Zaterdag zat ik in de kroeg voetbal te kijken. Op het grote scherm konden we de ontknoping van de Spaanse competitie, tussen Barcelona en Atlético, volgen. Op het scherm links van het grote scherm stond, zonder geluid, de finale van het enige bekertoernooi in de wereld wat er echt toe doet aan: de FA-cup-finale tussen Arsenal en Hull City.

Terwijl Atlético zich naar het benodigde punt knokte en daarmee verrassend de Spaanse titel opeiste, knokte Arsenal zich van een vlotte 0-2 achterstand terug en won de finale uiteindelijk, na verlenging, met 3-2. Twee schitterende wedstrijden, maar op het oog was er niets bijzonders mee aan de hand. Tot mijn Engelse vriend Simon, die elke ochtend bij zijn ontbijt een paar eetlepels statistieken naar binnen slurpt, mij het volgende wist te vertellen: de laatste keer dat de winnaar van een FA-cup een 0-2 achterstand omboog naar een 3-2 overwinning was in 1966. Zeldzaam. In dat zelfde jaar werd ook Atlético Madrid kampioen van Spanje, net als op deze dag. Eveneens vrij zeldzaam, want zo vaak wint Atlético geen prijzen. Verdere opvallende overeenkomsten tussen 1966 en 2014: Ajax werd ook toen kampioen en in 2014 was het voor het eerst sinds 1966 dat Oostenrijk het Eurovisiesongfestival won. En er kunnen er dus nog twee bij komen: Real Madrid kan de Europacup 1 winnen en Engeland kan wereldkampioen worden. Want waarom zou Engeland geen Wereldkampioen kunnen worden, net als in 1966?

In theorie kan natuurlijk alles, maar ik denk het niet. Ik geloof niet dat we de illusie moeten hebben dat er één ploeg is die het vooraf geregisseerde feestje van de Brazilianen gaat verstoren. Sowieso ben ik niet gelovig. Ik geloof in feiten. Bijgelovig ben ik ook niet. Al bestaan ook daar natuurlijk wonderlijke toevallen in. Zoals de vloek die de Hongaarse trainer Bela Guttmann uitsprak over Benfica. Guttmann had in 1961 en 1962 de Europacup 1 gewonnen met Benfica en werd toen na onenigheid met het bestuur over wat loonsverhoging ontslagen. De hevig teleurgestelde coach sprak toen de legendarische woorden: ‘Zonder mij zal Benfica nooit meer een Europacup winnen.’ En die vloek houdt al 52 jaar stand. Liefst acht Europese finales gingen verloren, waaronder dit jaar een Europa League finale tegen Sevilla.

Hoewel ik niet in een God geloof, geloof ik wel in een Godín. Die bestaat wel. Feitelijk aantoonbaar ook. En niemand in het roodwitte deel van Madrid zal me tegenspreken. Dat is namelijk de naam van de man die zaterdag met zijn gelijkmaker Atlético de titel schonk en zo de onaantastbaar geachte godheden FC Barcelona en Real Madrid weer tot gewone stervelingen maakte.