Beste Mike van der Hoorn,

mikeWelkom in de wereld van het grotemannenvoetbal.

Of grotemannenvoetbal… Het zijn natuurlijk huilebalken van de bovenste plank, die Italianen. Zo werkt dat. Zo zijn ze altijd geweest. Een beetje Italiaan barst in gelukzalige tranen uit om een goed gelukte pasta van zijn ouwe moedertje. Het zijn sufgerukte watjes van heb ik jou daar. Maar ze hebben ook een andere kant. Die Balotelli bijvoorbeeld, dat is een vieze vuile gluipsteen die zijn eigen moer nog zou verkopen in ruil voor een penalty. Uiteraard wel nadat ie eerst nog even haar pasta heeft opgevroten en een schijnheilig kruisje heeft geslagen.

Italianen zijn koele moordenaars die een wedstrijd ijskoud dood kunnen maken. 1-0 voor in een belangrijke pot? Dan wordt er niet meer gevoetbald tot het laatste fluitsignaal heeft geklonken. Al duurt die wedstrijd nog tachtig minuten. Schijt aan het publiek. Of schijt aan het publiek…. Het publiek daar vindt het fantastisch! Winnen is winnen. Italianen voetballen in de utilistische geest van de Italiaanse filosoof Niccolò Macchiavelli: het doel heiligt de middelen. En hoe charmant en leuk Nederlandse ploegen ook voetballen: het blijven blije naïeve kinderen die een 1-0 voorsprong die ze in blessuretijd hebben verkregen niet eens kunnen vasthouden. Nederlanders voetballen in de geest van Joop Zoetemelk: we winnen nooit wat, we worden hoogstens tweede.

Dus jullie kwamen 1-0 voor in blessuretijd. Mooie plopbal… eh… kopbal van Denswil. In plaats van elke bal(otelli) met Italiaan en al de tribunes in te schoppen lieten jullie die klanten nog even lekker opbouwen. Jullie gingen achteruit lopen om je voorsprong te verdedigen.

Dan ga je dus nat tegen die pizzabakkers.

Italiaanse aanvallers zien in ook maar de lichtste touché van een verdediger meer dan voldoende aanleiding om zich als de stervende zwaan uit de opera ter aarde te doen storten, voorzien van uitbundig geschreeuw en gejank. Italianen transformeren in een nanoseconde van man tot mietje. Commedia dell’arte is niet voor niets in Italië uitgevonden.

En Hollandse lulligheid heet niet voor niets Hollandse lulligheid.

Want hoe lullig ook voor jou: jij was fout. Dat ietsiepietsie vasthouden van Balotelli’s shirt was voor Balotelli reden genoeg om zich om jou heen te draaien, te vallen en jou mee te sleuren in zijn val. Door het beetje rekken van zijn shirt ziet de scheids alleen dat jij vast hebt gehouden, niet die halve ippon die die gladjanus op jou maakt en hij legt ‘m op de stip. Waarschijnlijk ook wat geïmponeerd door dat achterlijke gejank van die Italianen. Of misschien was die scheids wel gewoon een liefhebber van commedia dell’arte, je weet het niet.

Dat is het verschil tussen spelen tegen zo’n gozer of tegen de spits van Dordrecht ’90 die waarschijnlijk niet eens zou voelen dat jij zijn shirt ook maar toucheerde of twee minuten later zou denken: ‘Hey, beter had ik me laten vallen.’

Cheer up, Mike. Hier leer je van. Dit gebeurt je nooit meer.

Zondag Utrecht thuis, je ouwe cluppie.

Laten we daar eens een keer van winnen. Ik kan me, in tegenstelling tot Hollandse lulligheid in wedstrijden, de laatste Ajax-overwinning tegen de Domstedelingen niet eens meer herinneren. In beide moet verandering komen!

Met vriendelijke groet,

Rodney Rijsdijk

Van deze schrijver is ook de verzamelde column-bundel ‘Kroegkronieken’ te koop, Amsterdamse kroegverhalen. Klik hiero voor de link of via een PB-tje aan de schrijver op Facebook, dan schrijft ie er nog wat leuks in voor je ook!

2 Comments

  1. Wat een nonsense. v.d.Hoorn heeft in ieder van de meer dan 4 wedstrijden die ik van hem gezien heb een kapitale blunder gemaakt. Had de Boer als speler ook een handje van. Hoorn wordt verondersteld een PROF te zijn. Zaniken over arme Hollanders en valse Italianen is bullshit.

    Reply
    • Dat mag je vinden, maar je mist dan de essentie van het stuk, vind ik dan weer op mijn beurt: dit zou een Italiaanse ploeg niet gebeuren, dat was wat ik wilde zeggen. En dat ligt niet alleen aan Mike van der Hoorn. En een ‘kapitale blunder’ van hem was het ook niet vond ik. Dit was onhandig en onervaren, eens. Maar nog onhandiger was het van zijn medespelers om die Italianen in de buurt van de 16 te laten komen in de blessuretijd. Elke bal de tribune in, met Italiaan en al voor mijn part! Die voorsprong vasthouden! Daar zijn Nederlandse plegen door de jaren heen niet heel erg goed in geweest, een uitzondering daargelaten. Eens of niet eens? En Mike komt er wel. Vertrouwen is alles. Dit gaat ‘m nooit meer gebeuren.

      Reply

Laat een antwoord achter aan Rodney Reactie annuleren