Twee jaar geleden zat ik met mijn vaste groep kroegvrienden in ons Amsterdamse voetbalcafeetje naar de kampioenswedstrijd van mijn favoriete club Ajax te kijken. Ze deden wat ze moesten doen: gelijkspelen tegen het laaggeklasseerde Heracles dat ook aan een punt genoeg had om in de Eredivisie te blijven. Beide ploegen blij. Wij in de kroeg deden wat wij altijd doen: als een stel ouwe Stattler en Waldorf-achtige Muppets mopperen en grappen maken over Ajax. Na het laatste fluitsignaal konden we niet echt blij zijn met de titel van onze club. Het hele seizoen speelde Ajax al als een natte tosti en we stonden alleen bovenaan omdat de rest nog slechter was. En dan kampioen worden met een salonremise? Pleur op. Daar doen we het niet voor in Amsterdam. We vonden het waardeloos. Een lelijk kampioenschap. We dronken nog maar eens een biertje te veel en daarna gingen we allemaal weer naar huis. Geen reden voor al te veel feest, vonden wij. Lees verder