Afgelopen week, na zoveelste barbaarse aanslag op de samenleving, met ditmaal Barcelona als decor, googlede ik de definitie van het werkwoord ‘geloven’ maar eens op het alwetende internet. Eens kijken of die overeenkomt met mijn eigen definitie van dat woord, want ik heb de laatste jaren het gevoel dat sommige mensen de betekenis van het woord niet helemaal meer begrijpen. Al zoekend kom je dus uit op termen als ‘menen dat…’ of ‘denken’. ‘Ik geloof dat hij ziek is’. Of het al iets stelligere ‘Dat geloof ik graag’, om het vertrouwen in de woorden van de ander uit te spreken. En uiteraard word ook het aanhangen van een godsdienst als een van de definities genoemd. Maar nergens wordt gesteld dat ‘geloven’ hetzelfde is als een feitelijke waarheid. Als ik geloof dat Ajax kampioen wordt (hoe gek dit momenteel ook moge klinken), dan is dat geen vaststaand feit. Allesbehalve zelfs op dit moment, kan ik wel zeggen.
Ik ben dan ook niet van het type mens dat zijn ‘geloof’ desnoods met bloederige hand kenbaar maakt aan de ongelovigen van deze wereld. Fuck dat. Al geloof je dat de wereld is geschapen door een rolschaatsend przewalskipaard met jarretels aan, wat maakt mij dat nou uit?! Het is daarom ook dat ik steeds vol ongeloof zie hoe mensen die een godsdienst aanhangen uit naam van hun geloof onschuldige mensen van hun leven beroven. Of die god wel of niet bestaat staat helemaal niet vast. Niemand van ons heeft ‘m ooit gezien, dus waarom die mensen dat monopoly op de waarheid zo ontzettend claimen is mij een raadsel. Wie wil geloven in een almachtig opperwezen moet dat vooral doen. We hebben er zelfs kerken, moskeeën, synagogen en tempels voor opgericht zodat iedereen die in een of andere almachtige en allesbepalende schepper gelooft dat daar op de eigen manier kan belijden. Of gewoon lekker in de beslotenheid van het eigen huis, whatever. Helemaal prima. Doe lekker, geloof lekker in je god en laat ons die dat allemaal niet geloven met rust. Niemand hoeft overtuigd te worden.
En daarbij gelovige vrome vrind, ben je ook m’n moeder niet, dus je hoeft me ook niet op te leggen hoe ik mijn leven moet leiden. Dat lukt mijn moeder al niet eens, dus laat staan jij. Ik ben mijn eigen god, Godney zeg maar, en die bepaalt alles wat er in mijn leven gebeurt. Alle goeie, leuke, briljante, gekke, stomme en ook ronduit oliedomme dingen die ik doe beslis ik zelf. Niemand anders. Ik geloof behalve in Ajax dus vooral in mezelf. Dus als ik weer eens met een denderende vaart via de vangrail face first met mijn smoel in een hoop stront val dan is dat in elk geval te allen tijde vol zelfovertuiging gebeurd. En buiten mezelf zijn er natuurlijk ook andere mensen in wie ik een welhaast religieus geloof heb, omdat ze bepaalde kwaliteiten hebben, maar elke eindverantwoordelijkheid voor mijn eigen daden ligt bij mij. Je kunt beter aan je eigen fouten en blunders ten onder gaan dan aan die van een ander, zo sprak een wijs orakel uit Amsterdam-Oost ooit en daar ben ik het volledig mee eens.
Binnen dat Ajax-geloof van mij wordt momenteel alles bepaald door spelers die in de jaren 90 ‘godenzonen’ werden genoemd. Briljante voetballers die we hebben verafgood, maar die helaas net te weinig sjoege van het leiden van een grote voetbalclub hebben. Marc Overmars is een handige onderhandelaar die heel veel centen heeft binnengehaald voor Ajax maar die ook dit seizoen weer reageert op verkopen in plaats van vooraf anticipeert. De opvolger van Sanchez had al klaar moeten staan. Het was in mei al bekend dat er interesse voor hem was. Dat er achterin meer problemen waren was ook al bekend. De rekening die Ajax gepresenteerd krijgt is wellicht het mislopen van Europees voetbal. Tenzij Rosenborg er donderdag natuurlijk aan gaat geloven. Ik geloof er in elk geval in!