Dat ik al mijn geld met mijn handen verdien is natuurlijk de dijenkletser van de eeuw. Ik heb een aangeboren onhandigheid die je bepaald niet tutoyeert. Daar zeg je met recht ‘U’ tegen. Dat ligt natuurlijk deels aan mijn weinig verfijnde motoriek. Mijn vader kocht ooit, toen ik nog een kleine brokkenpiloot was, eens een speelgoedautootje voor mij. Of het echt niet stuk kon, vroeg mijn vader. De verkoper sloeg en gooide met dat ding, haalde er allerlei capriolen mee uit en inderdaad dat kreng was niet stuk te krijgen. Ik speelde er een paar minuten mee: autootje total-loss. Alles kan stuk bij mij! Misschien dat ik daarom ook wel voetbalsupporter ben geworden. Een tweede verklaring is mijn eveneens aangeboren gebrek aan geduld: iets moet meteen lukken, anders word ik narrig. Helaas helpt een motorische gestoordheid daar niet bij. Tel daarbij dat nou niet bepaald iedereen in mijn omgeving mij vroeger al te veel stimuleerde om een Handige Harry te worden. Daarvoor heb ik vriendelijk uitgesproken teksten als ‘’Nee, bemoei jij je daar nou maar niet mee’’en  ‘’Nee, dat kan jij toch niet’’’ net iets te vaak gehoord.

Ik durf dientengevolge dus amper een spijker in de muur te slaan, want dan ben ik bang dat het hele centrum van Amsterdam zonder stroom komt te zitten. Dat wil ik niet op m’n geweten hebben. Ik raak al in de war van een woord als ‘vlindermoer’. Omdat ik volgens de meeste mensen toch nooit wat kon of mocht heeft techniek mijn interesse ook nooit gehad. Jongens of mannen die tegen mij beginnen over technische details van brommers, auto’s, motoren, vliegtuigen of weet ik veel wat onderbreek ik vaak al bij de tweede zin: ‘’Bespaar je de moeite. Ik ben je nu al kwijt.’’

Natuurlijk was ik graag wat handiger geweest, maar een mens kan nou eenmaal niet overal goed in zijn. Dan moet je dus de handigheid hebben om mensen om je heen te verzamelen die dingen kunnen waar jij niet goed in bent. Dat is dus nogal een pakket bij mij, maar in het om me heen verzamelen van de goede mensen ben ik gelukkig altijd wel handig geweest. Zo had ik laatst een nieuw bed besteld. Dat werd in twee pakketten afgeleverd. ‘’Makkelijk in elkaar te zetten’’ stond er bij de beschrijving toen ik het bed bestelde, dus vol goede moed opende ik de pakketten en pakte de getekende handleiding erbij. ‘’Makkelijk’’. Dat betekent dus dat zelfs ik met mijn mongolenskills het moet kunnen, dacht ik. Ik keek naar het papier, werd duizelig en voelde de aandrang om even te gaan liggen. Op de bank dus, want het bed stond nog niet. Ik begreep er bij stap drie (van de twaalf) al geen kloten meer van.
Dan ga ik dus niet zelf lopen klootviolen met die twee linkerklauwen van mij, dan zet ik de hulplijnen in. Mijn ouwe Melkweg-collega Teddy is dus in het bezit van twee rechterhanden en had wel even tijd om mij te helpen. Teddy zag de uitgepakte planken en de door mij uitgestalde schroefjes en boutjes en zei: ‘’Oh, is dat alles?’’ Handige mensen zien dat in een oogopslag, jaloersmakend. Hij keek even naar de tekening en zag gelijk hoe het moest! In een dik uur stond dat bed. Hadden we ook nog twee keer gepauzeerd. Ik heb vijf schroeven vastgedraaid waarvan twee verkeerd. Maar het bed staat. Nou nog zorgen dat iemand gaten voor hollewandpluggen voor me boort zodat ik dingen op kan hangen en dat iemand  m’n verlichting helemaal op orde brengt en dan is het huis helemaal af na een half jaar. Andere mensen doen dat in een week. In hun eentje. Bij mij duren zulke dingen altijd iets langer.

Toch heb ik mezelf wel bepaalde handigheden aangeleerd. Voornamelijk door veel te kijken naar hoe andere mensen dingen doen, dat na te doen en daar een eigen draai aan te geven. Een echte autodidact dus. Dat heeft van mij bijvoorbeeld een best redelijke barman/ober gemaakt en een redelijke hobbykok. Wat dat betreft is horeca goed voor mijn zelfvertrouwen daarin geweest. Ik kan iets! In  Griekenland heb ik ooit eens een bierfust vervangen omdat niemand anders in die hut dat kon. Ik voelde me toch een partij technisch! Mensen keken bewonderend naar me hoe ik dat toch had gefikst. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Als dank mocht ik de hele avond gratis drinken van die ouwe baas omdat ik hun avond had gered, dus het leverde me ook nog wat op!

Kijk, je moet mij nooit een elektriciteitskabel laten trekken, nooit met gasleidingen laten spelen en van auto’s en motoren zal ik wel nooit iets snappen, maar ik heb mezelf op verschillende gebieden ontwikkeld en mezelf heel wat dingen aangeleerd in de loop der jaren. De dingen die ik kan, die kan ik goed en die doe ik graag zelf. De keuken is bijvoorbeeld echt mijn domein. Als ik aan het koken ben is het ‘my way or the highway’ en het liefst doe ik dat dan ook in m’n eentje, dan gaat het namelijk precies zoals ik wil. De dingen die ik niet kan of waar ik geen verstand van heb besteed ik uit. En wat andere mensen daar van vinden: dat kan me dus geen ene vlindermoer schelen.