Een vriend van mij poneerde onlangs een wonderlijke stelling waar niets tegen in te brengen is: de eerste artiest, een Nederlandse artiest ook nog, die de tegenwoordig zo veel besproken genderneutraliteit te berde bracht was niemand minder dan Pierre Kartner oftewel Vader Abraham. In zijn kraker ‘Het kleine café aan de haven’ uit 1975 zingt hij in het tweede couplet de uiterst genderneutrale zin: ‘Geen monsieur of madam maar W.C.’ Daarmee was onze nationale smurfensouteneur zijn tijd dus bijzonder ver vooruit. Dat was hij natuurlijk sowieso al met zijn baard en zijn hoedje. Feitelijk was Vader Abraham dus ook nog eens de eerste hipster van Nederland. Dus laat niemand ooit nog lacherig doen over Vader Abraham! 

Van genderneutraliteit naar gentrificatie is een kleine stap. Toen Vader Abraham in 1975 uit de jukebox schalde was de Jordaan nog een arme vervallen gribuswijk waar mensen kromlagen voor hun huurtje. Tegenwoordig is het een yuppenreservaat waar mensen met dikke portemonnees kapitalen neerleggen voor een kippenhok. Zo viel mijn oog afgelopen week op een woninkje van 35 vierkante meter in de Tuinstraat. Voor 1100 euro per maand mag je daar wonen. Dat zijn geen ongewone prijzen tegenwoordig in die buurt, dus tot zover niets geks. Het is zelfs nog inclusief gas en licht. Hartje Jordaan. Kaal opgeleverd. Nu komt het gekke: je mag er niet koken. Hoezo mag je niet koken in je eigen woonomgeving? Het lijkt me dat een dergelijk verbod geen stand houdt bij een rechter. Andere gekke huisregel: hoewel de woning als ‘eengezinswoning’ werd aangeboden mag je er nooit met meer dan twee mensen aanwezig zijn. Dat is een heel klein gezinnetje. Dus mocht je partner je daar ooit willen verrassen met een genderneutraal trio: vergeet het maar mooi! Althans, niet daar. Mijn nieuwsgierigheid was natuurlijk wel gewekt, dus ik bekeek eens wat foto’s van dit Jordaanse minipaleis. Ingericht alsof je de VT Wonen binnenloopt. Er staat een tafel met vier stoelen. Bij mijn weten hebben maximaal 2 mensen maximaal 2 zitvlakken en dus maximaal 2 stoelen nodig. Die andere 2 stoelen zou ik er uitkieperen want die ruimte zou je nog wel eens hard nodig kunnen hebben. Wat voorts opviel was dat er gewoon een kookplaat in de keuken stond! Voor de sier? Ik besloot dat ik mijn ruime, betaalbare woning in West, op tien minuten fietsafstand van de Jordaan, toch prefereerde boven een kippenhok van een op Noord-Koreaanse leest geschoeide sjacheraar(of sjacheraarster natuurlijk!!!) met een huisjesmelkertbaan.

En over kippenhokken gesproken: de meest blije haan in het kippenhok is natuurlijk Foppe de Haan, de sympathieke opa van het Nederlands dameselftal. Mannen kunnen natuurlijk wat zurig doen over het spelniveau, dat was ook niet altijd geweldig, maar ik heb gisteren gewoon een leuke finale gezien tussen 2 teams die allebei speelden om te winnen in plaats van om niet te verliezen, zoals je in de meeste, zaaddodend saaie, mannenfinales  ziet. Kortom, gefeliciteerd meiden, well played! Heb ik toch maar mooi voor de tweede keer een Nederlands nationaal voetbalelftal Europees kampioen zien worden.

Niet dat ik er overigens een nanoseconde minder om had geslapen als het niet was gelukt gisteren. Ik had het jammer gevonden voor die leuke enthousiaste meiden. Mijn gebrek aan oranje enthousiasme heeft overigens geen seksistische reden. Ik heb gewoon niet veel met nationale elftallen, ook het Nederlandse mannenelftal interesseert me niet bijster veel. Er is maar een team dat daadwerkelijke emoties bij mij kan oproepen en dat is het eerste (heren)elftal van m’n eigen cluppie. Volgende week begint de competitie weer. Ik zal er weer klaar voor zitten aan de immer genderneutrale stamtafel in mijn stamkroeg in de Jordaan, vlak achter het inmiddels verhuurde uithangbordje van de gentrificatie.