Rodweek 55 Caca sur le trottoir dans Bois & Loimbre

Een veelgenoemde theorie waarom de Jordaan de Jordaan heet is dat de Franse Hugenoten die in de 18e eeuw naar Amsterdam waren gevlucht de buurt ‘’Jardins’’ noemden vanwege de vele tuinen die er toen in de buurt waren. Dat zou in de loop der jaren in mooi Amsterdams verbasterd zijn tot  ‘Jordaan’ en het kan een verklaring zijn waarom veel straten en grachten in de Jordaan naar bloemen en planten zijn vernoemd. Of het waar is, is een tweede, maar dat is dus één van de naamsverklaringen.

Dus wellicht begon toen het gesodemieter al dat onze volksbuurten een Franse naam krijgen. Want een kleine drie eeuwen later adverteert vastgoedpenoze Pinnacle, u weet wel, de melkkoe van onze toch al niet bepaald arm geboren volksuitbuiter Prins Bernhard jr. met zijn nieuwe project, een tot appartementen omgebouwd kantoorgebouw. Dat ligt aan de Haarlemmerweg, naast het Westerpark, grenzend aan de Admiraal de Ruyterweg, één van de ingangen van de wijk Bos en Lommer, of zoals onze Prins Poenschepper het noemt: Bois & Loimbre.

Ik dacht eerst dat ik een artikel van de onvolprezen nieuwsbron De Speld aan het lezen was, maar niks bleek minder waar. Het stond er gewoon echt. Daarom kost een gestript kippenhok van 49 vierkante meter in een oude arbeidersbuurt dus waarschijnlijk vier ton. Want het ligt in Bois & Loimbre. Daar gaven ze woningen vroeger bijna weg omdat niemand in die gribus wilde wonen. Sjapoo hoor. Eh.. Chapeau. Een paar jaar geleden raakte de hipsterterm BoLo in zwang voor de wijk. Ook een jeuknaam, maar daar kon ik nog wel om lachen. Beetje zelfspottend. Knipoog naar Soho. Maar Bois et Loimbre stemt natuurlijk tot intense treurigheid. Daar zit geen zelfspot of knipoog in maar naargeestig winstbejag door enge mensen die toch al veel te veel geld verdienen over de ruggen van hardwerkende Amsterdammers.

Overigens geen kwaad woord over mijn gouwe ouwe banlieu in Amsterdam l’Ouest. Ik woonde er eind jaren negentig twee jaar met heel veel plezier. In de Rue de Bestevaer, op de hoek met de Rue de Jean de Galen, parallel aan de Avenue d’Admiral du Cavalier. Mooie tijd gehad. De buurt was nog wat rauwer dan nu. De markt op Place du Bois et Loimbre was armetierig, de boodschappen haalde je aan de overkant bij de Dirque du Pantalon en buiten de deur eten deed je bij zo’n typische gezellige kebabberie die de buurt zo kenmerkt of een snackje bij Maison de la Croquette FEBEAU en een emmer gepaneerde plofkip koop je bij Poulet Frié Kentucky. En voor wie een stukje cultuur zoekt: de buurt heeft een cultuurpodium, gevestigd in een oude kerk aan de Avenue de Bois et Loimbre. Dat ding werd vroeger vanwege zijn merkwaardige vorm ‘Het Theelicht’ genoemd maar staat tegenwoordig dus bekend als Lumiere du Thé.

Brilletje nodig, met je kippige hoofd? Loop de lokale opticien binnen en dan schal als ware je René Froger door de hut:

‘’JE VEUX DES LUNETTES MULTI VOYEEEEEEEELLLLLLEEEEE!!!’’

Een mooi weetje voor de potentiële kopers die van voetbal houden is dat is één van de beste Nederlandse voetballers ooit, u kent hem wel, Dennis Mont du Camp, opgroeide bij de Kolenkit, of sorry, ik bedoel de Kit de Charbon, grenzend aan de Pérephérique A Dix, waar het grootste deel van de wijk nog net binnen ligt.

Ach ja. Mijn oude buurtje is veranderd. Zo gaat dat. In Bois de Loimbre pissen mensen niet meer in de plee, maar ze doen een pipi in het toilet. Je gaat er niet meer op je muil op die schijtstoep maar op het trottoir de merde. Na het scheren smeer je geen luchie meer op je poffertjesporem maar een odeur.

En de oude Mokumse hit van Danny du Munque heeft natuurlijk ook een fijne upgrade gekregen:

En zo zingen ze nu in Bois et Loimbre uit volle borst:

‘’Parce Amsterdam est caca sur le trottoir!’’

 

1 reactie

  1. Le clou sur la tête Rodney. Die Oranje bloedzuiger heeft mijn favo snackbar op het Gerard Douplein ookal geliquideerd. Zit nu een dure hippe Thai want die hadden we nog niet ….

    Groeten !

    Reply

Leave a Comment.