Mijn vriendin en ik hebben doordeweeks een redelijk vast ochtendritueel. Ik ben meestal het eerste wakker van ons twee, ergens tussen 6.30 en 7.30. Soms blijf ik nog even liggen, maar meestal ga ik er maar gelijk uit. Ik ben dan nog fris in het hoofd en dus begin ik dan maar gelijk een stuk voor mijn opdrachtgever te schrijven. Even later wordt mijn vriendin wakker, ik zet koffie voor haar en breng dat op bed. Een half uur later gevolgd door het tweede bakkie. Inmiddels is het dan tussen 8.30 en 9.00 en dan ga ik wandelen en omdat ik dan toch fris en fruitig ben koop ik gelijk fruit voor bij het ontbijt. Rond 10.00 ben ik terug, we gaan ontbijten en dan zetten we Vandaag Inside op van de vorige dag.

‘Wat? Vandaag Inside, met die vreselijke Johan Derksen?’
Inderdaad, die ja.

Ik volg het fenomeen Johan Derksen al zo’n 35 jaar. In die tijd was hij nog hoofdredacteur van Voetbal International, het blad waar ik tot op de dag van vandaag nog abonnee van ben. Een man van de vlijmscherpe columns. Net als wat we nu al een jaar of 20 van hem op TV zien deed hij toen ook al, maar dan alleen op papier. Hij is wat het uiten van zijn meningen een beetje zoals hij was als voetballer: met gestrekt been er in. Op het gemene af.

Ik kan het hartstochtelijk met hem oneens zijn. Zeker niet altijd hoor, maar regelmatig wel. Derksen is een beetje onze nationale foute oom. Net iets te reactionair, net iets te rechts en blijven hangen in het verleden. Derksen is opgegroeid in de jaren 50 en 60 en hij mist het Nederland uit zijn jeugd. De tijd dat begrippen als ‘woke’ nog niet bestonden en er geen Zwarte Pieten Discussie was. Het zijn dingen waar Derksen onverholen van walgt. Dat hij een kind van zijn tijd is merk je ook aan zijn taalgebruik. Hij praat vaak in termen die bijna niemand die jonger is dan 60 nog gebruikt:
‘Wat is dit voor een prietpraat?’
‘Ik ben toch geen kwajongen?’
‘Hansworst’
‘Vlerk’
‘Vlegel’
‘Blaag’
‘Domoor’
Scheldwoorden als ‘domoor’ laat hij graag voorafgaan door ‘notoire’ (spreek op z’n Johans uit als ‘notoore’). Een jonge vrouw is in Johan-lingo ‘zo’n juffrouw’, ‘dat meisje’ of een ‘hittepetit’. En als hij het heeft over een ‘notoire querulant’ bedoelt hij iemand die altijd ruzie zoekt.

Het ‘Orakel uit Grolloo’ afficheert zichzelf graag als de ultieme provinciaal. Hij heeft niks met Amsterdam, de ‘grachtengordel’, de ‘innercircle’ en ‘notabelen’ en hij zal geen gelegenheid onbenut laten om dat te vermelden. Geboren in de Betuwe, opgegroeid in de provincie, jarenlang met tegenzin in de door hem verfoeide Randstad gewoond en nu alweer een aantal jaren in het Drentse Grolloo, waar ook Cuby and The Blizzards vandaan komen en waar hij mee bevriend was. Derksen is van de blues en Americana.

De term ‘OK Boomer’, die jongeren bezigen als een oudere heel stellig is in een wat achterhaalde mening: hij zou zomaar voor Johan Derksen bedacht kunnen zijn.

Johan is rechts. Niet dom en lomp PVV- of FVD-rechts, maar wel iets aan de rechterkant van de VVD. In de Randstad ergerde hij zich aan ‘straatterroristen’ en ander tuig, ‘maar dat mag je dan weer niet zeggen’. Johan is een man die vindt ‘dat je niks meer mag zeggen’. Daar geef ik hem overigens wel deels gelijk in. Mensen zijn erg snel op het pikkie getrapt nowadays, maar niet alles kan ook gewoon meer. Tijden veranderen en daar heeft Derksen het duidelijk moeilijk mee. Hij mag ook graag afgeven op ‘de linkse kerk’ en hij hekelt de ‘politieke correctheid’. Zoals hij ook een hekel heeft aan ‘demagogen’ en ‘volksmenners’. Hij heeft ook niks met het koningshuis, dat noemt hij ‘een gedateerd sprookje’ en daar geef ik hem trouwens 100% gelijk in.

In discussies is hij stellig. En zijn meningen bekrachtigt hij dan nog weleens met voorvoegsels als ‘kut-’, ‘klote-’, ‘enge’ en ‘ordinaire’. Zeker als hij de discussie dreigt te verliezen, zoals laatst met columniste Angela de Jong. Dan gaat hij ineens zijn stem verheffen, verbaal om zich heen slaan en roept hij dat hij het maar een ‘kut-column’ vond. Dat Angela de Jong zijn geblaas keurig en rustig pareerde zinde ‘De Snor’ niks. Hij verloor de discussie en weigerde het toe te geven.

Derksen is een ‘voetbaljongen’ als oud-prof van clubs als Veendam, Haarlem, Cambuur en MVV. Een verdediger, of zoals hij zichzelf (en vele andere voetballers) typeert als een ‘gemankeerde voetballer’. Hoewel hij een voetballer soms ineens ‘alleraardigst’ vindt. En voetballers mogen graag wat overdreven stoere verhalen vertellen, zo weet ik uit de voetbalkringen waarin ik zelf heb verkeerd. Allemaal mannetjes en daar is Derksen geen uitzondering op, zoals met dat rare kaarsenverhaal.

Kortom, ik dacht een paar dagen geleden: laat ik eens een Johan Derksen Bingo maken, ik kom makkelijk tot 25 termen die hij vaak bezigt. Maar helaas, die bleek al een paar jaar te bestaan. Dan maar gewoon een column over Derksen’s Lingo.

En nou heeft ie weer dat relletje met die rare Baudet dat hij in plaats van ‘politiek elimineren’ het woord ‘liquideren’ gebruikte. Ik kijk er naar uit hoe het afloopt. Johan Derksen levert altijd en ik zou hem eerlijk gezegd missen als hij op een dag niet meer met zijn lompe en ongenuanceerde meningen op de buis is.

Inmiddels is het 9.15, mijn meisie heeft haar tweede bakkie gehad en ik ga wandelen en fruit scoren. En daarna Vandaag Inside kijken. Met de ‘ijdeltuit’ Genee, de hinnekende Gijp en die ouwe chagrijnige provinciaal. De dag is begonnen!