Rodweek #30 Je kent me toch?

Zo af en toe vind ik het verhelderend om eens te kijken hoe goed mensen me nou denken te kennen en dus stelde ik afgelopen week een quizje op waarin mijn vrienden, familie, of (al dan niet virtuele) kennissen tien keuzes kregen voorgelegd. Over wat ik liever zou hebben of doen. Twee keuzes per vraag, dus vijftig procent kans. Ik kon ook zien wie welke antwoorden had ingevuld. Het was interessant, soms licht verbijsterend, om te zien hoe mensen die mij toch behoorlijk goed zouden moeten kennen foute keuzes maakten en mensen die mij amper of zelfs helemaal niet kennen verrassend veel goede keuzes. ‘De man is een enigma van zichzelf’, verzuchtte één van mijn beste vrienden toen hij er maar acht van de tien goed had. Sommige vragen waren inderdaad een beetje tricky, dat geef ik eerlijk toe. De vraag of ik liever in een film zou spelen of zou willen optreden met een band, tja, daar zouden mensen over kunnen twijfelen, maar waarom sommige mensen die mij goed zouden moeten kennen invulden waarom ik liever een berghuisje zou hebben dan een appartement in New York is me een compleet raadsel! Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik niet veel met rustieke omgevingen heb. Ik ben een stadsjongen. Ik word gekmakend onrustig van een rustige omgeving. Ik heb de gekte van de stad om me heen nodig om niet gek te worden van de rust en de stilte. Ik vind het best prima om een paar dagen in zo’n berghuisje te zitten, maar daarna wil ik met gierende banden weer terug naar de reuring van een grote stad. Lees verder