Beste Abe van den Ban,

Wie mij tien jaar geleden had gezegd dat ik ooit in een stadion zou voetballen en gecoacht zou worden door legendes als ‘De Snor’ en Johnny Rep had ik laten opsluiten. Vergeleken bij mij is Ivan Gabrich namelijk een technisch wonder en Daley Blind een sprintkanon.

Maar diegene zou ik dan nu toch vrij moeten laten en mijn nederige excuses moeten aanbieden, want het is gewoon gebeurd!

En wat een dag was het hè?! Je coachte ons glorieus naar de overwinning (al had je na vijf minuten pas door dat de tweede helft begonnen was, maar dat zij je vergeven). 3-2 gewonnen van de door Hans Kraaij jr. en Willem van Hanegem gecoachte journalisten. En dat na een 0-2 ruststand. Je droeg ons op om minder mooi te voetballen en wat beter met de kansen om te springen. Aldus geschiedde en daarna ging je bij ons op de schouders. Een heroïsche overwinning.  Mag ik dat zo zeggen? Ja dat mag ik zo zeggen. Om er maar even een Mart Smeetsje in te gooien.

Alles klopte die dag.

Een dag waarop twee van de clubs waar je hebt gespeeld en die niet meer bestaan eenmalig als feniksen uit hun as herrezen. De journalisten in de gedaante van FC Haarlem en wij in die van FC Amsterdam. In het vervallen Haarlemstadion met woekerend onkruid op de staantribunes. Een stadion met onthoofde lichtmasten waarvan je je nu niet meer kunt voorstellen dat er ooit, nog niet zo lang geleden betaald voetbal werd gespeeld. En dat er, wel wat langer geleden, Europacupwedstrijden zijn gespeeld! Ik heb op amateurcomplexen in de polder gevoetbald die chiquer waren.

Het was een dag voor voetbalromantici. Geen dure entreekaarten, verwaande jongens op roze kicksen,  Arenacards, combiregelingen, clubcards, Champions League, alcoholvrij bier, rookverbod, nare spreekkoren ,doorgesnoven hooligans, Sepp Blatters of andersoortige ellende die stadionbezoek tegenwoordig nogal eens verpesten. Gewoon ouderwets een potje voetballen en daarna een beetje bier met elkaar slobberen in de kantine. Patatje erbij. Voetbalkwissie spelen. Lekker slap lullen over voetbal met supporters van verschillende clubs. Heerlijk.

Ik denk dat dit de leukste wedstrijd was die tot nu toe in de 21e eeuw in een stadion is gespeeld. Een wedstrijd waar nul commerciële belangen aan vast zaten. Gewoon pure voetballiefhebbers die een potje met elkaar wilden voetballen onder leiding van de Volendamse scheidsrechterslegende Jan Keizer, die op zijn 72e nog steeds dat parmantige loopje heeft. Sierd de Vos die onder invloed van een goeie fles Rioja de wedstrijd op geheel eigen wijze en vol flauwe grappen becommentarieerde.

Het kon niet op, op deze heerlijke herfstmiddag.

Ik vond het een grote eer om deel van deze dag uit te mogen maken.

Wat een nostalgie ook rond het veld en in de kantine! Naast jou en de eerder genoemde andere bekendheden stond oud Haarlem-coach Barry Hughes ineens bij onze dug out. Piet (Li)Keur stond samen met Martin Haar bier te drinken, Mr. Haarlem Beer Wentink was er, Joop Böckling en Rob de Kip. Johnny Rep, die zijn carrière aan de Jan Gijzenkade afsloot, dronk een borreltje-cola en rookte er een sigaretje bij. Een oudere mevrouw werd er helemaal een beetje giechelig van toen hij naast haar stond. Hij had het niet door. Of hij acteerde goed alsof. FC Haarlem leefde weer een dag. En hoe!

Ik sprak met twee devote Haarlem-supporters, jongens die elke dag nog de pijn voelen van het gemis van hun cluppie.  Wij Ajacieden raakten ons stadion kwijt, maar hielden de club nog. In Haarlem is dat dus omgekeerd en dat is natuurlijk nog veel erger. Dan ben je als supporter, om maar even je oud-ploeggenoot bij Haarlem, Ruud Gullit, te quoten ‘niet te benijden.’

Het allermooiste compliment dat de organisatie kon krijgen was deze, van een Haarlemfan:

“Bij deze wil ik even alle Bloggers bedanken voor de prachtige dag die jullie mogelijk hebben gemaakt. Na 3 zware jaren zonder onze club, hebben wij gister echt het gevoel gehad weer een dagje Haarlem te hebben beleefd. En misschien eigenlijk geeneens een echt dagje Haarlem, want waar het vroeger vooral draaide om lekker zeuren en kankeren, was het gister louter plezier en genieten bij iedereen. Jullie pure passie voor de voetbalsport is op iedereen overgeslagen. Verdriet heeft plaats gemaakt voor trots! Het gaat niet meer om het faillissement of een leven zonder Haarlem, maar weer om het leven met Haarlem. Herbeleven van herinneringen uit bevlogen tijden met een grote glimlach. Zelfs “jongeren” als ik hebben voor één keer een klein beetje mogen ervaren hoe het vroeger moet zijn geweest, want wat een fantastische mensen bij elkaar. Bedankt, jullie hebben ons het Haarlem-gevoel weer terug gegeven!”

Dat zegt alles, Abe.

Ik hoop dat jij, als stralend middelpunt van de deze voetbaldag, van alles hebt genoten. Ik in elk geval wel en wellicht wil je nog eens onze coach zijn als de glorieuze blogbroeders de krachten weer eens bundelen! Misschien kunnen we volgend jaar de return van FC Haarlem-FC Amsterdam in de thuishaven van FC Amsterdam, het Olympisch Stadion, spelen? We staan 3-2 voor en uit gescoorde goals tellen dubbel. Dat was in jouw tijd ook al zo.

Met vriendelijke groet,

je gemankeerde rechtsback,

Rodney Rijsdijk