Het was maandagochtend, ik had een kater en ik stond langzaam te sterven in de rij met mijn mandje boodschappen. Eindelijk. Ik was aan de beurt en nadat de boodschappen allemaal over een bliepje waren getrokken rekende ik af. Of ik misschien een ‘Hup Holland Hamster’ wilde, vroeg de goedlachse caissière. Ze zwaaide met een zakje voor mijn neus. Ik keek haar aan met bloeddoorlopen ogen. Alsof ikzelf zojuist vijf echte levende hamsters bij mijn ontbijt had gegeten. In plaats van dat ik met een snauwerig ‘Nee, hou je bek en laat me met rust!’ mijn gedachte uitsprak, zei ik het sociaal wenselijke: ‘Ja, goed.’ Het was er uit voor ik het wist. De breed lachende kassamevrouw overhandigde mij het kleine zakje en zei op zo’n vrolijk Marga van Praag-achtig Jeugdjournaaltoontje: ‘Er zijn heel veel verschillende. U kunt ze allemaal sparen!’

Gelukkig maar, dacht ik. Ik dacht al bijna dat ze me debiliseerde…. Ook nu sprak ik mijn gedachte niet uit, maar deed ik weer ongelooflijk sociaal wenselijk: ik bedankte haar en wenste haar op de koop toe nog een fijne dag toe ook. Maar Jezus… Wat zou het nu weer voor infantiels zijn….. Ik ben tenslotte al wat gewend na alle Wuppies, Welpies en andere stompzinnige poppetjes waar de Zaanse grootgrutter ons op elk toernooi weer mee denkt te moeten verblijden…..

Ik opende het zakje en daarin zat een goedkoop geproduceerd gevuld lappie stof met een printje er op. Dat moest dus voor een vrolijk lachende hamster doorgaan…. Met een plukje Oranje haar. De Appie had zichzelf op niet mis te verstane wijze in zwakzinnigheid overtroffen…. Ik werd er niet vrolijk van. Ik werd er zelfs een beetje verdrietig van.

Verdrietig omdat het vast weer een succes zal worden, net als die achterlijke wuppies. Verdrietig omdat volwassen mensen zich voor Malle Eppie laten verslijten en dat prima vinden. De Roy Donders ‘Juichpakken’ van een andere supermarktketen zijn niet aan te slepen en zo zijn er meer winkels die ons allerlei Oranje prullen in de maag splitsen die we jaren later nog op de meest gekke plekken in onze huizen terugvinden…. Zo gezien is het niet gek dat we nu de verdrietigmakende regering hebben die we hebben. Met een onder elke omstandigheid vrolijk lachende paljas als premier…. Lachend als zo’n deprimerende Hup Holland Hamster…. Elk volk krijgt de regering die het verdient zeggen we dan maar…

Beste supermarkten: geef het volk brood en spelen. Geen juichpakken en achterlijke speelgoedjes…. Misschien komt het dan ooit allemaal nog goed.