Rodweek #25 Fish and chips moet zwemmen

De geurmelange van getoast witbrood, gebakken eieren, bacon, witte bonen in tomatensaus en ondefinieerbare worstjes kroop de afgelopen dagen dagelijks stiekem onder onze deur door om ons te wekken. Inderdaad, ik was in Engeland met kerst. Ik heb niet veel met kerst, maar wel heel veel met Londen en mijn dame was nog nooit in Londen geweest. Zomaar drie redenen om de kerstdagen dit jaar eens in Londen door te brengen. Ik ben gek op die stad. Het is een apart volkje. De tamelijk bizarre combinatie die het Engelse ontbijt vormt kan ook echt alleen maar door een Engelsman bedacht zijn. Hun voorliefde voor lelijke vloerbedekking, tot in de kroeg aan toe, is bizar. Fish and chips. Ik heb het vroeger nog wel uit een oude krant gegeten. Met een beetje mazzel kon je de voetbaluitslagen nog op je vis lezen, maar uit een krant eten mag niet meer. Camden Town in Noord-Londen, met z’n markten, z’n eetstalletjes en z’n kroegen voelt altijd als thuiskomen. En voetbal. Je kunt met Engelsen oeverloos ouwehoeren over voetbal. Lees verder

Beste Maikel Kieftenbeld,

maikel-kieftenbeld-birminghamAllereerst een gelukkig nieuwjaar. Geluk, gezondheid en hopelijk gaat het je sportief ook allemaal voor de wind. Je speelt in de Engelse Tweede Divisie, een competitie die om de een of andere duistere reden het ‘Championship’ heet. Dat doe je bij Birmingham City. ‘There ain’t no place like Birmingham’, zong Randy Newman ooit. En al zong Randy dan over Birmingham, Alabama: ik kan die woorden volledig onderschrijven. Ik heb namelijk nergens op de wereld zo verbijsterend veel lelijke mensen bij elkaar gezien als in Birmingham, Engeland. Lees verder