In de nieuwe Videolandserie ‘’My Massive Cock’’ worden een aantal mannen geportretteerd die een boomstam van een piemel met zich meetorsen. Formaat kinderarmpje. Nou scheppen veel mannen op over het formaat van hun mannelijkheid, maar de mannen in de docu (die dus écht een grote hebben) ervaren het hebben van een grote joekeloeres bepaald niet als een onverdeeld genoegen. Eerder een last dan als iets waar ze erg veel plezier van hebben.
Zo kende ik in mijn wilde uitgaanstijd een gozer die ook nog al fors aan de maat was, zo gingen de verhalen. Die kon een groot paard aan het janken maken als hij z’n broek naar beneden zou trekken. Het moest nog al wat zijn. Deze informatie had ik van een aantal vriendinnen en scharrels die op zijn erelijst prijkten. Niet alle dames waren even blij verrast als ze gulzig zijn broek open ritsten en vervolgens niet tegen een Amsterdams paaltje maar tegen het Monument op de Dam aankeken. De seks scheen nogal eens pijnlijk te zijn voor de ontvangende partij, desalniettemin heeft de man heden ten dage bij een redelijk petit dametje twee prachtige kinderen verwekt.
Mijn eerste aangezicht van iemand met een echt grote lul was van een jongen uit mijn junioren voetbalteam, Miguel. We waren dertien of veertien. Het was nog in de tijd dat de jeugd nog niet zo preuts was als in deze tijd, met hun onderbroekjes onder de douche, dus douchen deden wij gewoon in onze blote reet. Daar was niks bijzonders aan. En natuurlijk keken we naar elkaars lul en natuurlijk maakten we daar geintjes over. Op een dag speelde Miguel dus mee met ons. Miguel speelde eigenlijk een team hoger maar af en toe hadden wij het geluk dat hij met ons kneuzenteam meedeed. We waren dezelfde leeftijd, maar hij was minstens een kop groter dan de meesten van ons. En een stuk breder ook. Bijna een volwassen vent om te zien. En dat fysieke verschil zag je zeker ook onder de douche. De kleine Hollandse garnaaltjes van ons stonden in schril contrast met de tijgergamba van Miguel.
De kleinste grote fallus zag ik ooit op het platteland van Hongarije. Mijn vriend Ramses en ik gingen op kraambezoek bij vrienden van ons die net van Budapest naar Esztergom waren verhuisd, op de grens met Slowakije. Een dorpje in compleet niemandsland waar de tijd al lang geleden is stilgestaan. We kwamen binnen en op dat moment lag de kleine pasgeborene in zijn blote Jodokusje op een soort commode. Hoewel, Jodokusje??? Ramses en ik keken elkaar even aan en we dachten hetzelfde, dat wist ik. Dus toen we na ons bezoek weer door het desolate dorp liepen zeiden we allebei: ‘Kolere, zag je de lul van dat kind?’ We hadden allebei weleens een blote baby gezien, maar dit was echt niet normaal voor een baby. Kleine mannen, lange Jannen! Het kind is nu inmiddels achttien jaar. Als zijn apparaat zich na de bliksemstart in hetzelfde tempo heeft doorontwikkeld dan vrees ik dat hij nu drie benen heeft!
Als we het met auto’s vergelijken hebben de meeste mannen geen lullige Canta, maar ook geen te grote vrachtwagen die nergens doorheen kan. Gewoon, net als schrijver dezes, een gezellige middenklasser met wat kilometers op de teller die z’n werk altijd goed heeft gedaan. En de oude les die ik altijd heb geleerd: beter een kleine die steigert dan een grote die weigert! Anders sta je ook zo voor lul.
Zondag is het moederdag! Dan kun je natuurlijk met een lullig cadeautje aankomen, maar je kunt natuurlijk ook een gesigneerd boek van mij voor haar kopen! Of gewoon een boek vol lekkere stukken voor jezelf, dat kan natuurlijk ook. 15 euro per stuk als je het boek ophaalt in Amsterdam of 19,50 als ik ‘m voor je moet versturen. Laat een reactie achter op FB of stuur een berichtje naar [email protected].