Beste Danny Hoesen,

Twintig kilo geleden had ik eens een vriendinnetje waarmee het bij wijze van uitzondering wat serieuzer werd dan de gebruikelijke een of twee nachtjes in die tijd. En toen kwam dus ook ineens het moment dat ik me moest voorstellen aan haar ouders. Haar moeder had de naam ‘Rodney’ al eens opgevangen en ging er vanuit dat hun dochter een mooie, grote, gespierde, exotische man aan de haak had geslagen. De verraste blik in haar ogen toen ze een niet al te groot, bleek, mager ventje van vijfenzestig kilo schoon aan de haak met een lange paardenstaart en een ongeschoren apenbakkes zag binnenkomen vergeet ik nooit meer. Ze had duidelijk iets anders verwacht. En dat sprak ze ook uit.

Ik moest daar ineens aan terugdenken toen Ajax jou deze zomer had gecontracteerd. ‘Ajax koopt Danny Hoesen.’ Het was een kleine kop in de sportkatern van de krant. Wie is Danny Hoesen, bedacht ik me en ik koppelde meteen een beeld aan de naam die ik las. Soms ben ik net een mens. Ik woog je naam: Danny Hoesen. Het klonk als een Amsterdammer. Amsterdammers heten best wel eens Danny. Danny uit de Spaarndammerbuurt of zo. Of Tuindorp-Oostzaan voor mijn part. De nieuwe spits van Ajax. Dat klonk me goed in de oren.

Toch maar eens het grote alwetende internet raadplegen. Hoe ik keek toen ik de door mij gevraagde informatie zag moet er verdacht veel uit hebben gezien als de blik die mijn vroegere schoonmoeder gaf toen ze mij voor het eerst zag. Jij bent de zoon van een Marokkaanse vader en een Nederlandse moeder uit Heerlen. Een halve Marokkaan met een zachte G die Danny Hoesen heet. Totaal iets anders als wat ik in mijn hoofd had. Wat konden we nou van jou verwachten? Limburgers zijn lief. Dat denken wij in de Randstad. Ik had het vroeger als ik jouw streekgenoot Arnold Vanderlyde hoorde praten in interviews. Dan dacht ik altijd: ‘Iemand met zo’n lieflijk accent die slaat toch nog geen lieveheersbeestje dood? Klopt. Dat deed Arnold ook niet. Lieveheersbeestjes doodslaan vond hij zinloos geweld. Maar ondertussen ramde die Arnold wel de ene na de andere veel stoerder dan hem ogende bokser nokkie in de ring en werd meerdere keren Nederlands, Olympisch en Europees kampioen. Niet te onderschatten dus die Limbo’s, dat leerde ik al jong. Maar toch, ik moest het nog maar even zien met jou. Zo zijn wij bij Ajax: eerst zien, dan geloven.

Inmiddels heb je me overtuigd. Zoals het een goede Ajacied betaamt scoorde je in je debuutwedstrijd en maakte je de belangrijke 2-1 tegen PSV. Dan kun je bij mij sowieso al niet snel meer stuk. Ajax brengt je rustig, je krijgt de tijd om te wennen aan het niveau en om te groeien. Zoals je wellicht weet is Ajax de laatste vijftien jaar nogal een spitsenkerkhof geweest. Gabrich, Machlas, Ledezma, Cvitanich, El Hamdaoui en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Als ik een procent zou krijgen van al het geld dat Ajax in de afgelopen vijftien jaar aan mislukte spitsen heeft uitgegeven dan zou ik de rest van mijn leven redelijk zorgeloos kunnen uitzitten.

Maar goed, jij gaat dus niet op dat spitsenkerkhof belanden, Danny. Goed luisteren naar ome Dennis Bergkamp en je best blijven doen en dan komt het helemaal goed met jou.

Echt. Met een harde of zachte G, wat jij wilt.

Met vriendelijke groet,

Rodney Rijsdijk