Rodweek 223 Lekker Röstig


Ons huis is niet het meest populaire huis voor bezorgdiensten. Zodra de Appie-bezorger ons adres op de rol ziet staan baalt-ie waarschijnlijk al. Bedrijven als Post NL en DHL die zetten alles in de gang neer, maar de bezorger van de Appie moet de door ons bestelde zooi naar boven sjouwen. Of wat te denken van mensen die echt zware shit als een wasmachine en een koelkast naar onze crib hebben gesleept. En zelf heb ik met twee vrienden nog eens een loeizwaar matras naar boven gesleept (waar we nog steeds plezier van hebben, dus het waren de zweetdruppels waard) en in m’n eentje nog vele andere zware zaken als vrouwlief de Zalando weer eens heeft geplunderd. Het is bepaald geen sinecure om ons huis te bevoorraden, naar vijf hoog, 68 treden zonder lift. De bezorger heeft dan meteen z’n cardiotraining gehad. Dat dan weer wel!

De bezorger die onlangs langskwam had het zichzelf per ongeluk iets te zwaar gemaakt. Met de tong op zijn schoenen kwam hij met een grote krat boodschappen aan. Mo lag nog in bed dus ik pakte die krat aan, bedankte de bezorger en begon met het uitpakken en inruimen van de spullen. Alles wat we hadden besteld zat er in, maar toen ik die eenmaal had ingeruimd zag ik dat er nog een grote plastic tas in de krat stond waar allemaal blauwe zakken in zaten. Ik pakte er een zak uit. Aviko diepvries röstirondjes met bacon en ui. Goh, apart, dacht ik nog. Het is nou niet bepaald een product dat normaal gesproken hoog op onze boodschappenlijstjes prijkt. Het staat er überhaupt nooit op. Ik keek verder in de zak. Hey, nog zo’n zak. En nog één en nog één en nog… nog… nog… Lang verhaal kort: we zaten ineens met acht diepvrieszakken röstirondjes bacon ui opgescheept. Rösti. Ik kan me die dingen nog vaag herinneren uit de jaren 80 of 90. Toen heb ik het weleens gegeten, maar ook niet echt vaak volgens mij. Daarna zijn er decennia voorbijgegaan dat ik niet meer aan rösti heb gedacht. Even nagezocht wat het ook alweer precies was: geraspte aardappel met krokant laagje eventueel aan te vullen met bijvoorbeeld bacon en ui, het gerecht heeft z’n oorsprong in de Zwitserse keuken. OK, weer wat geleerd.

Ik vroeg de liefste of ze een acute röstiverslaving had opgelopen en of ik me zorgen moest maken, maar dat bleek niet het geval. Mo zou niet eens één zak rösti bestellen. We hadden gelukkig nog precies genoeg plek in de vriezer om de zakken in elk geval even tijdelijk te huisvesten. De rösti-noodopvang. Ik belde met de klantenservice van de Zaanse grootröstigrutter en legde de situatie uit. Misschien zit er wel een heel röstiek bejaardentehuis te wachten op acht zakken rösti voor voor de grote maandelijkse ‘Wij worden zo zat als een Zwitser’-avond. Dan kunnen ze het ophalen of ik zou het zelfs nog langs kunnen brengen als het een beetje in de buurt is. Zo ben ik dan ook wel weer. Of misschien was het wel een bestelling voor Rösti Rostelli. Het vriendelijke klantenservicemeisje deed navraag en kwam weer terug aan de lijn met de mededeling dat de overdaad aan rösti inderdaad verkeerd was bezorgd, maar dat we de zakken mochten houden. Ze wenste ons nog smakelijk eten. Dus, daar zaten we dan met een vriezer, röftend van de rösti. Een app in de groepsapp van ons pand met de vraag of de buren wellicht trek hadden in rösti verloste ons in elk geval al van vijf zakken. De röst in onze vrieslade is wedergekeerd. We hebben nog drie zakken. We houden er eentje zelf. Dus als iemand die andere twee zakken wil hebben: kom maar halen.

Vanmiddag ga ik naar het voetballen. Nog een biertje toe in het clubhuis en daarna naar huis. Eten maken. Ik denk dat ik al weet wat er vanavond in de airfryer gaat. Hoef ik daar ook niet meer over na te denken. En dan op tijd naar m’n nest. Vrouw is aan het werk en komt laat thuis. Ik boekie lezen. Dat wordt een lekker röstig avondje.

Leave a Comment.