Beste Justin Kluivert,

Jouw eredivisiedebuut vorige maand, uit tegen PEC Zwolle, zag ik vanuit mijn stamkroeg De Gouden Florijn, in de Jordaan, niet ver van de Karthuizerbuurt waar jij opgroeide. Een van mijn medestamgasten vertelde een mooi verhaal. Hij was een paar jaar geleden met zijn vrienden een balletje aan het trappen op het Karthuizerpleintje toen er een paar kinderen vroegen of ze mee mochten voetballen. ‘Natuurlijk’, zeiden de jongens. Wat hadden ze immers te vrezen van een paar kinderen? Welnu, dat hebben ze geweten. Ze werden compleet dronken gespeeld door jou en je vriendjes die allemaal in de Ajax-jeugd voetbalden. Zo leerde mijn kroegmakker jou kennen.

Maar de meeste Nederlanders leerden jou afgelopen januari pas kennen. Zo ook Pierre van Hooijdonk die ik zag tijdens De Grote Hiha Hondelul Voetbalshow in Haarlem, daags na jouw debuut. Pierre vertelde over zijn eigen zoon van zeventien die in de jeugd van NAC speelt. En ineens maakte Pi-Air de opmerking van de avond: “Maar ik heb er gisteren ook eentje van zeventien zien debuteren. Vergeleken daarbij speelt die van mij G-voetbal”. Een opmerking waarmee hij de lachers op zijn hand kreeg. Een gebbetje waar iets minder trots voor de kwaliteiten van zijn zoon uit doorklonk dan uit dat schattige appje van jouw vader na je debuut. De ontwapenende manier waarop je dat voorlas. Patrick Kluivert die zijn zoon ‘schat’ noemde. En jij die op dezelfde manier de eeuwige oneliner van je vader gebruikt in je antwoorden: ‘Zeker weten’. Elke Ajacied en voetballiefhebber smolt als sneeuw voor een warme straal pis voor Justin Kluivert.

En terecht. Jong, speels, onbevangen en een mooie actie in huis. Thuis tegen ADO had je binnen drie minuten dat arme backie van de gasten al twee keer het bos ingestuurd, tot genoegen van Peter Bosz. En van ons, het publiek. Daar kom ik voor naar het stadion. Zoals ik ook naar De Meer ging om die ouwe van je te zien. Die ouwe, die overigens maar een half jaar ouder is dan ondergetekende. Jezus man, het debuut van je vader, De Meer en die goal in de finale van hem. Het voelt alsof ik dat allemaal vorige week heb meegemaakt, maar het is gewoon allemaal meer dan twintig jaar geleden. En nu zie ik jou, zijn zoon, de eerste stappen zetten. Het maakt dat ik me een oude man begin te voelen. En zo hoort het ook. Over twintig jaar zijn er ook weer mannen van veertig die vertellen dat ze Justin Kluivert nog hebben zien debuteren.

Ga lekker zo door, Justin. Wees wijs. Gelukkig heb je een vader die alle valkuilen kent en die je zal behoeden voor ellende. Wordt eerst een grote jongen bij Ajax. Een hele grote jongen, de beste en ga niet te jong naar het buitenland. En dan, op een dag hebben mensen het niet meer over jou als de zoon van Patrick Kluivert, maar over Patrick Kluivert, de vader van Justin Kluivert.

Zeker weten.

Met vriendelijke groet,

Rodney Rijsdijk

Leave a Comment.