Misschien is het inderdaad wel zoals Ronald op verschillende sociale media schreef, en Marcel en Jesse bevestigden, allemaal mijn schuld. Mijn schuld dat Ajax de zoveelste zaadwedstrijd van dit seizoen op de mat legde en nu eens een tegenstander trof die daar wel van profiteerde. Had ik er maar bij moeten zijn. Ik ben een man en dus gewend om thuis overal de schuld van te krijgen, dus deze kan ik er ook wel bij hebben. Daarbij aangetekend dat ik me bijzonder vereerd voel dat mensen een dergelijke grote waarde aan mijn onsamenhangende geouwehoer tijdens de wedstrijd toekennen. Maar oké, ik neem mijn verantwoordelijkheid als een echte vent: het is allemaal MIJN schuld!

Sorry jongens, ik dacht dat het wel kon. Maar het is nou ook weer niet dat ik de selfie-expositie van Heleen van Royen boven de wedstrijd verkoos, nee ik ging er even een paar daagjes er tussen uit met het meisje. Lekker naar Brussel, beetje kwaliteitstijd met elkaar doorbrengen en zo. Fijne restaurants, lekkere biertjes, mooi hotel en als mazzel ook nog bijzonder aangenaam lenteweer.  Dat ik in ruil voor al dat prettigs dan eens een niemendalletje tegen Cambuur moest laten schieten, ach…. Ik ging er eigenlijk van uit dat Ajax ook zonder mijn naar bier, sigaretten en knoflook walmende aanmoedigingen gewoon weer zo’n doodsaaie 2-0 overwinning zou boeken. Gewoon, zoals het een beetje altijd gaat de laatste jaren.

Maar ik had natuurlijk beter moeten weten. Cambuur is namelijk nooit makkelijk voor Ajax. Weten jullie ’94/’95 nog? Ja natuurlijk weten jullie dat seizoen nog. Een van de mooiste seizoenen ooit. Wat waren we goed hè tegen Milan en al die andere reuzen? Vergeten is dat Ajax in dat zelfde seizoen in De Meer ook eens met 0-2 bij rust achterstond tegen Cambuur. Het was aan Peter van Vossen (!) te danken dat Ajax de 3-2 overwinning moeizaam over de streep duwde. En een jaar later knikkerde de Leeuwarders de regerend Europees en Wereldkampioen uit de beker. En weer een jaar of drie later zag ik Ajax met lede ogen met 4-1 geknipt en geschoren worden in Leeuwarden en dat had historisch veel erger kunnen aflopen, ware het niet dat René van Rijswijk het vizier niet op scherp had die dag. En dat gebeurde allemaal met selecties die vele malen beter waren dan de huidige verzameling talentjes.

Zo beschouwd was die 1-1 dus eigenlijk nog niet zo slecht en kunnen we ook gewoon stellen dat Cambuur het puntje terug pikte dat Ajax in december in Leeuwarden in extremis van Cambuur jatte.

En hoe was het bij het barretje? Was het flink afzien bij Barretje 115, jongens? Ach, jullie kennende hebben jullie je er manmoedig doorheen gedronken.
Geen zweet gabbers, Ajax staat nog steeds zes punten los. De rest is namelijk nog slechter dan Ajax, dus ik verwacht niet dat die vierde titel op rij nog in gevaar komt. Ajax houdt het gewoon graag spannend, dat weten we inmiddels toch na al die jaren afzien op 115?

Saillant detail: mijn áfwezigheid in Amsterdam bracht wellicht geen geluk, maar in Brussel was er  minimaal één persoon niet blij met mijn áánwezigheid. Ik stapte nog maar net de trein uit in Brussel of Anderlecht-trainer John van den Brom mocht de trein naar Nederland alweer terugpakken omdat hij die dag een schop onder zijn derrière kreeg na de zoveelste nederlaag. Zo zie je maar, het kan altijd erger.

Ronald en Jesse, zie jullie komende lente hopelijk op een fijn terras onder het genot van een paar pilserts, mannen van Barretje 115: tot de volgende wedstrijd! Winnen we gewoon weer met 2-0 of zo.

Mazzel!

Rodney Rijsdijk