Nogal wat Ajacieden die ik ken hebben een zwak voor Sparta. Ik deel die zwakte voor ‘De Oude Dame’ van Nederland. Naast dat we in Feyenoord onze gemeenschappelijke rivaal delen en altijd gezellig gezamenlijk ‘Sparta is de club van Rotterdam’ zongen, denk ik bij Sparta ook aan Jules Deelder, ‘Sparta naar voooooooreeeeeeee!’, Het Kasteel, de snor van Bok de Korver, de meeuw die door Eddy Treijtel uit de lucht werd geschoten, Louis van Gaal in dat Eftelingshirt, Hugo Borst die in de Melkweg vanaf het podium in zo’n zelfde Eftelingshirt hartstochtelijk schreeuwend Aad de Mos stond te vervloeken die zijn Sparta zojuist had laten degraderen, Rene van der Gijp die met een helm op wilde trainen na een storm, Het Roodwitte Mannen-diner, de tweelingbroertjes De Nooijer en mijn Rotterdamse gabber Ronald die al zijn hele leven naar Sparta gaat.

Sparta is een club met een rijke geschiedenis, een club die bol staat van traditie en een club die te veel grandeur heeft om uit tegen FC Oss, Achilles ’29 en de reserve-elftallen van Ajax, PSV en FC Twente te moeten ploeteren. Sparta is diep weggezakt in het moeras van de Jupiler-League en komt er maar niet uit. Vorig jaar lukte het bijna, maar toen zorgde Mark Jan Fledderus er in de laatste minuut voor dat Sparta nog een jaar naar Emmen uit moest en Roda zich weer op Houdini-achtige wijze had weten te handhaven….

En dit seizoen begon Sparta goed. De club pakte een periodetitel…. en knakte vervolgens als een droge drol. Een zestiende plaats was het Sparta-onwaardige resultaat. Het slechtste betaald voetbalseizoen uit de geschiedenis van de club. Maar ze hadden natuurlijk die periodetitel en dus kunnen ze het kunstje van Heerenveen uit 1990 herhalen: promoveren als nummer 16. Sparta heeft NEC inmiddels genekt en mag het nu uitvechten met streekgenoot FC Dordrecht, een club die ik ook best sympathiek vind, maar die ik het toch net iets minder gun dan Sparta.

Sparta is voetbalromantiek. En ware voetbalromantiek hoort niet op een regenachtige maandagavond op Sportpark de Toekomst te voetballen. Die wil ik volgend jaar gewoon in de Arena zien spelen, tegen de grote jongens van Ajax. Wat Sparta te zoeken heeft in de Eredivisie? Niet veel misschien, maar aangezien de rest van de Eredivisie ook filiaalploegen zijn van FC Knudde geef ik Sparta nog best een kans op overleving.

Dus, ik zal het deze week vanuit Amsterdam uit volle borst meezingen:

Rood-Wit is onze glorie

Rood-Wit zit ons in ’t bloed

Bij neerlaag of victorie

In voor- of tegenspoed

Rood-Wit gaat nooit verloren

En jaren nog hierna

Zullen wij laten horen

S-P! A-R! T-A…! (en niet het ietwat kinderachtige ‘S-P! E-R! M-A!’ zoals we vroeger altijd vanuit het uitvak brulden.)

Louis van Gaal heeft er vertrouwen in. Dat moet de Spartaan hoop geven. En als Sparta zondag promoveert dan zal ik, net als Louis van Gaal, JUICHEN!