Ik weet niet wat er eergisteren in de lucht hing, maar kennelijk gaf het bleke winterzonnetje met lenteachtige trekjes mensen inspiratie om met dingen te stoppen. Te stoppen met op de bank zitten bij FC Barcelona zoals Carles Puyol, te stoppen met schaatsen zoals Mark Tuitert, te stoppen met een duo te vormen zoals Acda en De Munnik of helemaal te stoppen met voetballen zoals jij. Allemaal op dezelfde dag. Een aankondiging die we reeds zagen aankomen omdat Bureau Sport het nodig vond om die scoop met een tweet de wereld in te slingeren voordat jij dat zelf in je persconferentie kon doen. Weinig respectvol, vind je ook niet?
Grappig dat ik het net over Thomas Acda had, want jij was natuurlijk ook een beetje een Thomas Acda op noppen. Iets te zwaarlijvig en liefhebber van bier, sigaretten en ach vooruit, voetbal. Een voetballer waar mensen als ik zich mee konden identificeren. Gek om over jou als voetballer in de verleden tijd te praten merk ik trouwens al schrijvende. Je bent een jaar of vier jonger dan ik, dus je zou normaal gesproken nog een paar jaar mee moeten kunnen. Helaas dacht je meniscus daar anders over en zag jij je genoodzaakt om je carrière per direct te beëindigen. Het is niet anders en bovendien kun je nu weer roken en zuipen op de Arnhemse Korenmarkt zonder het gezever aan je kop van trainers en andere gezondheidshoofden binnen een voetbalclub.
Dat roken en zuipen kun je ook prima in Amsterdam doen, maar helaas is het nooit liefde geworden tussen jou en Amsterdam. Zonde, want je straalde branie uit en daar houden we hier wel van. Jij gaf tenminste niet van die zaaddodend suffe mediatrainingantwoorden vol clichés waar voetballers een monopolie op lijken te hebben. Een interview met Theo Janssen stond altijd wel garant voor minimaal twee of drie leuke quotes, vooral in je jonge jaren. Wanneer ik de VI opensloeg en ik zag dat er een interview met jou in stond dan bladerde ik meteen even door. Maar helaas, Ajax en jij, het was bepaald geen ‘match made in heaven.’ Je werd een keer kampioen met Ajax, speelde een paar aardige wedstrijden voor Ajax, maakte een paar mooie goals, maar echte liefde werd het nooit. Het roodwitte shirt stond je niet en je leek er doodongelukkig in. Een jongere die de billen van demente bejaarden moet afvegen als taakstraf kijkt blijer dan jij ooit keek toen je in Amsterdam speelde. Ik vermoed ook dat je elke dag dat je Amsterdam binnenreed vanuit je woonplaats Arnhem stond te kotsen langs de A10.
Bij Ajax ging je naar je werk in plaats van naar je goedbetaalde hobby en dat beviel je maar matig. Dat Frank de Boer niet altijd een basisplek voor je had beviel je evenmin want een Theo Janssen is nou eenmaal geen blije bankzitter. Op de bank zitten doet Theo Janssen wel thuis, naast het vrouwtje. Poten op tafel. Potje bier, peukie en een frikadel speciaal binnen handbereik. Je verlangde terug naar de warme schoot van de club waar je groot werd en waar iedereen je kent: Vitesse. Dat je er een stuk minder ging verdienen dan bij Ajax was bijzaak voor jou. Dat siert je in elk geval want de moderne voetballer slikt die naar ontevredenheid meurende drol en pakt zo veel mogelijk geld bij een werkgever waar ze liever niet voor spelen. En zo wordt de eredivisie weer een stukje grijzer. Waar blijven de Sjaak Polakkies, Ricky van den Berghen en Theo Janssens van deze tijd? Het is een uitstervend ras of misschien ben je zelfs al de laatste en is de macht nu definitief door de grijze muizen overgenomen. Joechei… We krijgen nog slechts keurig mediagetrainde jongens die antwoorden uitbraken die je kunt voorschrijven als slaapmiddel. Jammer.
Ik neem niet aan dat we elkaar ooit in een Amsterdamse kroeg tegen zullen komen (daar heb jij niet zoveel te zoeken) of in een Arnhemse kroeg (daar heb ik dan weer niet zoveel te zoeken) om samen eens te roken en te zuipen, maar het ga je in elk geval goed, Theo!
Met vriendelijke groet,
Rodney Rijsdijk