Zoals sommige mensen een bonuskind, -vader, -moeder, -broer of –zus hebben, zo heb ik 10 jaar lang een bonus-opa en oma gehad: Frits en Ans, de opa en oma van mijn ex-vriendin. Wat Ans betreft moet ik vanaf nu helaas in de verleden tijd praten, want ze is twee dagen geleden overleden.
Mijn kennismaking met Ans was op de verjaardag van mijn toenmalige schoonvader. Het was de eerste ontmoeting met mijn kersverse schoonfamilie. Ik kreeg meteen iedereen te zien. Onderweg naar de tuin passeerde ik Ans en een beetje in gedachten verzonken liep ik door. Dat liet Ans niet gebeuren.
‘’Zeg Gerrit, wie bent u eigenlijk?’’
Ik was er in één keer weer bij en ik stelde mij netjes voor. We raakten aan de praat en hadden een vrolijk gesprek. Ans was een geboren Jordanees uit de Karthuizersstraat en we kregen het al gauw over muziek uit de Jordaan. Een ietwat vreemde kronkel in mijn muzieksmaak is mijn voorliefde voor oude Nederlandstalige muziek en ik weet een boel teksten uit mijn hoofd. Oma’s lievelingslied was De Begrafenis van Manke Nelis, gezongen door Johnny Jordaan en dat is ook één van mijn favorieten. En voor we het wisten zaten we samen dat lied te zingen. De eerste zin van het lied luidt: ‘’De hele Willemsstraat is in rep en roer, eenieder trok z’n zondagse pakkie aan.’’
Sinds die tijd spraken Ans en ik elkaar steevast aan met ‘’Willemsstraat’’. Lees verder