Ik zat laatst in de kroeg aan een quinoasalade en een kopje muntthee met honing. Natuurlijk niet! Ga je weg, we weten allemaal beter: zo begint geen enkel leuk verhaal en dus doe ik het maar een keer. Kroegverhalen moeten doordrenkt zijn van sloten bier, drie liter slechte kroegwijn en die tequila die je nooit had moeten nemen. Het liefst met roken er bij. Roken en drinken is een combinatie die net zo complementair aan elkaar is als de tandem Bergkamp-Jonk bij Ajax in de jaren negentig. Drinken zonder roken is als shoarma zonder knoflooksaus, als hachee zonder uien of als Dolly Parton met een A-cupje. Roken en drinken zijn twee gewoontes die ik mezelf in de jaren negentig heb aangeleerd en die tot op de dag van vandaag tot mijn favoriete bezigheden behoren. Lees verder
Category Archives: Allerlei
Verhalen die niet over Amsterdam, de kroeg of voetbal gaan…
Rodney in de 21e eeuw 4: Foto’s
Ooit was ik met een vriend van mij op het Oktoberfest in München. Een paar dagen later waren we weer opgedroogd en brachten we ons fotorolletje naar de HEMA. Alle foto’s waren perfect gelukt behalve die ene waar we op hoopten: de foto waarop wij met de allejeeeeezus lekkere bierserveerster op stonden te poseren. Conny heette ze. Eine schöne Blonde Bayerische Fraulien mit ganz grosse Tetten en vier literpullen bier in elke gehand geklemd. In elk opzicht dus een droomvrouw. Oorzaak van de mislukte foto: die konijnenkop die wij hadden gevraagd om een foto te nemen had zijn duim voor de lens gehouden. Dat zou ons dus nu niet meer gebeuren. Tegenwoordig kun je het resultaat gelijk zien. Er kan natuurlijk een keer een vingertje voor zitten, maar dan wis je de foto gewoon en dan neem je ‘m opnieuw. En mensen hoeven ook niet meer met een fototoestel op stap, welnee gewoon met de telefoon. Lees verder
Rodney in de 21e eeuw 3: Telefoon
In de jaren negentig stond in elk huishouden in Nederland de telefoon op één of soms misschien wel op twee fysieke plekken in huis. Vastzittend aan een stekker en de hoorn aan een krullend snoer. En als de telefoon dan ging, vaak met een bloedirritant als ‘TRRRRRRRRRRRRRRRRIIIIIINNNNGGGGG!’ klinkend geluid moest je dus nog maar afwachten wie het was. Je moeder die zich zorgen maakte over je? Je werkgever die weer wat te zeiken had? Je babbelzieke tante? Je gabber of je mee ging zuipen? Je drugsdealer? Zo’n vervelend telemarketeringlijertje? Je wist het niet! Je moest de gok maar nemen. Voor het zelfde geld was het belangrijk, dus beter nam je maar op. Lees verder
Rodney in 21e eeuw 2: Liefde
Voor de liefde heb ik nooit veel talent gehad of ik heb gewoon nooit de juiste ontmoet. Linksom of rechtsom: ik ben 37 en sinds kort weer eens vrijgezel. Ook in de jaren negentig heb ik relaties gehad en ook die zijn, uiteraard, gestrand. Als het dan weer eens uit was met deze of gene jongedame zat ik dezelfde avond nog in de kroeg. Even de spanning van me af drinken en eventueel een spannende rebound scoren.
Tegenwoordig is die mogelijkheid er ook natuurlijk, maar ‘de kroeg’ is groter geworden en de vijver waar iedereen in kan vissen is een oceaan geworden. Veel van mijn hetero vrijgezelle vrienden gebruiken Tinder. Die zitten dan ineens verlekkerd over hun smartphone te scrollen, drukken hier en daar wat mensen weg en keuren hier en daar iemand goed. Het is de ultieme vleeskeuring. Een van mijn nichtenvrienden had een date via de homoseksuele variant van Tinder, Grindr, en had daar een heerlijke quote over: “Ja, hij was jarig op 3 november en dat vierde hij achter in mei!”
Maar nu ik…. Hoe moet ik het nu aanpakken? Ik heb al jaren niemand meer versierd! Hoe werkt dat ook alweer? Moet ik nu ook aan de smartphone en mezelf opgeven bij zo’n Tinder-gedoe? Een aantal vrienden van mij zijn wildenthousiast. Die neuken zich ineens zestien slagen in de rondte. Vroeger kon ik nog wel eens een biertje met die jongens drinken, maar tegenwoordig liggen ze alleen maar het hele land door te wippen. ‘Nee sorry, Rod, vandaag geen tijd. Ik lig nu met m’n blote toges in een bedstee in Meppel…. off all places, ouwe…. Ja, pleurisend weg van Amsterdam…. Zij is even douchen. Oh… daar komt ze alweer, ik moet weer aan de bak. Later hè, gap! Ik vertel je alles van de week!’ *Klik! Tuut-tuut-tuut!* Lees verder
Rodney in de 21 eeuw 1: Kind zijn
Als mijn ouders vroeger wel eens even genoeg van mij en mijn zus hadden dan zeiden ze: ‘Kom, ga maar lekker buiten spelen!’ En dus gingen we naar buiten. Mijn zusje deed met haar vriendinnetjes allemaal wijvendingen zoals touwtjespringen en hinkelen en zo en ik deed paaltjesvoetbal, ’tienen’ of ‘stoepen’ met mijn vriendjes. Of ik lag gewoon op mijn kamertje te lezen of te schrijven… Dat deed ik ook vaak.
