Stel je eens voor: een wedstrijd in het hedendaagse profvoetbal waarbij de politie zo goed als onzichtbaar is. Een wedstrijd waarbij geen opgefokte ventjes met capuchonnetjes op hun lelijke hoofden op zoek zijn naar tegenstanders om mee te vechten. Van die puisterige ventjes die heel hard roepen dat ze “Amsterdam Hooligans!!” zijn, maar die gewoon in Koog aan de Greppel wonen. Jongetjes die zielsgelukkig mogen zijn dat er bij het stadion alleen maar ID-controle is en geen IQ-controle, want anders zouden ze nooit een wedstrijd mogen zien… Als je die mannetjes dus wegdenkt bij een gemiddelde competitiewedstrijd dan hou je het leuke publiek over. Afgelopen woensdag was er dus zo’n wedstrijd: JOS/Watergraafsmeer-Ajax. Amsterdamse clubs onder elkaar en ook supporters die voor de verandering eens grotendeels uit Amsterdam en omgeving kwamen. Het poëtische spandoek: “Wij zijn JOS, Ajax is de klos!”, de hilarische stadionspeaker van JOS (“Ajax komt op 0-8, wederom Milik, het is wel weer genoeg zo.”) en vooral de prettige sfeer op de tribunes: het was mooi. Onversneden voetbalromantiek. Slechts de bierprijzen verraadden dat we ons toch echt in 2014 bevonden. Lees verder