Toen ik afgelopen week hoorde van alle ophef die ontstond naar aanleiding van de uitspraken van Rene van der Gijp dacht ik alleen maar: tja… Homo-emancipatie in het voetbal heeft nog een lange weg te gaan. In die zin is het in het voetbal nog 1912. Of ik opkeek van zijn uitspraken? Nee. Ik heb Van der Gijp nooit als een groot licht gezien. Iemand die zo veelvuldig om zijn eigen grapjes, of wat daar voor door moet gaan, lacht kan ik moeilijk serieus nemen. En natuurlijk is Van der Gijp geen homohater. Hij laat gewoon precies zien waarom het voor profvoetballers zo moeilijk is om uit de kast komen. Van der Gijp is een man die, als hij in zijn tijd een homoseksuele ploeggenoot zou hebben gehad, na elke training onder de douche zijn zeepje op de grond zou laten vallen en dan zou zeggen: ‘Nou dat wordt uitkijken hoor, ik moet bukken!’ En dan uiteraard heel hard om zichzelf zou lachen. Suffe dertien-in-een-dozijnse ‘voetbalhumor’. Zoals hij het ook hysterisch grappig vond om homo’s ‘Gordons’ te noemen… Lees verder