Eergisteravond, op de datum waarom wij tot vorig jaar Koninginnenacht vierden, zag ik De Koninklijke uit Madrid Bayern München op de martelbank leggen zoals Hoessein junior dat in vroeger dagen deed met Irakese internationals die het waagden om een wedstrijd te verliezen: hard, pijnlijk en zonder een spoortje mededogen. Real Madrid dendert niets of niemand ontziend door naar het grote doel van dit jaar, het veroveren van La Décima, de tiende Europacup 1. Ik weiger dat ding nog steeds Champions League te noemen, omdat er al jaren meer clubs in spelen die geen kampioen zijn geworden in hun land dan wel. Zo wordt de finale van dit jaar een Madrileens onderonsje tussen twee ploegen die vorig jaar allebei niet de kampioen van Spanje waren en ook niet de titelverdediger van de Europacup 1. En noem mij gerust ouderwets, want dat ben ik ook, maar die horen wat mij betreft niet in een ‘Champions League’ thuis. Maar goed, we dwalen af.

De kans dat ik mijn club Ajax ooit zijn tiende Europacup 1 zal zien winnen is te verwaarlozen, al staan ‘we’ natuurlijk al op vier. Lees verder