Een heerlijke quote van een supporter van het geplaagde Roda JC, deze week in VI: ‘Het is oneerlijk verdeeld. Real Madrid heeft Ramos en Pepe, wij hebben Guy Ramos en Ard van Peppen….’ Een uitspraak waar geen speld tussen valt te krijgen. Zou het dan dit jaar gebeuren? Zou Roda er dan dit jaar nou eindelijk eens een keer uitflikkeren?
In de Randstad wordt verkneukelend uitgekeken naar een eventuele degradatie van Roda JC. Wij Randstedelingen hebben het niet met Roda. Ver weg, saai stadion en de mensen praten er als Duitsers met een spraakgebrek…. Roda is het allemaal net niet in de ogen van ons, verwaande Hollanders, die denken dat ons stukje Nederland de navel van de wereld is en dat stukje Zuid Limburg het onafgeveegde poepgat. De meeste mensen hier kennen ook geen Roda JC-fans. Ik ken er eentje. Althans eentje die er voor uit durft te komen, en dat was lange tijd mijn werkgever, dus daar maakte ik geen flauwe Randstedelijke Roda-grapjes tegen. Toch vinden we niet alle Limburgse clubs stom. MVV mag bijvoorbeeld best terugkomen, daar zijn we het unaniem over eens. Vinden we knoertgezellig. Vroeg naar Maastricht, in de middag stevig pilzen op het Vrijthof, een fijn hapje eten in een van de vele leuke restaurants die de stad rijk is en dan ’s avonds naar de wedstrijd in die gezellige Geusselt. Eventueel een nachtje blijven slapen en de volgende middag met een BVO-tje in de katerige knuistjes geklemd weer terug naar de Randstad. Vinden we dolle pret. En wat praten de mensen er grappig! Net of je een weekendje naar België bent geweest. Maar Kerkrade…. Nee, dat is het toch net niet… En dan dat stadion… Dat saaie blok beton…. We worden er niet warm van, al zien wij heus wel dat de Arena ook niet alles is.
Het vroegere stadion van Roda was nog veel erger: Kaalheide. Een naargeestig stadionnetje naast een begraafplaats. Sintelbaan om het veld. Een sfeerlozer stadion bestond niet. Toch heb ik er nog wel eens gelachen. In het uitvak stond een Dixie, zo’n mobiel toilet. Geen doorgewinterde supporter zal er ooit in gaan staan, maar kennelijk hadden we een nieuwe mee die dag. De jongeman stapte de Dixie binnen om zijn behoefte te doen, deed het deurtje op slot en dan zitten er tussen een paar honderd op- en aangeschoten jongens altijd wel een paar naarlingen die niet bluffen dat ze zo’n hokje omver kieperen. In dit geval dus ook en direct klonk er een hoop gegil en geschreeuw uit de mobiele WC. Toen de jongen eenmaal uit zijn benarde positie was bevrijd dropen de fecaliën uit zijn haren en de pis en de blauwe vloeistof van het toilet zaten overal. Een steward van Roda, een lieve oude meneer, ontfermde zich over hem… ‘Och erm jung….’ Hij mocht douchen, zijn kleding werd gewassen en een half uur later kwam hij terug in een Roda-trainingspak dat hem was geleend, zodat hij tenminste droge kleding had voor de lange busreis terug…. Hilariteit alom. Die jongen heb ik nooit meer bij een uitwedstrijd gezien. Of ik herkende hem niet zonder drollen in zijn haar, dat kan ook.
Ik heb er ook minder leuke tijden gehad. 3-0 verloren in de stromende regen, tot aan de onderbroek kleddernat en dan nog met de pest in het doorweekte lijf terug moeten maar Amsterdam…. Op zulke momenten voelde ik me een meelijwekkend schepsel. Zeker als dan ook nog eens halverwege de reis het bier op bleek te zijn en de buschauffeur weigerde te stoppen om ons nieuw bier te laten kopen. Op zulke momenten was Amsterdam verder weg dan ooit….
En toch, Roda… Zo lang als ik leef, vier jaar langer zelfs, speelt Roda in de Eredivisie. Ze horen er toch bij. Roda is als je irritante broertje. Je vindt hem een vervelende lul met vingers, maar je zou hem toch missen als hij er niet meer zou zijn. Het is zo’n club waarvan ik altijd dacht dat die nooit kan degraderen, maar ja, dat dacht ik van Sparta ook lange tijd en die zijn al jaren weggezakt in het moeras van de Jupiler League. Maar vooralsnog speelt Roda JC het tot nu toe elk jaar weer klaar. De laatste jaren nog wel eens met Houdini-achtige ontsnappingen via de nacompetitie (Cambuur na strafschoppen, Sparta in de laatste minuut met een vrije trap), maar ze doen het toch maar.
En Ard van Peppen is inderdaad geen Pepe, maar Pepe is ook geen geweldige voetballer. Hij bezit echter wel één eigenschap die een boel Roda-spelers niet bezitten en waar de club vroeger bekend om stond: onverzettelijkheid, in Limburg ook wel de koempelmentaliteit genoemd. Die mentaliteit gaat Roda hard nodig hebben in die laatste fase. Zou het ze dit jaar weer lukken? Is het een kwestie van geduld, dat heel Limburg de Jupiler League vult? Of zeggen we volgend seizoen weer: ‘Roda uit, altijd lastig…’