Soms is er weinig voor nodig om een nederlaag van een team te voorspellen. Ik was een paar jaar geleden bij Real Madrid-Ajax. Natuurlijk is Real Madrid normaal gesproken veel sterker, maar wie weet zou Ajax kunnen stunten met een gelijkspelletje, dacht ik nog. Dat geloof was in een keer weg toen ik de spelers een uur voor de wedstrijd het veld op zag komen. Ze waren geïmponeerd door het al halfvolle stadion en maakten foto’s van het stadion, van zichzelf in het stadion (het woord ‘selfie’ bestond nog niet) of van hun medespelers in het stadion. Ze keken bewonderend rond…. En later zag ik beelden van de Ajacieden die in de spelerstunnel allemaal als een debiel met open mond Cristiano Ronaldo stonden aan te gapen. Ze kwijlden nog net niet…. Ze gedroegen zich als een stel pubers op schoolreisje…. …. En dan moesten ze dus nog voetballen…. Dan ben je kansloos. Het werd 3-0. Real Madrid spande zich niet eens in. 

De halve finale tussen Duitsland en Brazilië liet ook al vooraf duidelijk zien wie er zou gaan winnen. De Duitsers liepen met de koppies omhoog en met de pas er flink in het veld op. Fit zoals alleen Duitsers fit kunnen zijn en dat terwijl de halve selectie een paar dagen kotsend in z’n nest had gelegen. Niets meer van te zien.. De Brazilianen schuifelden, steunend met een arm op elkaars schouders het veld op. Koppies omlaag. Alsof ze naar het schavot werden geleid. Ze hadden het hele toernooi een ‘walk trough the park’ gehad en nu was hun gids Neymar er niet meer bij en moesten ze zelf de uitgang van het park vinden en dat vonden ze duidelijk heel erg eng.

De goddelijke kanaries bleken piepende krielkuikentjes zonder hun moeder en die moesten het dan opnemen tegen een stel bloeddorstige adelaars. De uitkomst daarvan is niet moeilijk te voorspellen. Die worden sneller opgepeuzeld dan ik een familiezak chips naar binnen kan werken en geloof maar dat ik heel snel een familiezak chips naar binnen kan werken. De overwinning voor de Duitsers was dus niet moeilijk te voorspellen, de uitslag was natuurlijk onwaarschijnlijk hoog. Op zo’n moment baal je dat je die drie tientjes die je de dag er voor weer eens nutteloos hebt opgezopen in de kroeg niet in een dolle bui op 7-1 hebt ingezet.

En zo kreeg Brazilië een pak slaag. Op z’n eigen feestje, al moet gezegd worden dat Brazilië de laatste dans ook niet verdiend had.

De gastheer op z’n eigen feestje, in z’n eigen huis, vol op z’n bek slaan, daar hebben Duitsers nooit veel moeite mee gehad. Vraag dat maar aan Johan Cruijff. Die dacht in 1978 gezellig Bayern München uit te nodigen voor zijn afscheidswedstrijd. De Duitsers veegden Ajax humorloos met 0-8 van het veld, al was daar wel het een en ander aan vooraf gegaan. Wat dat betreft hebben de Duitsers in vergelijking met die wedstrijd aan empathie gewonnen: ze lieten de gastheer tenminste nog een eretreffer maken…

Al is dat misschien eigenlijk nog wel gemener….