Beste Eric Gudde,

feyenoord-poes-krijgt-stadionverbo-570x268Iedere columnist heeft het wel eens: even een tijdelijke droogte. De ene week haal ik de inspiratie voor het typen van een stukjes overal en nergens vandaan kan en kak ik de ene na de andere column er achteloos uit en soms, zoals deze week, kost het allemaal net iets meer moeite. Noem het literaire obstipatie. Spitsen hebben het ook wel eens. Knallen ze er de ene zondag nog drie in, staan ze de wedstrijd daarna weer als een motorisch gestoorde manke maraboe te schutteren dat het een aard heeft. Zo heeft iedere beroepsgroep wat, mijnheer Gudde.

Maar waar was ik, oh ja juist, ineens had ik weer inspiratie. Ik las vanmorgen, terwijl ik de slaap nog uit mijn ogen wreef, een berichtje op de Feyenoord-Fanpage “FR-fans”. Zo’n berichtje waarvan ik dacht: ‘Moet ik hier nu eens onbedaarlijk om lachen of zijn er mensen serieus in de war en zou psychische hulp in deze situatie aan te bevelen zijn?’

Ik koos voor het eerste. Ik begon onbedaarlijk te lachen, omdat ik snel de humor of de absurditeit van dingen inzie. Maar toen ik daarna boodschappen ging doen dacht ik onderweg toch ineens: ‘Ja, die arme mensen die dit hebben besloten zijn inderdaad, om met Ruud Gullit te spreken, niet te benijden…’, dus vandaar dat ik u als algemeen directeur van Feyenoord toch maar eens aanschrijf. Ik neem aan dat het besluit om een kat die in en rond stadion zwierf op te laten pakken onder uw auspiciën is genomen?

Wordt daar dan over vergaderd? En hoe gaat zo iets?
“Volgende punt op de agenda, die dikke zwarte kat die in en rond het stadion zwerft… Wat gaan we daar aan doen? ” En dan volgt er een discussie over een kat die het hele veld vernielt, zijn nagels slijpt aan de doelpalen, cornervlaggen omkopt en een keer op de stoel van Fred Rutten heeft gescheten.
De notulist kijkt fronsend op, maar noteert het toch maar. Het besluit wordt genomen: de kat is niet meer welkom in De Kuip en zal worden opgepakt. In Rotterdam woont de eerste kat met een stadionverbod! Een wereldwijde primeur voor de kat en voor Feyenoord, volgens het aloude clubadagium ‘Geen woorden maar daden!’

Ging het zo een beetje?

Wat een heerlijk verhaal. Vooral toen ik heerlijke teksten las als ‘het stadion verbijt zich al een tijdje’, dat ‘zijn vriendjes nog worden gezocht’ en dat de regiocoördinator van de zwerfkattenstichting ‘denkt dat de andere katten zich nog niet hebben laten zien omdat ze nog vol zitten van zondag…’ Toen dacht ik hardop: ‘zit ik nou gewoon De Speld te lezen of is dit serieus nieuws?’ Dat heb ik tegenwoordig sowieso steeds vaker als ik nieuwsberichten lees. Mensen worden met de dag gekker.

Jullie hadden er natuurlijk een fantastisch humoristische PR-stunt van kunnen maken: had een rood-wit-zwarte kattenbak met het clublogo op de middenstip gezet met een bakje kattenvoer er naast. Fotootje maken, commentaartje over de nieuwe Kuipbewoner erbij, op Twitter en Instagram gooien en dan waren jullie de hele wereld over gegaan. Een gemiste kans, mijnheer Gudde, al was ik een aantal weken terug als Amsterdamse verstekeling aanwezig bij ‘De Klassieker’ en toen zag ik met eigen ogen dat er wel eens vaker een kansje wordt gemist in De Kuip!

Dank voor de inspiratie nog, die had ik even nodig.

Met vriendelijke groet,

Rodney Rijsdijk

Leave a Comment.