Toen ik afgelopen week naar ‘Jinek’ zat te kijken zag ik daar wat mensen aan tafel zitten die stuk voor stuk heel erg blij met zichzelf en hun unaniem belachelijk geslaagde leven waren. Ook de presentatrice was bijzonder in haar nopjes met zichzelf. Dat mag natuurlijk en je mag ook best trots zijn op dingen die je in je leven hebt bereikt. Maar om mensen die wat minder mazzel in hun leven hebben gehad met het verwezenlijken van hun dromen vanaf je gouden troon min of meer weg te zetten als ‘lui’ getuigt niet van erg veel empathie. Een van de gasten aan die tafel van mensen die het uitstekend met zichzelf hebben getroffen was Jan Smit, die ‘op kosten van de samenleving ook wel lekker thuis op z’n gitaartje zou willen tokkelen.’ Welnu, de jongeheer Smit heeft het geluk gehad om op jonge leeftijd een talent te hebben dat werd opgemerkt omdat hij de goede mensen om zich heen heeft gehad. Dat is dus geen verdienste en al helemaal geen vanzelfsprekendheid. Lees verder