Amsterdam nam afgelopen week afscheid van twee fenomenen waarvan ik er in eentje in het bijzonder betreurde: mijn favoriete sigarenwinkel in de Leidsestraat is sinds zaterdag gesloten. Dik twintig jaar lang haalde ik hier mijn sigaretten en tijdschriften en met de meiden die er werkten had ik een leuke band. Ik was er afgelopen donderdag even met mijn vader en op een paar pakjes Marlboro Light na waren alle schappen al leeg. Welnu, die meuk roken wij niet, dus onverrichter zake en met een melancholiek gevoel liepen we weer verder. Voor het eerst dat ik daar met lege handen wegliep. En voor het laatst. Over een tijdje kan ik op dezelfde plek weer mijn sigaretten kopen, dan zit er zo’n onpersoonlijke AH to Go en koop ik mijn sigaretten bij een puisterige puber die zelf nog niet eens mag roken.

Het tweede fenomeen waar Amsterdam het voortaan waarschijnlijk zonder moet stellen is het scheldende omaatje. Die leerde ik een paar jaar geleden kennen toen ik met de fiets aan mijn hand over de stoep liep in de Utrechtsestraat. Lees verder