Een wijsneus zei me ooit eens: ‘Maak nooit van je hobby je werk, want dan verlies je een hobby.’ Die tegeltjeswijsheid heb ik altijd in de wind geslagen. Ik ging en ga graag naar Ajax en dus heb ik zes jaar voor Ajax gewerkt. En wel in zo’n functie dat ik betaald de wedstrijd kon zien. Ik houd er van om naar concerten te gaan en dus werk ik al vijftien jaar in de Melkweg. Tot slot houd ik van bier en dus is het ook niet gek dat ik barman ben geworden. Schrijven was eigenlijk de enige hobby die ik gewoon thuis kon doen en die ook lange tijd puur hobby is geweest.

Tot ook daar het professioneel hobbyisme om de hoek kwam kijken. Mijn schrijfsels trokken een publiek en dat resulteerde in opdrachtjes. Nog niet in die mate dat ik er van kan leven, maar een extra plakje kaas maakt je boterham toch wat lekkerder.

Er moest een website komen. Een overkoepelende site waar alles wat ik schrijf op zou komen te staan. Maar hoe zou ik ‘m noemen? Het was een warme zomerdag in 2012 en Marcel, vriend en CEO van Gogme Webservices, en ik zaten in de tuin van de Soundgarden, aan de rand van Jordaan, te bomen over de naam. Na diverse afvallers was ie er ineens, tussen twee biertjes door: rodzooi. Grappig, kort en pakkend. Rodzooi.nl is dus geboren in de tuin van de Soundgarden.

We gingen er mee aan het werk en Marcel leerde mij, digibeet van de bovenste en onderste plank, tijdens diverse sessies met uitsmijters en verse jus,  hoe WordPress werkte en bouwde mijn site. De lancering was 1 oktober 2012 een feit. Doel: meer lezers trekken en opdrachten genereren.

Na een jaar kan ik concluderen dat het eerste is gelukt. Ik heb redelijk wat bekendheid opgebouwd. Dit dankzij een aantal voetbalcolumns die door verschillende grote, landelijk bekende supporterswebsites werden overgenomen. Maar ook door kroegkronieken die veel werden gelezen en weer een ander publiek trokken en niet te vergeten de prijswinnende column die ik in januari 2013 voor het dagblad Metro schreef. Het maakte dat de lezersstatistieken van rodzooi even tot ongekende hoogten stegen.

Daarbij leerde ik in het afgelopen jaar een aantal voetbalschrijvers kennen met wie ik nu het collectief FC Blogbroeders aan het vormen ben en waarmee we elkaar omhoog kunnen stuwen in de vaart der volkeren.

Het tweede doel is nog niet helemaal gelukt. De opdrachten die ik kreeg kwamen voornamelijk uit het netwerk dat ik al had en niet zozeer vanuit de website. Dat kan dus nog beter.

En een week geleden kwam mijn boek uit. De kroegkronieken gebundeld en nu te koop! Weer een stapje verder in professioneel hobbyisme. Want hoewel ik er dus nu en dan een roestig stuivertje mee verdien zie ik schrijven nog steeds puur als mijn hobby. Een hobby waar ik af en toe wat professioneler in moet zijn zonder het plezier te verliezen. Maar daar ben ik ook niet bang voor. En mocht het plezier onverhoopt toch verdwijnen dan kap ik er onmiddellijk mee, zoals ik dat met alles in mijn leven heb gedaan waar ik geen plezier meer aan had.

Een hobby zonder plezier is als een Tour de France zonder doping.