Ofschoon ik veel van reizen houd, houd ik niet van reizen. Het duurt maar. Na een vlucht waar geen einde aan leek te komen landden Els en ik in Denpasar. De plaatselijke tijd was pas een uur of 19.00, maar buiten was het al donker. In Indonesië moet de zon direct na Sesamstraat naar bed. De tropische warmte viel als een warme deken over ons heen en een kleine 365768 schreeuwende taxichauffeurs verdrongen zich in de klamme aankomsthal om onze klandizie. Helaas voor alle 365768 aandachttrekkers hadden we al vervoer geregeld dat we na enig zoeken ook vonden. We waren behoorlijk gemarineerd door de lange reis, maar we moesten nog even een dik uur met de taxibus naar Ubud. Mijn koninkrijk voor een bed. En een koud biertje. Of een koud biertje in bed! Nog beter! Ik kon niet wachten tot we er waren.   Lees verder