Gisteren zag ik bij een Facebook-kennis van mij een artikel uit het NRC, al dacht ik in eerste instantie even dat het een grappig bedoelde witz van De Speld was. De strekking van het artikel was dat politici zonder Coronapas niet geweigerd hadden mogen in café’s. Want voor volksvertegenwoordigers geldt de voor iedereen verplichte QR-code dus kennelijk niet. Aldus minister Ferd Grapperhaus.

’’KRAK!’’, hoorde ik ineens.

Nou, dat was dus mijn klomp die brak.

Wat is dit voor een onverklaarbare onzin? Loop ik me daarvoor elke avond dat ik in de  kroeg werk een tennisarm te scannen op de meest onhandige momenten? Ferd laat hiermee dus gewoon een vieze stinkscheet in het gezicht van elke horecamedewerker.

Iedereen die mijn kroeg binnenloopt wordt gescand. Van Koningin Maxima tot minima. Van Mark Rutte tot tante Greet uit de Zesde Tuindwarsstraat en iedereen daar tussenin.

Niemand hoeft met mij een discussie aan te gaan over de zin of onzin van het beleid. Dat interesseert me namelijk geen ene mallemoer. Mijn mening met betrekking tot het overheidsbeleid of die van wie dan ook is volstrekt onbelangrijk als ik achter die bar sta. Wat mij interesseert is dat ik mijn baan en, nog belangrijker, mijn werkgeefster haar café behoudt. Want ook bij mij gaat de huur van mijn mooie huis gewoon door. Maar voor mij is het nog kippiesimpel: ik sta de volgende dag wel weer achter een nieuw barretje bier te tappen en koffie te maken. Als ervaren horecajongen loop ik dan een rondje door de buurt en ik heb binnen een uur een nieuwe baan. Daar heb ik echt nul stress over. Maar zij is haar kroeg dan dus kwijt, met alle gevolgen van dien. Daar fok ik dus niet mee.

Nou zijn 999 van de 1000 mensen prima voor rede vatbaar en die laten dan ook zonder enig probleem hun QR-code zien als ze bij mij de kroeg binnenkomen, maar zo heel af en toe is er zo’n zelfbenoemde vrijheidsstrijder die dan ineens moeilijk doet. Of ineens de Google-viroloog gaat lopen uithangen. Want die vindt het onzin en blablabla. Pleur op. Die mensen zijn doodvermoeiend. Want het maakt mij, als dubbel gevaccineerde, dus werkelijk geen kut uit of je je wel of niet wilt laten vaccineren. Daar heeft iedereen zijn of haar eigen redenen voor. Die kontklemmend vermoeiende discussie ga ik niet eens voeren. Zoek het uit. Het zal me echt aan mijn bolle bips oxideren. Maar blijf van mijn geld af! En van het geld van mijn collega’s en mijn werkgeefster!

En daarom vond ik het dus zo frappant dat juist onze eminente minister, ome Ferd Grapperhaus (off all people!) dus maar vindt dat politici dus wel zonder QR-code naar binnen zouden mogen. Die zijn dus onschendbaar. Die kunnen dus geen virus overdragen. Maar goed, we hebben het natuurlijk over Ferd. Diezelfde Ferd die het anderhalve meterbeleid moest verdedigen maar die op zijn eigen bruiloft in die eerste coronaweken alles en iedereen stond te omhelzen en af te lebberen. Goed, en ook de kersverse vrouw Grapperhaus kreeg een likkie, maar dat mag. Maar die man is bij mij is dus al een tijdje af. Hij is voor mij sinds die dag totaal ongeloofwaardig. Waarom mocht hij blijven? Die man mag God, of welk imaginair opperwezen dan ook, op zijn blote knietjes danken dat hij überhaupt nog zijn dikbetaalde baan heeft. 

En ik wil ook graag mijn iets minder dikbetaalde baan behouden. Dus begin niet tegen mij met dit soort onzin. Wij, de horecatijgers, moesten toch zonodig bij iedereen QR-codes scannen? Prima. Doen we dan ook netjes. Maar hey, Ferd, dan geldt het ook echt voor iedereen. Iedereen is welkom bij mij in de kroeg, van Maxima tot minima, maar voordat wij een dikke boete van 2500 piek krijgen of in het ergste geval zelfs moeten sluiten, door een overijverige dan wel streberige BOA: gewoon je QR laten zien. Ik zou, op wat kopstukken na, de meeste politici overigens niet eens van gezicht herkennen, dus ze moeten dat ding sowieso laten zien aan mij. Het beleid valt steeds moeilijker uit te leggen aan een steeds kwader wordend volk. Dan moet je dus helemaal niet aankomen met rare en niet uitlegbare uitzonderingen op regels die nu voor iedereen gelden.

Maar hey, zelfs Ferd is welkom in mijn kroeg. Die zal ik nog wel herkennen. En ik zal de man met dezelfde egards behandelen als ieder ander die bij mij over de drempel stapt. Daarvoor ben ik een prof. Maar dan moet je wel je QR-code laten zien, Ferd. Net als het klootjesvolk dat niet in de politiek zit. Gelijke monniken, gelijke kappen, Ferd. En anders betaal jij gewoon netjes 25 meijertjes borg aan ome Rod. Cash graag. En als we dan niet gecontroleerd worden krijg je het netjes terug. En als wel: dan is het jammer voor je. Dan heb je gegokt en verloren, Ferd. Maar goed, kan jou het schelen. Dat kan jij namelijk makkelijk betalen, Ferd. Anders zou het wel heel QRankzinnig zijn. Of niet soms, Ferd? Kom je gauw een bakkie bij me halen, Ferd? Lijkt me dolgezellig. Nou weten we sinds je bruiloft dat je wel vaker iets vergeet, maar vergeet je dan niet je telefoon met je QR-code mee te nemen, Ferd? Of dus gewoon 25 meijer cash, lullen we nergens meer over. We doen het tenslotte allemaal samen, Ferd.

Hey psssst, ouwe! Boekie kopen? Voor Sinterklaas, voor een verjaardag of gewoon voor jezelluf? Ik heb nog wel wat exemplaren van mijn columnbundel ”Het nut van een gebreide condoom” liggen. 15,- per stuk bij afhalen in Amsterdam-Centrum of voor 19,50 per stuk als ik de postduif stuur. Desgewenst persoonlijk gesigneerd en wel. Bestellen kan via [email protected] of via Facebook Rodney Rijsdijk.