Afgelopen zondag, kijkend naar de enige echte klassieker die Nederland rijk is, Feyenoord-Ajax, moest ik ineens aan je denken. Dat ik ineens aan je moest denken komt omdat ik je de week ervoor nog bij Middlesbrough-Watford zag. Jawel, ik was in Middlesbrough, in het Riverside Stadium. Ik was eerlijk gezegd vergeten waar je ook al weer heen was gegaan na Ajax en ineens zag ik het. Viktor Fischer die zijn carrière als een komeet begon bij Ajax, die alles in zich had om binnen een paar jaar aan de Europese top te staan, die Viktor Fischer was in de tweede helft aan het warmlopen en stond een beetje rek- en strekoefeningen te doen tegen de cornervlag. En dan mocht je nog niet eens invallen terwijl jullie achter stonden. Ik kon het allemaal goed zien, want ik zat laag op de tribune precies achter de goal bij die cornervlag.

Het is dat ik zo’n viriele jongeman ben, maar anders was ik in snikken uitgebarsten bij het beeld van jou, rekkend aan een cornervlag bij een club die qua prestatie en locatie één op één vergelijkbaar is met een club als Roda JC. Een team vol matig getalenteerde houthakkers die in de onderste regionen van de competitie voetbalt en dan ook nog eens in een weinig inspirerende omgeving. Daar slijt het voormalige raspaardje van Ajax nu zijn dagen, op de bank. Jij hebt meer talent in je kleine teen dan je ploeggenoten in hun hele lijf. Een Porsche met een deukje in een garage vol roestige Ford Taunussen. Lees verder