Nee, laat ik daar vooral eerlijk in wezen: mijn makker Pieter en ik hebben wel eens betere ideeën gehad. Twee katten die allebei niet al te veel op hebben met andere katten drie weken bij elkaar zetten was een slecht idee. Misschien wel het slechtste idee sinds een kennis van mij ooit in een dronken bui op een feestje besloot om WC-papier op te eten in de hoop dat hij de volgende dag zijn hol niet hoefde af te vegen. Toen Samba binnenkwam legde mijn Eva gelijk even haar huisregels uit en vloog onze gast in de haren. De meiden zijn beiden getooid met dezelfde zwart-witte kleurcombi, dus ineens rolde er een zwart-witte krijsende kluwen door mijn huiskamer.
Pieter en ik zagen het aan met een biertje in de hand.
‘Ach, als je over drie weken terug bent zijn het vast goede vriendinnen’, zei ik tegen beter weten in, voornamelijk om mezelf moed in te spreken. Eva is namelijk nogal territoriaal. Haar territorium strekt zich ongeveer uit van waar zij op dat moment staat, zit of ligt tot alles wat binnen haar gezichtsveld ligt. Dus als er aan de overkant van ons huis iemand de was staat op te hangen dan kan dat zomaar Eva’s toorn wekken. Naar de glazenwasser gromt ze altijd, maar ik heb dan ook een heel erg lelijke glazenwasser. De buurtkatten durven ons dakterras nog amper te passeren, want Eva heeft ze allemaal al eens een niet mis te verstaan pak rammel gegeven. Zo af en toe passeert er een nieuwe kat die Eva’s regels nog niet kent, maar die leert het doorgaans snel af om ons dak nog eens te betreden. Lees verder