De tijden zijn veranderd. Ik ben 37, heb vrienden van rond die leeftijd en die hebben, in tegenstelling tot mij, kinderen. Maar waar onze ouders ons naar buiten flikkerden om onszelf te vermaken of iets met ons gingen doen zie ik tegenwoordig kinderen van 2 die al verdomd handig zijn met een I-pad… ‘Hier lieverd, papa is even druk, ga jij maar lekker naar De Teletubbies kijken… Je weet hoe het werkt hè, en anders vraag je het maar even aan ome Tonnie op de barkruk naast je!’ Lees verder
Rodney in de 21e eeuw
Mijn oude buurvrouw uit de Bestevaerstraat, een Jordaanse dame die in de jaren 10 van de 20e eeuw was geboren, zei altijd: ‘Dat domme gelul van mensen die zeggen dat vroeger alles beter was…. Ze hebben geen idee waar ze het over hebben, jongen… Wij woonden met een gezin van 13 koters in zo’n klein rothok in de Westerstraat. Het stonk overal. We hadden geen cent te makken, overal was armoede. De ratten liepen over je poten. En dan durven die konijnekoppen te beweren dat vroeger alles beter was? Laat ze de kolere krijgen!’ Lees verder
De Dokter….
Er zijn mensen die voor elk kuchje, elk plekje en elk pijntje, hoe miniscuul ook, naar een dokter gaan. Ik niet. Mijn been moet er half afliggen voor ik overweeg naar een dokter te gaan. Ik ga er eigenlijk altijd van uit dat dingen gewoon overgaan. En ik heb dus jaren het gelijk en het geluk aan mijn zijde gehad, dat dat ook zo was. Ik heb nooit wat. De laatste Dr. naar wie ik luisterde heette Dr. Dre…. Als huisartsen echt hun geld zouden moeten verdienen aan mensen als mij dan zouden ze geen dikke bankrekening hebben maar bij de voedselbank lopen… Lees verder
Raketje
Op 15 maart 1995, drie dagen na mijn achttiende verjaardag, werd ik op Kattenburg, vlakbij Amsterdam CS, gekeurd voor de militaire dienstplicht. Of althans, dat gedeelte ‘plicht’ stond nogal op de helling en toen ik aan het eind van de dag, goedgekeurd en wel, moest aangeven of ik eigenlijk wel in dienst wilde volstond een simpel: ‘Nee, meneer.’ Ik zou er nog van horen, maar dat is nooit meer gebeurd. Laat ik dus maar voorzichtig aannemen dat defensie niet meer geïnteresseerd is in een naar corpulentie neigende zevenendertigjarige bartijger met klutsknieën en de conditie van een dood paard. Daarbij is het sowieso een zegen voor ons land dat ik het nooit heb hoeven verdedigen. Ik heb een bloedhekel aan geweld en ik kan slecht tegen die achterlijke schreeuwcultuur in het leger. Een of andere pannekoek met een streepje op z’n mouw die denkt dat ie door tegen mij te blèren iets van me gedaan krijgt komt van een koude kermis thuis. Dan doe ik namelijk niks of het tegenovergestelde. Een dergelijk autoriteitenprobleem is niet handig in een hiërarchisch instituut als het leger. Ik was waarschijnlijk wel de beste aardappelschiller van Nederland geworden. Lees verder
Als een rollende steen….
Het was 6 juli 1998. Een heerlijke hete zomerdag en The Rolling Stones speelden voor de vijfde keer die week in de Amsterdam Arena, de Bridges to Babylon-tour. Ik had de voorgaande vier optredens ook al gewerkt. Kaartjes scheuren, fouilleren of mensen naar hun plaats begeleiden: ik deed het allemaal lachend. Ook al had de band al jaren geen plaat van muzikaal belang meer gemaakt, het waren wel de Stones en ik werd betaald om concerten te zien waar mensen het astronomische bedrag van 98 gulden voor hadden betaald. Tegenwoordig is 45 euro voor een dergelijk concert een koopje, toen vonden we het absurd veel geld. Lees verder
Nineties Now
Herkent iemand de foto van de dame bij deze post? Als je van mijn leeftijd of ouder bent wellicht wel. Het is Erika Eleniak, Shauni uit Baywatch, DE babe van de serie voordat Pamela Anderson in de serie kwam. En Dylan besodemieterde Brenda met haar beste vriendin Kelly en de nerdy Andrea Zuckermann was heimelijk verliefd op Brendan in Beverly Hills 90210. Dat je het even weet.
Onlangs werkte ik op het ‘Nineties Now’-feestje in de Melkweg en ik denk niet dat bovenstaande informatie bij het merendeel van het aanwezige publiek bekend was. Het publiek bestond hoofdzakelijk uit mensen die eind jaren tachtig tot half jaren negentig geboren waren, een enkele bejaarde dertiger daargelaten. Lees verder