, Bern zit vaak vol en dus is reserveren een must. Het jammere was alleen dat Bern momenteel gerenoveerd wordt en dat ze nu tijdelijk op een andere locatie zitten, om de hoek bij de Nieuwmarkt, in de Nieuwe Hoogstraat. Gelukkig was er plek en we bestelden ons gebruikelijke menu. We werden er blij van. De smaaksensatie is nog steeds dezelfde als waar ik zo’n twintig jaar geleden verliefd op werd en die hopelijk tot in lengte van jaren hetzelfde blijft. Het zijn van die dingen die houvast bieden in het leven. Alles in het leven gaat voorbij of naar de klote, maar de kaasfondue, entrecôte en knoflooksalade bij Bern smaken nog steeds zoals ze horen te smaken en dat is een geruststellende gedachte.

En ondertussen hoop ik dan ook maar dat het gerenoveerde Bern er ook nog in slaagt om zijn charme te behouden ondanks een ingrijpende renovatie. Dat kunnen we in 2015 controleren want dan is het pas klaar.

We liepen naar buiten en pakten de fiets terug naar West. Buiten gehoorsafstand van mijn vriendin liet ik een boer en proefde de knoflooksalade nog een keer. En ik genoot gewoon weer….

1 Comments

  1. 20 Jaar geleden alweer…. waar blijft de tijd… Gelukkig had Helmut Winzeler heel goed door waar ’t om gaat in ’t leven- en hebben wij daar nu nog lol van!!

    Reply

Laat een antwoord achter aan Sanne Reactie annuleren