Beste Jeremain Lens,

Rodney schrijftBeste Jeremain Lens,

Flauw hè, die mensen die meteen hun conclusies trokken na afloop van Feyenoord-PSV: PSV-ers zijn labiel en kunnen niet tegen hun verlies. De ene slaat z’n arm aan gort door gepantserd glas en de ander staat Joris Mathijsen na de wedstrijd op te wachten. Om over de immer over de arbitrage zeurende coach maar niet te praten. Maar dat heeft natuurlijk allemaal niets met labiliteit en laat staan met niet tegen je verlies kunnen te maken.

En dan al die mensen die meteen maar een bek hadden over de manier waarop jij Mathijsen benaderde. Ze weten niet hoe het zit, Jeremain. Gelukkig sprak ik gisteren een wederzijdse vriend van ons uit Amsterdam-West en hij legde me uit hoe de vork in de steel zat. Ten eerste is het ‘Ik pak ‘m zo’, wat jij tegen je medespeler Jetro Willems zei gewoon Geuzenveldslang voor ‘Ik wil Joris zo even wat vragen’ en ten tweede was dat vastpakken van Mathijsen niets meer dan wanhoop. Hij liep door, terwijl jij op hem stond te wachten! En Joris wist ook wel waarop jij stond te wachten, Jeremain. En daarom liep ie door:

het recept voor stamppot blote billetjes in het gras.

Een authentiek Brabants recept waar Brabander en meer dan verdienstelijk hobbykok Joris Mathijsen patent op heeft. Mathijsen was immers ook wel bekend als de stamppottenkoning binnen de selectie van het Nederlands Elftal, toen ie daar nog wel eens in mee mocht doen, dat wist jij nog. Zelfs Wesley Sneijder mijmert aan de Bosporus nog wel eens over de heerlijke spinaziestamppot met gehaktballetjes van Mathijsen. Daar kan de lasagne uit een pakkie van Yo niet tegenop…  Maar Mathijsen houdt er, zoals iedere goede kok, niet van om zijn geheime recept te delen en dus liep ie door. Jij dacht dat Joris jou even niet zag staan, trok ‘m dus maar aan zijn shirt en ineens bemoeide iedereen zich er mee. Tegenstanders, medespelers, begeleiding. Wat een toestand. Lex Immers begon te schreeuwen over ziektes, maar Lex roept wel vaker iets. Lex is nou eenmaal Lex, een domme ADO-hooligan in een Feyenoordshirt. Vilhena wilde ook met de grote meneren meedoen, maar liep uiteindelijk toch maar weg uit het strijdgewoel omdat ie een puistje voelde doorkomen, Engelaar kwam er als grote sussende jongen tussen en Strootman keek zoals ie altijd kijkt: beledigd.

Kortom, een hoop gedoe om niks, Jeremain. En dat terwijl je laatst in het blad Helden nog wel overkwam als een gezellige jongen. Zo’n familiejongen die nog steeds de roti kip van mama het allerlekkerste van de hele wereld vindt. En de stamppot blote billetjes van Joris Mathijsen natuurlijk. Ik zal je het recept geven Jeremain: aardappelen koken, snijbonen er bij, door elkaar prakken, witte bonen er door heen en garneren met een grote Hema-leuning. Piccalilly erbij en smulliedesmullie maar. Alsjeblieft, Jeremain.

En nu gewoon je schorsing van drie wedstrijden accepteren en niet meer zo om de hete brij heen draaien als je je verhaal vertelt. Gewoon zeggen: ja, ik was stom, ik had het niet moeten doen, ik accepteer mijn straf en geen ‘ja maar’-verhaaltjes meer ophangen.Dan ben je pas echt een stoere jongen.

Met vriendelijke groet,

Rodney Rijsdijk

2 Comments

  1. Echt he die Lens is zo onbegrepen zo jammer voor die jongen , ik zag het meteen dat ie het niet zo bedoelde en dan iedereen er omheen te springen gedoe om niets .
    En dan die geld boete van 10% van zijn maand salaris dat word een maand bij mama eten .
    Arme jongen hij heeft dit allemaal toch niet verdient !
    Toch?

    Reply

Laat een antwoord achter aan Gogme United Reactie annuleren