Kleine verhalen uit een grotestadskroeg

30 januari 2009. Op de Ten Katemarkt gonsde het nieuws van de dag rond. Mensen sloegen hun handen voor hun mond om hun ontzetting te tonen.

‘Is het echt waar?’

‘Ach nee toch? Hij is nog zo jong.’

‘Ik zag hem gisteren nog! Toen was er nog niks aan de hand!’

‘Ja, het was wel een ouwe mopperkont, maar dit gun je ‘m toch ook niet.’

‘Oh Jezus, wat errug!’

‘Is ie vanmorregge dood opgestaan? Wat vre-se-lijk!’

Mensen kwamen ook het café binnenstormen om verhaal te halen.

Of onze broodjeskok Aart dood was.

We keken wat verbaasd. Aart zou vandaag zestig worden en dat vanavond met ons, zijn collegae en wat stamgasten, vieren. Dus als ie dood zou zijn zou dat toch wel heel kut zijn. Ik had hem ook nog niet gezien want hij was vrij op zijn verjaardag. Even later, toen ik even wat groenten op de markt moest kopen, begreep ik al snel  waar alle verwarring vandaan kwam.

Onze kroegbazen hadden ter ere van zijn zestigste verjaardag, heel vriendelijk bedoeld, bij elke marktkraam een poster op laten hangen met daarop het gezicht van Aart. Nou hadden ze er in al hun attentheid natuurlijk niet aan gedacht om daar iets op te zetten in de trant van: ‘hieperdepiep hoera, Aart is zestig!’ Nee, niks van dat. Het was gewoon een uitvergrote pasfoto met een lichtblauwe achtergrond. En die hing bij elke kraam. Het had inderdaad wat weg van een laatste eerbetuiging. Sommige mensen, die niet even wat vroegen aan de marktkooplui, waren zich compleet lam geschrokken omdat ze gelijk hun eigen conclusies trokken. Het ‘nieuws’ had zich als een lopend vuurtje verspreid en op zo’n moment is Oud West heel klein.

Ergens in de middag ontwaakte het lijdend voorwerp uit zijn slaap. Hij had niks meegekregen van alle consternatie rond zijn persoon en liep vanuit zijn woning, die aan de markt lag, de markt op, naar het café voor zijn bakkie koffie.

Geschrokken mensen die op hem afkwamen en tot hun opluchting constateerden dat Aart gewoon springlevend was, lachende marktkoopmannen die hem feliciteerden met zijn verjaardag en wij die hem lachend onthaalden. En Aart die er niets van begreep.

Aart heeft nog genoeg mensen te beledigen en daarbij: doodgaan, dat is wel het laatste wat je doet!